Myanmar
flag
Home DagBoek Foto's Kaart Route Klimaat

 
Nederland
Myanmar
Datum / Tijd
Het Weer KNMI Het weer in Myanmar
Oppervlakte 41.528 km² 678.500 km²
Aantal inwoners 17,0 miljoen 54 miljoen
Aantal inwoners per km² 394 80
Hoofdstad Amsterdam Nay Pyi Taw
Aantal inwoners 790.000 925.000

Swedagon PagodaWat een vreemde ventEn weer een mevrouw op een ossenkarKorfVisserRijstplantjes plukken


Reisverslag van een solo fietstocht in Myanmar.

Tja, hoe heet dit land nu, Birma (Engels Burma) of Myanmar? En wat is de hoofdstad Yangon (Rangoon) of Nay Pyi Taw? Beide benamingen voor zowel land als hoofdstad worden in de verschillende landen ter wereld door elkaar gebruikt.
Ik hou het op Myanmar (myan=snel, mar=sterk) en Nay Pyi Taw, de inwoners heten dan wel weer Birmezen.

Of het deze keer zal lukken het dagboek van dag tot dag op deze site bij te werken is nog maar de vraag, ik zal mijn best doen, maar (redelijk) Internet is in Myanmar nog lang niet overal voor handen.
Ook zal mijn telefoon in dit land niet werken. Wel wil ik IN Myanmar een telefoonkaart kopen, maar het schijnt dat je daarmee vanuit het buitenland niet gebeld kunt worden.

De Wike page.


De spreuk

Soms is toeval beter dan 1000 afspraken.

Arabisch gezegde




Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

1. Donderdag 7 februari 2013Amsterdam - Singapore



Amsterdam Singapore SQ 323 10:30 - 05:55 uur (10.517 km) 12:25 uur


Met mijn mooie madeleine in alle vroegte naar Schiphol.
De fiets heb ik gisteren al weggebracht, in een doos ingepakt en opgeslagen in het bagagedepot. De dozen daar zijn goed stevig, maar ook zwaar. Vijf kilo. Als je maar dertig kilo mag meenemen is dat veel.
Samen halen we de fiets en tassen uit het depot. Toch erg fijn om met z'n tweetjes te zijn. Het is moeilijk manoeuvreren, een grote fietsdoos dwars op een klein karretje. Madeleine voorop met de fietstassen.
Fiets, doos en een fietstas is al dik meer dan dertig kilo. Vijfendertig euro per kilo extra als ik ook de tweede fietstas in het ruim wil laten laden; dan maar mee als handbagage.
Nog een broodje en een paar kopjes thee samen. Dan is het tijd om afscheid te nemen. Zoen. Zoen. Snif. Snif.

Even wachten voor vertrek, ik zie het er niet op zitten, maar het ijs moet van de vleugels gespoten worden. For your own safety.

De mediacenters in aantal rijen, waaronder de mijne, zijn kapot, geen film of muziek gedurende de twaalf uur van dit deel van de reis. Maar het aanhoudende monotone gebrom van de op volle toeren draaiende motoren geeft mij een heerlijk ontspannend gevoel, je kan niets, je hoeft niets. HEEERLIJK relaxed. Dutten en lezen, de tijd vliegt :-) voorbij.

Omdat we geen filmpjes kunnen kijken krijgen we een tegoedbon van 75 Singapore dollars. Kijk maar eens in de Inflight Shopping Guide van Singapore Airlines lief. Kan ik op de terugreis iets (extra's) voor je meenemen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

2. Vrijdag 8 februari 2013 Yangon

Ingang tempel Swedagon PagodaSwedagon PagodaSwedagon PagodaSwedagon PagodaMijn gelukkige monniken

Singapore Yangon SQ 998 07:55 - 09:20 uur (1.923 km) 02:55 uur


Met de skytrain van terminal 3, naar terminal 2. Best een eind, dan nog een joekel stuk lopen naar de volgende gate. Singapore Airport is erg groot. Gelukkig heb ik tijd genoeg.

Een korte vlucht naar Yangon. Maar.... Het vliegveld ligt in de mist en we mogen misschien niet landen. Nog nooit van radar gehoord hier?
We gaan uitwijken naar.... Die naam versta ik niet. Boven het vliegveld van Yangon aangekomen, blijven we een beetje cirkelen, we zijn de derde in de landingsrij, de mist schijnt op te trekken, mogen we dan toch landen?
De piloot; Nog tien minuten in de lucht, als we dan nog niet mogen landen, wijken we uit naar Bangkok, versta ik dat nu goed?
Gelukkig mogen we landen. Maar tja als er drie vliegtuigen tegelijk landen, dan is de douane daar niet helemaal op berekend. Ellenlange rijen voor de paar douanemensen. Die overigens, als je na anderhalf uur, aan de beurt bent, niet moeilijk doen. Ze zijn zelfs heel modern uitgerust. Camera, heb ik alleen nog maar in Amerika gezien, op het bureau waarmee een volledige foto van je tronie wordt gemaakt.

In Yangon mag er niet gefietst worden. Alleen na 18:00 uur en voor 06:00 uur. Alleen in het donker dus. Laat dat nou net de tijd zijn dat ik in buitenlanden niet op de fiets stap.
Overigens, zo verteld de mevrouw, die me van vliegveld naar hotel transporteert, voor de politie hoef je niet bang te zijn. Ze spreken geen Engels, dus houden ze je ook niet aan. Of dat waar is. Weet het niet. Sowieso een stervensdrukke stad, zeker met deze hitte, niet aangenaam te fietsen.

Ik laat de fiets ingepakt. Doos ziet er nog heel goed uit, en regel voor zondag weer een transport van hotel naar busstation. En van busstation Mandalay naar hotel in Mandalay. Pak ik daar mijn fiets wel uit.

Op het vliegveld geld gewisseld. Euros. Wisselkoers zoals (gisteren) op het Internet aangeven. Goed dus. Hotels schijnen, volgens de ophaaldame, een mindere koers te geven. Dit weer in tegenstelling tot wat ik gelezen heb, dat juist op het vliegveld men een slechte koers zou hebben. Wel heel goed opletten. Een van mijn vijftig eurobiljetten, heeft een ietsiepietsie hoekje eraf, sorry meneer, DIE nemen we niet.

Telefoon werkt inderdaad niet, je hebt wel bereik, maar je eigen kaart wordt niet geaccepteerd door de provider hier. Straks maar even ergens een Simkaartje kopen.

Kaartje doet het, bellen kan, gebeld worden niet. Enne van een gewone SIM een microSIM maken, geen onhandig geknip met een schaar, hebben ze hier een heel mooi tangetje voor, een knip en 't werkt perfect.

Ze noemen het de beroemdste en meest indrukwekkende pagode van Myanmar. Wat mij betreft hebben ze gelijk, de mooiste, grootste tempel die IK ooit gezien heb. De Swedagon Pagoda. En, je mag me eigenwijs noemen, ik heb er heel veel gezien. En dan nog komt het geheel niet 100 procent tot zijn recht, meerdere stupas en torens staan in de steigers. Niet midden overdag gaan, de tempels mogen alleen blootsvoets bezocht worden, en in de brandende zon zijn die pleinen gloeiend heet.
Een tijdje praat ik met twee jonge monniken. Buddhist natuurlijk en blij dat ze zijn, neen geen cynisme, ze stralen het uit. Net iets boven de twintig, de een wil heel graag zijn Engels oefenen, en ja dat gaat heel goed, maar ook hier, de woorden correct, de uitspraak niet al te best.

