In memoriam

Op maandag 11 mei kreeg ik uit Marokko het droevige bericht dat Ton die ochtend in zijn slaap was overleden.

Ton heb ik via mijn site leren kennen.

Op 10 januari 2006 was Ton in zijn woonplaats, destijds Essaouira, aan het googelen en kwam om mijn site terecht. Heeft het Marokko verhaal met veel smaak gelezen en is, zoals Ton nu eenmaal was, direct in de pen geklommen, mij vertellend dat mijn visie op Essaouira niet helemaal correct was.

Daarna zijn we blijven mailen. In onze mail heb ik samen met Ton heerlijk kunnen filosoferen over alledaagse dingen, vooral de Nederlandse negatieve kijk op de Marokkaanse samenleving baarde Ton zorgen en maakte hem dan soms boos.

Ook hebben elkaar in onze huizen mogen ontmoeten, het filosoferen ging daar bij een goed glas Chablis gewoon verder, al moet ik wel bekennen dat dan soms de wijsheid niet meer in de man(nen) maar in de kan zat.

Was Ton, destijds in 2006, ietwat jonger geweest dan had hij ondanks zijn astma graag op zijn fiets (die hij dan weliswaar nog had moeten kopen) gestapt om met mij samen de wereld te ontdekken. Als alternatief waren we in gedachten bezig met een reis naar Suriname, hij in de auto, ik op de fiets.

Mijn gedachten en gevoelens zijn bij Yvonne en Samira die hem beide erg zullen missen.

Ton daarboven, welke boven dat voor jou ook mag zijn,  ik hoop dat je mijn reizen zult blijven volgen en daarvan mag blijven genieten, zoals ik dat ook zal doen.

Wim Leeuw Apeldoorn 11 mei 2009