Tis mooi voor vandaag nog maar vijf uur en al dood moe. Terug naar het hotel en zolang mogelijk wakker blijven. Dat wil zeggen, proberen in het ritme van het land te komen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 5 Read The Reactions

3. Zaterdag 9 februari 2013 Yangon

Maha Wizara PagodeWil graag op de fotoErg warm heBotataung PayaTrotse frisdrankverkoper

Oeps, en nog eens oeps. Twaalf uur, dertig graden Celsius, 't voelt als een dikke veertig. Ik hoop dat het nog mijn jetlag is, want fietsen voelt voor mij nu niet als, of ik daar erg veel zin in heb.
Yangon is benauwd warm en vol. Vol met auto's en mensen. Veel toeristen, zij beginnen, als ik door de hitte wegvlucht, in de brandende zon, doodleuk aan een bezoek aan de Shwedagon Pagode. Het moet, nog een keer, gezegd worden, gezien moet je hem hebben.
De grootsheid, tegelijkertijd ontzettend veel detail, sereniteit, de veelheid aan, ja aan wat, aan alles, tempels, torens, beelden, stupas, offerplaatsen. Natuurlijk ook, en niet alleen voor ons, de toeristen, ontelbare souvenirwinkeltjes, met zaken die in Valkenburg of Zandvoort niet zouden misstaan.

Ik bezoek vandaag het kleinere zusje van de Shwedagon, de Maha Wizara Pagode. Mooi, ook heel mooi en veel rustiger, niet zo groot. Vandaag, zaterdag, de goede middenklasse heeft vrij en gebruikt zijn ontbijt in de schaduw van de grote boogpoorten. Ze nodigen me uit mee te eten, zo vriendelijk mogelijk al buigend bedank ik, wil mijn maag, niet direct, en hopelijk helemaal niet, van streek brengen.

De mensen zijn uitermate vriendelijk, willen heel graag een praatje maken. Lukt natuurlijk alleen als ze Engels spreken, dat zijn er jammer genoeg niet zoveel. Praat een tijdje met Sam. Sinds 2012 gaat het beter met ons zegt ie. Er komen veel toeristen, maar we zijn er nog lang niet klaar voor, slechte en te weinig wegen, Yangon lijkt vaak, in de binnenstad, een grote file, weinig hotels. Hij heeft een tijdje in Bangkok gewerkt, teruggekeerd, een auto gekocht en rijdt nu toeristen rond, voor kortere of langere tijd. Wil je een avontuur met een goed engels sprekende chauffeur, tegen een redelijke prijs, mail dan naar samsunwan@gmail.com.
Enne, zegt Sam, als je tijdens het fietsen ergens geen slaapplaats kunt vinden, ga dan naar een klooster, je vindt ze overal, daar mag je altijd slapen. Tegen een kleine vergoeding en als je geen geld hebt is het ook goed.

Het is moeilijk om GEEN tempels te zien. In elke straat van Yangon is er wel een of vaak meerdere te zien. Grote, kleine, mooie, goed of slecht onderhouden, blinkend van de goudverf. Smerig, onder het stadsstof, maar altijd een altaar waar deze of gene zijn of haar dank of bede heeft uitgesproken .

In de namiddag een wandeling naar de Botataung Paya. Een tempel waarvan men zegt dat er haren van Buddha in een kistje liggen, maakt eigenlijk niet uit of het waar is. Geloof alleen is een mooi iets.
De tempel ligt aan de Yangon rivier, dacht even daar ietwat verkoeling te vinden. Nee dus, overal drukkend warm. Taxi terug. Waarschijnlijk veel te veel, maar tot nu toe betaal ik voor elke taxirit 2000 kyat, nog geen twee euro. De locals zullen wel een stuk minder betalen, maar ach wat, vergeleken met onze eigen taxitarieven nog steeds een schijntje.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions

4. Zondag 10 februari 2013Yangon - Mandalay (bus)

Yangon busstationWat een vreemde ventEn maar smullenPinda-fiets-branderijPindaverkoper

Het vrachtwagentje staat al voor het hotel, precies om half acht komt de chauffeur, op zijn horloge wijzend, lachend naar binnen. En dan maar zeggen dat de Birmezen het met de tijd niet zo nauw nemen.
Fiets en tassen achter in de bak. Een dikke half uur later zijn we op het busstation. Waarschijnlijk omdat het zondag is, niet heel erg druk op de weg. De chauffeur verdwijnt al lachend, zonder een fooi te willen accepteren.
Het busstation is een verzameling straatjes, veel minder hectisch als ik verwacht had. Monniken die hun ochtendkostje bij elkaar bedelen. Eigenlijk is het denk ik niet echt bedelen, de mensen geven graag, voor hun is het weer een goede daad.
Meerdere kraampjes waar nog wat laatste eten voor de reis gekocht kan worden.

Dan zo'n negen uur in de bus. Comfortabel. Airco. Gelukkig worden er dekentjes uitgedeeld. Lange saaie weg. Wel een express highway. Tolweg. Duur denk ik, want bijna geen verkeer. Spiksplinternieuw. Zo een soort betonbaan, tweemaal tweebaans, die lijkt op de wegen die Hitler in Duitsland liet aanleggen. Nieuwe, maar niet echt vlak.
Tweemaal een stop onderweg. Verbazingwekkend groot parkeerterrein. Zoiets wat je in Frankrijk verwacht, niet hier.
Buiten saai landschap. Laag oerwoud. Droge rijstvelden, soms bij een grote rivier nog groen van een fris nieuwe teelt. Af en toe een klein dorpje, de nieuwe weg schijnt door een soort niemandsland aangelegd te zijn. Om te fietsen is het lekker rustig maar onderweg geen onderkomen of regelmatige bevoorrading.
De trein kan ook, maar die schijnt bij lange na niet zo aangenaam te zijn. Stoelen in de bus als business class in vliegtuig.

Even voor donker arriveren we in Mandalay. Eerste indruk zeer smerig en heel erg druk. Het busstation is ECHT een Aziatisch gebied. Spitsroeden lopen tussen taxichauffeurs en verkopers van allerhande spullen. Ben blij dat ik ook hier vervoer van bus naar hotel geregeld heb. Mandalay Tours staat me netjes op te wachten. Na een half uur, tis al weer donker, in het Mandalay City Hotel. Wil morgen rustig de fiets uitpakken, en vraag een tweede nacht hier te mogen blijven. Sorry, meneer we zijn morgen vol, nog wel een eenpersoonskamer, komt dat mooi uit, ik BEN alleen. IS dat echt zo mooi?

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions

5. Maandag 11 februari 2013 Mandalay

Drukte aan de rivierDas nog zwaarderKleine houtjes hakkenTja, vissers denk ikDe gong voor het gebed

Ben ik nou een snob of help ik de plaatselijke bevolking? Het wordt nog genanter, als de fiets-taxichauffeur afstapt om mij een steil heuveltje lopend op te duwen. Ik noem het maar investeren in de locale economie.
De fietstaxi brengt me naar de Ayeyarwady rivier. Een en al bedrijvigheid. In de brandende zon worden boten ont- en beladen. En dan niet met takels of kranen, alles wordt door mannen EN vrouwen op de schouders de steile helling opgesjouwd. Van hout tot, joekel zware, olievaten.
Ik wil het allemaal op de foto vastleggen, maar het is ZOveel. En daarbij komt dat zo'n foto toch weer een erg slap aftreksel van het ware gebeuren is.

De mensen vinden het in het geheel niet erg om op de plaat gezet te worden. IK ben degene die er moeite mee heeft, niet om te vragen, dat doe ik altijd, maar ik vind het nog steeds een soort inbreuk in het prive-leven van deze mensen.
Leg mezelf een quotum op; niet TE vaak mensen fotograferen.

Wat een verschil. Grote steden zijn altijd hectisch, maar in Yangon is het downtown verboden voor brommers, hier in Mandalay dus niet. En dat maakt het stadsrumoer een stuk luidruchtiger. Een ieder wil graag inhalen en laat dat met luide claxon horen.
Voor ons lijkt het of het verkeer een grote chaos is. Verkeerslichten zijn er soms, daar wordt wel rekening mee gehouden, maar bijvoorbeeld een zebrapad heeft geen enkele status.
Zijn er op een kruising geen stoplichten, dan rijdt iedereen door tot; gaat niet meer. Degene die dan een centimeter voor staat krijgt de voorrang. Geheel ontdaan, lijkt wel, van 'onze' machoverkeersmannetjes. Ieder doet zijn best om eerste te zijn, maar alst niet lukt ist ook goed.

Zit nu in de tuin van het Ayarwaddy River View Hotel, alleen bovenin kun je de rivier zien. De tuin, in de schaduw, met een lekker windje is heerlijk koel. Aan de overkant, direct aan de rivier was vroeger het View Point Cafe. Fantastische plaats, onder de bomen weidse blik over de rivier, jammer dat niemand daar nog brood meer in ziet.

Laat me ook per fiets terugbrengen. Kan niet echt ontspannen zitten. Telkens als de arme man op de trappers gaat staan om kracht te zetten, duw ik, zittend in het stoeltje, mee. Wil een rondje om het paleis fietsen. Of hij kan, of hij wil me niet begrijpen, het paleis zie ik niet. Als hij dan ook nog de straat van het hotel voorbij fietst , krijg ik helemaal medelijden met hem. Laat hem dan nogmaals het kaartje van het hotel zien. Laat het fort maar zitten. Tweemaal moet hij vragen, dan vindt hij de ingang. Teveel betaalde ik al met de onderhandelde drie dollar, ik geef hem er vijf. Hij ook een goede dag.

In de namiddag nog even met de taxi naar een van de drie teakhouten kloosters van Myanmar. Shwe in Bin Kyaung. Mooi maar ook veel van hetzelfde. Tijdje bij een gebed blijven zitten, is erg rustgevend dat monotone gereciteer, deze keer vond ik de monniken wel wat nonchalant plichtmatig, maar dat kan ook aan mij liggen.
Daar ontmoet ik een alleraardigst koppel, zij is in Engels afgestudeerd en hij bestudeerd de geschiedenis van de oude tempels. Zojuist mijn eerste Birmese Facebook vriendin geworden. Leuk zo die contacten van over de hele wereld. Heb hun telefoonnummer en adres, misschien op de terugweg even langsgaan.
Bergrijp nu ook beter waarom de uitspraak van het Engels van de Birmesen niet altijd zo goed is. Op de lagere school leren ze alleen lezen en schrijven, aan de conversatie wordt niets gedaan. Daar moeten ze later zelf een dure vervolgklas voor nemen.

P.S. Ik laat de streepjes, de tremas en zo maar even weg. De combinatie Samsung Galaxy en het transport naar laptop gaat daar niet zo goed mee om. Later maar eens uitzoeken.

By the Way Samsung doet het hier ook heel goed. Tientallen Samsung GSMwinkels in de binnenstad. Een Apple winkel gezien, sorry Diederick. Komt natuurlijk omdat de Amerikanen lange tijd uit de gratie waren. Misschien nu nog wel. Maar er IS coca cola, en mastercard reclame heb ik ook gezien.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions

6. Dinsdag 12 februari 2013Mandalay - Sagaing 48 km

Ikke nietDirty street, wordt toch netjes geveegdU Bein's BridgeU Bein's BridgeSagaing Hill

Fuckie shit. Ik heb in Sagaing een hotel voor vannacht, ziet er niet eens zo slecht uit. Vriendelijke behulpzame mensen. Dus direct maar voor morgen een hotel laten boeken. Jammer alles wat een beetje mooi hotel is, is vol. Blijft, volgens de Lonely Planet, alleen nog een niet zo keurige en lawaaierige plaats over. Duur ist niet, maar 13 dollar. Om de prijs zou ik het niet laten om het comfort wel.

Lekkere stukkie gefietst vanochtend. Al om kwart over zes zit ik op de fiets. Zon komt net op, eigenlijk nog een beetje te donker.
Ik begin met Mandalay Hill. Een heuvel met weer een heleboel tempels. Best steil soms, maar niet al te hoog. Aan al de marktkraampjes te zien, overdag heel druk. Aan de andere kant de heuvel weer af. Maakt mijn ronde om het vierkante paleis af. In de ochtend nog mooi verlicht.

Volg de rivier naar het zuiden. Poepie zeg, kleurrijke straatjes, maar mens, dier en vuilnis overal. Varkens letterlijk naast de voordeur. Toch aangenaam te fietsen, vele mensen willen graag die bleekscheet groeten en dan ook iets terughoren. Blijf dus maar hello roepen en zwaaien.

Verder naar de langste teakhouten brug van de wereld. Een echt toeristische trekpleister. Vast wel eens foto's van gezien. Monniken in de ondergaande zon over een op hoge palen staande brug. Dat is um, de U Bein's Bridge. Een Duitser vertelt; s'avonds kom je hier met je fiets niet door. Rijen dik wandelende toeristen, hij is speciaal vanochtend nog teruggekeerd om het geheel rustiger aan te treffen . Valt mij een beetje tegen, misschien moet ik vanavond ook nog eens terug gaan. Nou nee, met die massa aan buitenlanders, geen zin in.

Na de brug zie ik bij een klooster, een rokende monnik. Overbodig vraag ik; rookt u? Een klein beetje maar. Dat kan niet, zeg ik, u rookt of u rookt niet. Dat is waar zegt hij lachend. Monniken roken niet, drinken niet en hebben geen vrouwen. Wil jij ook monnik worden vraagt hij mij. NEE, roep ik quasi luid schreeuwend. Hij lacht, jij bent al net zo gelukkig als ik, roept hij. Zeker uit de mond van een monnik een zeer waardevol compliment.
Enne nu het ijs gebroken is vraag ik de man of hij vrouwen niet leuk vindt. Enigszins besmuikt zegt ie, ik kan heel goed zonder, maar kijk er wel graag naar. Tja zeg ik, WE hebben niet voor niets onze ogen van de goden gekregen. We lachen er samen om.
Dat is mooi leven, zulke intense ontmoetingen.

Over de grote, zeer drukke, brug Sagaing binnen, een FANTASTISCH gezicht. De overkant, ietwat in nevelen, er tussen tientallen gouden pagodes tussen en tegen de heuvelhellingen. Alleen al zulke, relatief kleine, maar tegelijkertijd grootste, belevingen zijn de ontberingen van het fietsen waard.

Ik ga maar met de rug naar de keuken zitten. Wil niet zien in wat voor conditie mijn lunch wordt klaargemaakt. Een mens moet toch eten. Dit restaurant wordt aanbevolen dus.... De soep is heet en lekker, achter mij wordt de olie knetterend verwarmd. EN ze hebben een pilsje, wat lang niet overal in Buddha land voorhanden is, de menukaart ook in het engels, wat wil ik nog meer. De Sweet and Sour Chicken smaakt heerlijk, en is qua temperatuur, goed heet, das fijn. Het is ook een komen en gaan van mensen, die eten komen halen. Altijd een goed teken; een druk restaurant.
Net iets meer dan vijf euro, en de twee 0,64 liter bier is het duurst.

Alleen als je je ogen de gehele dag stijfdicht houdt zie je geen pagodes. Tjonge, wat zijn er een boel van die tempels, en alle ook nog eens druk bezocht.
Wil nog even op Sagaing Hill kijken, onderhandel met een bromfietstaxi en probeer duidelijk te maken dat ik alleen een beetje wil rondkijken. Wel wat duur, maar wat krijg ik, een complete stadsrondrit van twee uur. Tientallen tempels op dat bergje. Ga nog drie pagodes binnen, weer elk erg mooi, maar krijg er nu toch een beetje veel genoeg van, bij de vierde pas ik en laat me terugbrengen naar het hotel. Pfffff, morgen GEEN tempelbezoek. Overdaad schaadt.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

7. Woensdag 13 februari 2013Sagaing - Monywa 115 km

In the morningZo was 't ongeveerDustyAllemaal erg vriendelijkColaatje of zoiets

Pfffff, das geluk hebben. Ik heb echt geen zin in een (denk ik) vies smerig hotel. Dus fiets toch door naar het Monywa Hotel, wat gisteren telefonisch aangaf vol te zijn, wie niet waagt!
Enne ja ze hebben nog een kamer, een heel mooie nog wel. Laat de receptie wel direct mijn reservering bij het andere hotel cancelen. Die krijgen bij deze drukte de kamer nog wel vol. Tis ongeveer 1 uur.

Het landschap is droog en stoffig. Bij een grote rivier, iets groener. Er staat wat maïs en een boel uien. Waar de bomen nog bladeren hebben werpen ze enige schaduw op de weg. Dat is fijn, voor elf is het al boven de dertig, alleen lekker door fietsen geeft wat koele wind.
Ook vandaag vertrek ik bij het eerste daglicht. Zonder ontbijt in het hotel te nemen, dat is pas om 7 uur. Een paar bananen, en op weg. Aangenaam koel, zelfs ietwat aan de frisse kant.

Dorpjes, genoeg, leuk, aardig en vriendelijk. Beter, veel beter dan dat droge dorre landschap. Maar ja dat had ik kunnen weten, het is nu ongeveer het einde van de droge 'koele' periode, het droge hete seizoen gaat beginnen.
Onderweg Cola en bananen te over, die kleine dikke zijn niet zo lekker, zouden dat ook bakbananen zijn? Wil er vier kopen, krijg een hele tros, kan haar niet begrijpelijk maken dat ik niet alles wil. Kost geen drol, neem ze wel mee. Lekker zijn ze niet, biedt de rest aan een mevrouw aan, die weigert, uit beleefdheid (?). Leg ze dan maar neer op het bankje naast haar.
Neen, de monniken bedelen niet. Ze lopen gewoon door het dorp met een grote schaal in een soort buiktas. De, meestal, huisvrouwen staan hun met een pan gekookte rijst al op te wachten. Elke voorbij komende krijgt een grote schep in zijn schaal. De een zijn eten, de vrouw haar goede daad voor vandaag. Morgen komen ze weer langs.
Met mijn Burma Phrasebook bestel ik een kip vermicelli soep, er drijft van alles in, iets wat in de verste verte niet op kip lijkt, tis heet en het smaakt. Zal wel goed zijn.

Fietsen gaat lekker, licht heuvelachtig. Asfalt niet slecht, maar overal opgelapt. En aan de kanten, waar je als fietser wordt geacht te zijn, is de weg erg hobbelig. Zoveel mogelijk in het midden fietsen dus, maar heel vaak kan dat niet, het is druk, bussen, vrachtauto's en vele brommers.

Duurt niet lang meer, dan is Myanmar ook een modern land. De ossenwagen wordt nog volop gebruikt, maar nieuwe tractoren staan, in de aanloop naar de grote stad, al op de bedrijfsterreinen te wachten. Tja, nog weinig boeren die ze betalen kunnen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

8. Donderdag 14 februari 2013Monywa - Pakokku 117 km

Een geitenhoederBamboe businessTraditieEn maar zeggen dat vrouwen zwakke wezens zijnGeitenhoedsters

Overal op deez aard zijn vreemde mensen, het meisje dat mijn beide fietstassen de trap opsjouwt geef ik een dollar, de jongen die de kamer met airco en zo in orde maakt, weigert de dollar. Later op de gang kom ik het meisje weer tegen, met twee (oude) mevrouwen die op de dollar wijzen, zij willen er ook eentje. Neen, zulke dingen gaan mij te ver. De jongen brengt me later de sleutel van de fiets, waar die is, weet ik niet.

Onderweg koop ik, bij een heel lange brug, ook voor fietsers tol te betalen, ik mag doorrijden, een paar strengen bloemenknopjes. Een soort geluksteken. Veel chauffeurs hebben ze om de achteruitkijkspiegel hangen, voor hen een excuus om onbesmeurd hard te mogen scheuren. Betaal ik 500 kyat voor, 40 cent, dan voel ik me een beetje opgelicht. Of toch niet? Onderweg, bij de kraampjes waar ik iets eet of drink wordt er waarderend over de bloempjes geaaid. Een van de serveersters wil graag een van de bloemknopjes voor in haar haar. Zouden het dan wel toch bijzondere bloemetjes zijn, en voel ik mij als buitenlander onterecht opgelicht.

In Buddha land wordt best veel gedronken, alcohol bedoel ik dan. Vanmorgen bij het hele grote Buddhabeeld vele lege whiskyflessen op het terrein. Onderweg Myanmar bierreclame, en daar hebben ze ook de echte coca cola, de inlandse cola vind ik niet zo lekker. Naast bier daar ook rum en whisky dus. Ik herken deze cafes aan de grote, overwegend groene, Myanmar bierborden.
Het restaurant tegenover Pakokku Hotel, Star Restaurant, barstensvol, alleen mannen, jongetjes soms, tja, hier hebben ze alcohol.

Verder weer een doods saai dor landschap vandaag. Niet veel bijzonders te zien. Dan opeens, als een paddestoelenveld in een Nederlands herfstbos, weer tientallen oude en ook gerestaureerde tempels en pagodes. Ook al heb ik er al een beetje genoeg van, een aangename afwisseling in het landschap.

Best warm. De stroom is weer weg, geen airconditioning dus. Buiten, om deze tijd ook loei warm. Over een uur weer stroom zeggen ze bij de receptie.

Internet is er heel veel in Myanmar, althans tot nu. In hotel hier, Pakokku Hotel en in restaurant aan de overkant. Beide free wifi. Kwaliteit laatste dagen, miserabel. Kan wel FTPen en WhatsAppen, geen browser en dus geen mail.??

Gisteravond:
Het Monywa Hotel is niet echt ingesteld op eenlingen. Ik krijg een extra eenpersoons tafel, ergens in een hoekje, gedekt. De rest van de tafels, maar vijf, wordt bevolkt door grote groepen. Ziet er heel gezellig uit, maar niet echt.
Het Myanmar bier, 0,64 liter, smaakt niet slecht. Onder de dop van zo'n fles staat soms een speciaal teken wat je verteld of je een prijs gewonnen hebt. Ik kan het toch niet lezen dus geef de dop aan de ober, vanavond heeft ze 1000 Kyat (80 cent) gewonnen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

9. Vrijdag 15 februari 2013Pakokku - Bagan 34 km

Drogende pepersOp weg naar het veldEen bruiloft is het denk ik nietEn erg jonge damesOok de os met bloemen getooid

Gisteren een stuk of vijftien hotels in Bagan gebeld, alle vol. (Die gesprekjes kosten me op de prepaidkaart iets meer dan twee dollar, goedkoop bellen hier) De zestiende heeft nog wel economic rooms. Als ik er al om half tien voor de deur staat weten ze van niets. Druk wordt er gediscussieerd, veel hotels vol meneer. Dan, als ik mijn naam nogmaals zeg EN opschrijf, komt een slimme dame met een kladje aanlopen waarop schijnbaar mijn reservering staat vermeld. Gelukkig. Het chique deel is echt chique, de economic? Afwachten, moet even tot twaalf uur buiten blijven dan is kamer klaar.

Vreemd dit is de eerste vakantie waar ik echt op mijn geld moet letten. Pinnen lukt hier nergens, met creditcard betalen ook niet. Ik heb al ruim meer meegenomen dan werd aanbevolen, hoop dat het genoeg is.
Een budgetreiziger ben ik nooit geweest, ook geen bovenmatige uitgever. Prijzen zijn ook flink omhoog gegaan. De Lonely Planet loopt wat dat betreft een heel eind achter. EN, zeker in dit land niet altijd zin om de goedkoopste shithouses op te zoeken.

Waarom ik hier nu over peins? Je hebt vast wel een die mooie foto's van de Bagan tempels gezien. Opkomende zon, flarden mist tussen bomen en tempels. Fantastisch gezicht.
Vanaf het niveau waarop wij lopen kun je die mooie pictures niet maken, dat gebeurt vanuit een luchtballon. Een ballonvaart heb ik nog nooit gedaan, lijkt me een mooie ervaring, zeker boven een dergelijke machtige omgeving. Volgens de (oude) boeken kost een reisje in die luchtbal 290 dollar. Dus dat zal nu wel veel meer zijn.
Buiten het feit dat die vaarten soms maanden van te voren volgeboekt zijn, is die uitgave een te grote aanslag op mijn budget.

Als vanmorgen het grote licht, de zon, aan gaat, zegt het kleine licht, de stroom, dat het nu weer genoeg geweest is. Powerdown. In de schemer pak ik mijn tassen in. Zonder airco op de kamer direct klefferig warm. Buiten op de fiets heerlijk koel. Mooi kort ritje naar Bagan vandaag. Weer over een joekel lange brug, het moet in de regentijd wel een heel brede rivier zijn. Tja, er staat water in. Maar de brug is twintig keer langer dan het water nu breed is.

Bagan tempelstad, toeristenstad. De tempels zien er, voor mij, mooier uit dan die strakke gouden gebouwen. Kwestie van smaak natuurlijk. Al even een stukkie rond gefietst, ben niet de enige op de een ijzeren paard, vele vakantiegangers ook op de huurfiets. Lijkt me ook een leuke manier om in dit gigantische gebied wat van de tempels te zien. Morgen, Deo volente, foto's.

Ook hier, zolang de generator tsoekesjoekt, geen Internet, geen airconditioning. Zelfs de toerist wordt niet gespaard :-)

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

10. Zaterdag 16 februari 2013 Bagan

Met luchtballon in the morningGa je mee?Me, door een norse KoreaanHet werk gaat gewoon doorOud en nog ouder

Daar waar de tempels een beetje dichter bijeen staan noemt men het tempelcomplex. Maar ze staan letterlijk overal waar je maar kijkt.
In de vroege ochtendkoelte stap ik op de fiets voor een rondje over het complex. Begin met een lekker ontbijt in het hotel. Al bij de eerste tempel zie ik een grote ballon in de lucht hangen. Beetje droevig kijk ik er na, moet een fantastisch gezicht zijn zo in de opkomende zon. Maar ach wat zeur ik, ik HEB de hele wereld. Later komen er nog vijf aandrijven, het bedrijfje schijnt er tien te hebben.
Heb gisteren even nagevraagd, een ballonvaart kost 300 dollar, voor minder dan een uur, en kan alleen met contant geld betaald worden.

Bij een saaie tempel zoek ik een plaatsje in de schaduw. Saaie tempel, omdat ik daar alleen, zonder toeristen een tijdje kan zitten mijmeren. Me in gedachten voorstellen hoe het hier vroeger geweest zou kunnen zijn. In de brandende zon werden die kolossale dingen gebouwd. Goede architecten, vele staan er nog steeds, heel mooi bij.
Heb vergeten een plattegrond te kopen, gelukkig heb ik de GPStracks van Gerard B. dank je Gerard, je hebt mooie tussendoortjes gevonden. Ook de rest van de route heb ik in de GPS, heerlijk ontspannen fietsen. Kan ik iedere fietser aanbevelen.
Rond tienen heb ik wel genoeg tempels gezien, ga terug, lekker douchen en lunchen met een pilsje. Het gros van de toeristen stapt nu pas op de fiets.

Internet ook in Bagan niet of slecht beschikbaar. Had gedacht dat ze zoiets in toeristenstad misschien beter voor elkaar zouden hebben. Maar nee.
Daarbij heb ik wat problemen met mijn laptopje, krijg hulp van een heel vriendelijke collega, maar eerlijk gezegd, zoveel tijd en zin hieraan, in vakantietijd, te besteden heb ik niet. Dus op dit moment kan ik alleen FTPen, site bijwerken, en WhatsAppen.......
Powerdown........ ALLES donker...... Generator begint weer.....

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

11. Zondag 17 februari 2013Bagan - Mount Popa 54 km

Palmsuiker makenSaai rondjeDe baas, one tousandDe bazin, zij heeft het geldEn een lol.

Is het dat allemaal waard?
Popa Mountain Resort ligt prachtig. Fantastisch gezicht in het dal en op de tempel op het topje van een andere heuvel, en dit vanaf het restaurant-terras. Koel windje, in de schaduw heeeeerlijk.
Maar de weg er naar toe. Tja voor een mooi uitzicht moet je meestal de berg op, dat is niet eens zo erg. Bijna de gehele weg langzaam stijgend af en toe steil, ook niet zo erg, stap ik toch even af en loop een stukje.
Maar dan die hitte erbij. Verstikkend. Verbrandend. Met knikkende knieën kom ik bij het resort aan. Afgepeigerd. Leeg gezweet. Bekaf.

Ik heb voor een nacht gereserveerd, wil er wel twee blijven, maar de prijs is me te hoog; 80 dollar, was twee jaar geleden nog 60. Eigenlijk voor Europese begrippen niet eens zo duur hoor. Prachtige kamer met een adembenemend uitzicht. Na enig onderhandelen met de oudere mevrouw, de jongste bedienende mag dat toch niet beslissen, krijg ik um voor 70 dollar. Het is al eens vaker gezegd, een georganiseerde reis is een stuk goedkoper.

Jammer dat ik hier geen extra geld uit de muur kan halen. Best een belemmering voor een reiziger zoals ik ben. Ik ga op vakantie omdat ik me dat kan veroorloven. Eenmaal onderweg zie ik later wel wat ik uitgegeven heb. Kan ik me een reis niet veroorloven (wat een vreemd woord ineens) dan ga ik niet, hou er niet van dingen half te doen.

Maar nu geniet ik van mijn pilsje en het heel mooie uitzicht.

De mannen hier, en de vrouwen ook niet denk ik, hebben geen beharing op benen of armen. Als ik ergens onderweg een colaatje drink, kijkt een wat ouder groepje mannen belangstellend naar mijn benen. Vragend houdt hij zijn hand boven mijn been. Ja hoor je mag best mijn haartjes even voelen. Met de vrouwen erbij wordt er hartelijk gelachen, ten koste van mij, maar ook dat is goed hoor.
Als ik om een cola vraag begrijpt hij mij niet. Direct als ik er zelf eentje vind komt hij razendsnel met one tousand. Dat is het enige wat we van elkaar begrijpen. Behalve dan dat ze tussen mijn haartjes ook het litteken (tja het fietspad-paaltje) ontdekken. Met ontzag wordt het lange teken met de vinger gevolgd.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

12. Maandag 18 februari 2013 Mount Popa

Ik heb al gereserveerdBij het ontbijtTaung KalatTaung KalatAnd Yep that's the pool

Zow, wat een mooie fietsdag, al half negen en nog steeds onder een bewolkte hemel. Heerlijk temperatuurtje. Maar ik zit niet op de fiets. Staar nu al zo'n uur of twee het dal in, de tempel, Taung Kalat, heeft een hypnotiserend effect.
Heb zolang met mijn rug tegen een boom gezeten dat er zich een mini-mieren-nestje op mijn blouse gevestigd heeft. Maar weer even in de was, echt schoon wordt hij niet.

Onze levensschenker, de grote koperen ploert, de zon dus, brandt een uurtje later al weer ongenadig.

Heb me voorgenomen 's morgens zo vroeg mogelijk op de fiets te stappen, wat ik de afgelopen dagen dus al deed, door te fietsen tot het te heet (voor mij) wordt en dan te gaan liften, betaald dan wel onbetaald. Er rijden tot nu toe overal passagier-vrachtautootjes, meestal barstensvol, maar ook genoeg vrachtwagen(tje)s die maar een paar passagiers vervoeren of alleen een beetje vracht, dat moet wel lukken.

Jow wat is het fijn om zo even op mijn balkon te zitten, ruisende wind in plaats van knetterend brommers. Geen staande hitte, maar een koele bries. Nu pas besef ik wat die steden en dorpjes voor lawaai produceren. Altijd wel ergens luide muziek, vrachtauto's en bromfietsen overal. Er is geen man (of vrouw) die niet claxonneren kan. De Birmees wordt geboren in het lawaai en pas bij zijn dood wordt het stil. Daarom denk ik, 'hoort' hij dit zelf niet.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

13. Dinsdag 19 februari 2013Mount Popa - Meiktila 119 km

TolwegEn toch bloeit er af en toe watBeetje water, direct aan de rijstEn ze blijven netjesmoet van oma rechtop gaan staan, jammer vnd het net zo leuk MET oma

Niet weer! Waarom kan ik toch geen afspraken met mezelf maken?
Op mijn tandvlees haal ik de laatste twintig kilometer, even doorzetten Wim, nu een taxi nemen doe je toch niet.
Vierendertig graden, geen wind meer. Droge keel van de warme staande hitte. Geef mijn paspoort af, tassen worden door een jongeman meegenomen, de fiets staat nog ergens buiten. Tis goed, zak uitgeput neer in het restaurant van het Wun Zin Hotel. Hier had ik niet hoeven reserveren, geen kip te zin. Langzaam drink ik het lauwe pilsje. Airco doet het ook niet zal wel weer geen stroom zijn.
Met moeite krijg ik een half portie nasi goreng naar binnen, ik moet van mezelf iets eten. Ook het pilsje blijft deels staan. Dom Wim, ben toch even over mijn eigen grenzen gegaan.
Hoe krijgen ze het voor elkaar, de douche voelt ijskoud. Stroom is inderdaad weg, maar bij deze hitte zou het water toch op z'n minst lauw moeten voelen. Of is mijn lijf zo heet?

Op kwart voor zes vanmorgen hoor ik al stemmen voor de deur van mijn hotelkamer. Zijn de tuinmannen nu al bezig, het is nog pikkedonker. Eerst nog maar even een keer naar het toilet, mijn grote 'vriend' in de tweede helft van de nacht. Tja kan gebeuren, alleen fitter wordt je er niet van. Buiten wat krampen in mijn onderbuik voel ik me niet slecht. Paar Immodium erin en naar buiten.
Daar staat al te wachten; het kamermeisje, om de minibar te controleren en twee heren die de bagage voor mij naar de receptie willen dragen. Ben ik wel blij mee, zit aan de buitenkant van het resort best een eind lopen alleen met alle bagage, die dollar krijgen ze met plezier van mij.

Gelukkig heb ik een extra warmteshirt aangedaan. Tis wel nodig ook, daar op berg, temperaturen die een Nederlandse herfst niet misstaan. Een paar uur later twintig graden meer.

Enne dat is het, de temperatuur die deze rit zo zwaar maakt. Nou ja sommige heuveltjes zijn ook niet mis, maar goed te doen in de ochtendkoelte. Volgens de berekening van Gerard toch nog meer dan achthonderd hoogtemeters gemaakt.

Het hotel ligt aan een meertje, gescheiden daarvan met een weggetje en een soort concentratiekamp prikkeldraad. Aan de andere kant van het paadje weer prikkeldraad. Op de eerste verdieping waarschijnlijk een nog mooier uitzicht op het water. Ik zit op de begane grond. Kamer is niet slecht, maar lang geen 55 dollar waard. De Birmesen maken dankbaar gebruik van al die toeristen

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

14. Woensdag 20 februari 2013Meiktila - Kalaw 33 km

Opkomende zonDe keuken van het kloosterTejobasa op zijn stoelMasterMonnikTheetje drinken

I can give you a discount, but please don't tell the other guests. Ik geef u korting, maar vertel het niet aan de andere gasten. Een kleine tengere dame wil per se mijn beide fietstassen twee etages hoog slepen. De dollar fooi neemt ze met dankbare verbazing in ontvangst.
Mooie kamer voor 30 dollar.

Ik ben al in Kalaw. Had ik niet in mijn planning vanochtend, maar dit is weer echt mijn idee van vakantie.

Gisteren heb ik mezelf teveel uitgeput. Lig dan ook al vroeg in bed, zonder een idee te hebben wat ik de volgende dag ga doen.

Om half zeven eerst maar eens rustig ontbijten; zoet witbrood met gebakken eieren. Niet echt lekker, maar ik heb tenminste iets in mijn maag. De Lonely Planet verteld dat je niet op het meer kunt varen, maar er wel omheen kunt fietsen, daar begin ik dan maar eens mee.
Mooi rustig rondje, vrouwen die de was doen. Vissers die hun netten binnenhalen, mooie plaatjes. Van de kant waar ik kom heb je het niet in de gaten, ik rij onder een omhoog staande slagboom door. Slagbomen zie je wel meer hier en alle open. Een eindje verder wordt ik door een militair op een brommer gemaand hier te vertrekken. Oh shit, ik zit op een militair terrein. Die zijn er veel in en rond Meiktila. En zoals in zoveel landen is het ten strengste verboden gebied. De brommermilitair blijft gelukkig vriendelijk, maar blijft mij toch volgen. Tot we weer bij een andere slagboom komen, hier staat wel degelijk een gewapende soldaat. Vanaf die kant een rondje langs het meer fietsen zou niet gelukt zijn. Beter maar niet doen dan.

Fiets verder richting het volgende dorp. Onderweg stop ik zomaar even voor een poort van een klooster. Een vriendelijke monnik gebaart verder te komen. Wacht hier maar even is zijn volgende duiding. Waarop, geen idee.
Na een poosje komt er een monnik aanlopen die Engels blijkt te spreken. Ik wil u graag rondleiden en heel graag uw vragen beantwoorden. Das nog eens boffen. We beginnen bij de keuken waar de vrouwen bezig zijn met de lunch. Vrouwen ja, in dit klooster zijn vijftig monniken waaronder een aantal vrouwen. Niet veel meer zo te zien, want links, het verblijf voor de vrouwmonniken ziet er deels vervallen uit.
Verder naar een gebouw, waar, zo vertelt Tejobasa, de monniken, mensen van het dorp en wie maar wil, onderricht in de leer van Buddha kunnen krijgen. De master monnik is al 92 jaar oud, dus Tejobasa heeft een deel van zijn werk overgenomen. Hij neemt graag plaats in een zetel, een soort troon, waarop de leermeester zijn woorden tot de mensen richt. Moet ik nog de ceremoniële kleding aandoen, zo vraagt hij. Nee, hoor ik vind het zo heel mooi.
De volgende foto had ik zelf niet durven en ook niet willen nemen. Maar Tejobasa staat er op dat ik ook de oude master monnik op de foto zet. Wel beleeft buigen, wat ik met heel veel plezier doe. De oude meneer ziet er echt heel oud en gekrompen uit.

Tejobasa wil mij graag zijn eigen verblijf laten zien. Wat mij verbaasd, en er komen nog meer verbazingen, is dat zijn deur op slot zit. Mijn fiets staat nog bij de poort met al mijn geld en paspoort denk ik verschrikt. Een mooie grote Dell laptop staat op zijn bureau te pronken. Wel slecht Internet zegt hij. Leuke gezellige kleine kamer. Buiten de kamer worden een paar stoelen bij een tafeltje gezet. Nog een leermeester monnik komt erbij. Koffie wordt, alleen voor mij, ingeschonken, tja koffie drink ik niet, nu dus even wel. Daarna nog een bak thee, geserveerd met een soort toastjes.
Gezellig zitten we over van alles en nog wat te praten.
De leer van Buddha bevalt me wel, dat weet ik al langer, maar de uitstraling en de geestdrift waarmee de monniken vertellen, maakt me telkens weer warm. Een groot verschil met (alle) andere geloven is, dat ze niets opdringen, je mag geloven wat jezelf wil. De Buddhist wil je alleen graag de leer van Buddha vertellen. Zelfs Buddha schijnt gezegd te hebben geloof mij niet, hoor mij aan en neem dan voor jezelf mee wat bij jou persoonlijk past.
Het is niet zo moeilijk. Vriendelijke zijn. Behulpzaam zijn. Eerlijk zijn.
Als monnik heb je nog een paar meer regels, maar de principes zijn gewoon eenvoudig; probeer een goed mens te zijn.

Tja zegt Tejobasa, dan kijken we televisie, voetbal, en zien we veel van die mensen die daar staan te vechten. Ik zou graag willen dat ze onze manier van leven ook eens op TV zouden laten zien. Vrede. Natuurlijk kent hij ook alle Nederlandse voetballers, beter dan ik.

Over de nieuwe regering zijn ze heel tevreden, er moet nog veel gebeuren, maar ze hebben er alle vertrouwen in dat dit ook zijn beslag zal krijgen. Een paar weken geleden nog is er een minister ontslagen die steekpenningen aangenomen heeft, dat zou onder de oude regering nooit gebeurt zijn.

Na een dik uur, geloof ik, fiets ik verder richting Thazi. Ik laat een donatie voor het klooster en een klein geschenkje voor Tejobasa achter.
Het Wonderful Guesthouse is vol. De jongeman die samen met zijn moeder het Guesthouse en de GSMwinkel runt verteld graag. Het Guesthouse is van zijn grootvader die in Amerika woont, zijn oom is daar tandarts.
Veel toeristen komen hier zegt hij, om de volgende morgen, om vijf uur in de ochtend, met de trein naar Kalaw verder te reizen. Hier in het dorp is niets te beleven. Eindje verder is nog een Guesthouse, is het goed vraag ik, onduidelijk antwoord terug. Wat kost vervoer naar Kalaw is mijn volgende vraag. Ik denk dan aan privé-vervoer. Hij roept iemand; 8000 voor jou en 2000 voor de fiets. Doe maar zeg ik. We wachten en praten nog zo'n half uur. Dan stopt er een barstensvolle bus voor de deur. Mijn vervoer.
De fiets niet onder in de bus, niet er bovenop, gewoon in het gangpad, half naast de chauffeur. Een wat oudere vrouw krijgt de handrem van de fiets in de strot geduwd. Een andere mevrouw moet haar mooie plaats voorin voor mij afstaan. Ze gaat er toch zo uit wordt mij verteld, niet dus. De vriendelijkheid en bescheidenheid van de Birmees is soms angstaanjagend.
Ik MOET op de goede plaats in de bus gaan zitten. Zelfs een jonge vrouw met baby op de arm moet op de grond aan mijn voeten plaatsnemen. Ik schaam me.
Verder gaat de reis de berg op. Klimmen en nog eens klimmen. Petje af Gerard dat jij dit wel gefietst hebt en nog wel in maart NOG heter.
Geschreeuw achter in de bus. De chauffeur bromt en roept iets terug, rijdt verder. Het geschreeuw achterin houdt aan. Dan toch stopt de chauffeur. Een mevrouw snelt naar voren, ze moet nog wel over mijn fiets klimmen. Maar zodra buiten, direct naast het asfalt in de blote kont, dat was echt hoge nood. Gelukkig rijdt de chauffeur een eindje verder, ook voor haar wat privacy.
Ergens bovenop de berg nog een lunchstop van een half uurtje. Ik schrijf de naam van mijn hotel op een papiertje, wat ik bij binnenkomst in Kalaw aan de chauffeur laat zien. Ze stoppen netjes voor de zijstraat van het hotel. Het is inmiddels drie uur geworden. Op het laatste moment heb ik de jongeman van het Guesthouse nog gevraagd een door mij uitgekozen hotel voor mij in Kalaw te reserveren. De eerste nacht kan, de tweede is onzeker. Bij de receptie; morgen krijgt u een andere kamer, same price.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

15. Donderdag 21 februari 2013 Kalaw

Chinese foodGedroogde visEen tempelThe cave templehet is even aanpassen ;>)

Het is even behelpen mijn nieuwe kamer vandaag :-) Maar geen medelijden hoor. Het lukt wel. Het lijkt de bruidsuite wel. Uitzicht aan drie kanten, op drie tempels en de halve stad EN nog een balkon. Teveel om alleen te beleven.........
De eerste kamers zonder airconditioning. Is ook niet nodig, zodra de zon achter de heuvels is verdwenen wordt het koud. Best even aangenaam.

Wat weer niet zo aangenaam is, zijn de vele toeristen. Tientallen groepen in tientallen luidkeels hun genoegen of, aan hun gezicht te zien, hun ONgenoegen uitend. Ben gisteravond net op tijd voor een klein tafeltje in een klein hoekje.
Voordeel van al die toeristen is wel dat er ook een glaasje wijn te drinken is. Niet koud, niet de beste, maar tis wel wijn.
Ik blijk allergisch voor toeristen te zijn. Vanochtend, direct na het ontbijt, een wandeling over de markt, altijd weer leuk. Ben even de prijs van een paar souvenirs aan het uitproberen. Ze zijn extra gewicht dus kopen wil ik ze hier niet. Maar weet dan later wel wat ongeveer de bodemprijs is. Want ook hier moet je als witte onderhandelingen, de helft eraf is niet ongewoon. Zodra ik de eerste toerist zie ben ik weg. Ik schrik er zelf van. Heb gewoon geen zin meer. En ja, het is okay als je me een snob noemt.

Schoenmaker blijf bij je leest. Zit er nog over na te denken, hier een wandeling met gids te doen. De Lonely Planet is er erg enthousiast over en ook de twee Nederlanders op de fiets die ik in Mandalay sprak, hadden het als een zeer leuke ervaring ondervonden. Maar ik heb geen rugzak en ook niet echt goede wandelschoenen bij mij. Dus, vanochtend stap ik op de fiets en rij een rondje door het dorp even de heuvels in, een paar tempels. Waar ik een Zwitser spreek die, ook hier, wandelt. Of het ligt aan de man, maar echt enthousiast komt ie niet over. Dan weet ik het ook, ga morgen, ondanks de mooie kamer, verder.

Wat mij dan opvalt, naast het slot op de deur van de monnik, zijn de dikke rollen prikkeldraad op de muren rond de grotere huizen. Grote stalen sloten op hekken voor winkels in de steden. Is het dan toch niet het veiligste land van zuidoost Azië?

Beste mensen, ik zeg het nogmaals, internet is bijna overal, daar kun je niets van zeggen, tot nu toe overal gratis wifi in de hotels, maar wanneer het beschikbaar is, is altijd de grote vraag. En als het beschikbaar is, ONTZETTEND traag. Bijwerken van mijn site gaat meestal wel, maar de site zelf bekijken en dus reacties beantwoorden gaat bijna nooit. Ook mail is niet te benaderen. Dus, excuses, wat minder reacties van mijn kant.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

16. Vrijdag 22 februari 2013Kalaw - Inle Lake 78 km

En weer een mevrouw op een ossenkarHij begint het al aardig te lerenDe tempel voor Inle, een mustDe kleine monniken zitten een beetje verveeld voor de ramen.My View today

Ik blijf volhouden. Ik ga niet weg. Hu Pin heeft twee hotels. Eentje in het dorp en een resort een stuk verderop aan het meer.
Voor mij weet ik zeker dat ik NIET in het dorp gereserveerd heb. Volgens de dame bij de receptie heb ik WEL een kamer in het dorp.
Ik blijf gewoon bij de balie staan, ga niet weg. Ik kom net van het dorp. Een dik uur over een beroerd slechte weg. Denkt u, zeg ik, dat ik zonder reservering hier zomaar naar toe kom. Ik weet het wel; zulke argumenten herkennen ze niet, misschien verstaan ze mij niet eens volledig.
Duurt zeker een kwartier, en dan hebben ze toch een kamer voor mij, wel duur, 80 dollar. Ik ben blij. En dat vertel ik de dame ook. Zij kijkt nog steeds niet gelukkig.
Wel geen floating cottage dan; een bungalow op palen boven het water. Wel eentje die over al die floating huisjes uit kijkt. Misschien is de view van hier nog wel mooier.
We hebben 96 huisjes verteld de meneer, die me naar de mijne brengt, gisteren hadden we 180 gasten. Wilt u uw bagage meenemen, vraagt hij. Geen erg slimme vraag. Zelf steekt hij geen poot uit. Zijn ze boos, of niet zo vriendelijk hier? Als ik later de kolossale eetzaal zie, vraag ik me af of IK hier wel wil blijven.
Geen idee, ik draag mijn eigen spullen wel. EN ik ben blij met de kamer. Morgen zien we wel verder.

Vanmorgen. Koud. Ik zie elf graden op de GPS voorbij komen. Twee warmteshirts over elkaar. Net genoeg. Beetje klimmen, maar als het koel is, is dat geen probleem. Dan een heleboel dalen, leuk.
Onderweg weg, een drankje, een klein jongetje, vindt mijn vreemde gezichten leuk en probeert ze na te doen. Vader en moeder lachen mee. Maar ik steek, als grapje ook mijn tong uit. Als het jongetje het nadoet, drukt oma zijn tongetje terug. Onbeleefd zeker, ook hier.

May I give you one word of advice? Yes sure do. Shut up!
Ik denk, twee gepensioneerde homo's, uit Amerika, zitten een beetje veel te katten tegen elkaar. Ik WIL niet luisteren, maar kan niet anders. Schiet bijna, hardop, in de lach.

En Madeleine, morgen na twaalf uur kan ik het geld ophalen.
In het dorp ga ik even langs het kantoor van Mandalay Tours. Het duurt even. Een vol uur, met tientallen vragen en even zoveel telefoontjes. Maar dan toch. Het verlossende antwoord; het geld ligt morgen voor u klaar.
Madeleine heeft via via wat extra dollars naar mij gestuurd. Zoals gezegd, ik ben geen budget reiziger, tis gewoon veel duurder dan ik verwachtte. Ben blij.

En het uitzicht vanuit mij balkon is fantastisch. En qua hier erg rustig. Nog geen andere gasten. Op het Inle Meer een en al geronk van de diverse motorboten. Wat dit meer zo bijzonder maakt weet ik nog niet. Giethoorn is ook leuk.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

17. Zaterdag 23 februari 2013 Inle Lake

Tempel in het eerste lichtKorfVisserTja, ook hier genoeg tempelsHalsketting???Bijna alle huizen op palen

Wie geen boottocht op het Inle Lake gemaakt heeft is niet in Myanmar geweest. Fantastisch, heerlijk authentiek. Ondanks de obligatoire toeristenstops, werkelijk een must. Giethoorn, Venetie, Backwaters Kerala, Inle Lake verdient een ereplaats. Natuurlijk een kwestie van smaak, maar dit is oprecht, echt mooi.
Ik vertrek al bij het eerste daglicht, direct na het ontbijt om half zeven ligt de boot op mij te wachten. Gelukkig ligt er een deken in de boot, want als we in volle vaart in de ochtendnevel vertrekken is het op het water steenkoud. Vriest natuurlijk niet, maar heb witte vingers en klappertand van het wel erg frisse ochtend weer.

Ik heb gelukkig een heel beleefde bootsman, als we vlak langs de lokale bevolking varen, in wel zeer platte wankele kano's, mindert hij netjes vaart. Er zijn er ook die in volle vaart door karren.
Ik hoef mijn fototoestel maar op te heffen en ook dan wordt er langzamer gevaren om mij de gelegenheid te geven een plaatje te schieten.
En mooie beelden zijn er genoeg.
Tientallen vissers met gewone- of korfnetten met een been balancerend op de achterplecht, het andere been maakt een draaibeweging met een lange peddel. Evenwichts kunstenaars.
Dan de landbouwers, de voor mij vreemdste vorm van landbouw die ik ooit gezien heb. Ze verzamelen het wateronkruid en leggen dat vast met lange bamboepalen aan de bodem. Laag op laag van nog geen meter breed, waar waarop, als de laag dik genoeg geworden is, allerlei groenten gekweekt worden. Water hoeven ze in ieder geval niet te geven. De palen blijven staan, het zijn nog steeds drijvende tuinen.
Ook de bedrijvigheid in de op hoge palen staande huizen, is een lust voor het oog. Mooie plaatjes, hoop ik. Ik nuchtere Hollander denk dan direct weer hoelang duurt dat voor dat hout verrot is. HEEL lang. Maar de Birmees maakt zich geen zorgen daarom. Zolang het staat, staat het. Als het morgen inzakt, is het vroeg genoeg om nieuwe palen te halen.

Een weverij, zilversmid, sigarendraaierij, tempel, nog een tempel, souvenirwinkel met vrouwen met van die lange hoge hals (wurg) sieraden, zijn best zwaar die dingen. Allemaal wachten ze tot de toeristen in hun winkeltjes iets kopen.
Wat ik werkelijk interessant vindt is de ijzersmid. Natuurlijk ook alles in scene gezet. Maar. Een meisje trapt de vuurbalg, drie hameraars in perfecte harmonie slaan tegelijkertijd (zo lijkt het) op het gloeiende staal.

Bij de boottocht heb ik gevraagd ook even langs Nyangshwe te gaan. Het is een eind om, en niet het leukste deel, maar wil mijn geld nog even ophalen. De Aziaat is ontzettend vriendelijk, als hij je niet begrijpt, zegt hij in plaats van sorry gewoon JA. Nee zeggen is voor hem of haar zeer onbeleefd. Dus of ik naar Nyangshwe ga blijft voor mij de vraag. Toch zo rond twaalf uur roept de bootsman iets wat daar op lijkt, ik zeg maar ja. En inderdaad we gaan naar het dorp. Neem een fietstaxi naar Mandalay Tours, maar het geld is er nog niet. Shit. De meneer is allervriendelijkst, en biedt aan het geld in de namiddag in mijn hotel af te leveren. Hij meent wat hij zegt, maar of het ook daadwerkelijk lukt??

Gisteravond; Komt goed. Kan hier nog twee nachten blijven. Aan de receptie ontmoet ik een redelijk oud uitziende Birmese meneer, die zijn Engels fantastisch uitspreekt. Leg alles nog een keer uit. Hij roept iets naar een receptie-meisje. Tis okay, maar niet langer dan twee nachten.
Ik boek direct maar een boot voor morgenvroeg. Dat schijnt ook iets te zijn wat heel erg mooi is. Al zal ik niet veel beestjes en vogeltjes zien, denk ik het lawaai van de motor jaagt alles weg.

Aan het diner in de kolossale eetzaal. Overal horren voor de ramen. Toch nog af en toe een vlieg of mug binnen. Zal hier wel erg stekerig zijn, tot nu toe geen problemen met stekende vliegdingen gehad.
Vreemd EN interessant al die culturen in de eetzaal. Vanavond bijvoorbeeld de Japanners of misschien Koreanen; eten en drinken heel veel de gehele avond, lopen statig, zonder te waggelen, de eetzaal uit, maar eentje kotst, zeer waardig de hele vloer vol. Zonder treuzeling, rechtop blijvend, gewoon verder gaand. Brrrrrr. Andere gasten glijden bijna uit.....

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

18. Zondag 24 februari 2013Inle Lake - Pindaya 90 km

De teer wordt warm gemaaktMandarijnen verkoopMooie grote groene bomenNog een paar mandarijnen gekochtLokaal vervoer

Hot very Hot, die laatste veertig kilometer van Aungban naar Pindaya. En, een beroerd slechte weg. Nooit gedacht dat een klein wolkje af en toe zo'n aangename verkoeling zou kunnen brengen.
De weg voert door vruchtbaar landbouwgebied, maar vandaag even niet. Een landschap met diverse tinten bruin, dor en droog. Behalve dan weer die joekel grote bomen. Fantastisch groen, mooie stevige stam en veel koele schaduw. Waarin ik af en toe een mandarijntje eet. Elk kwartier paar slokken water en een mandarijntje, ze worden onderweg veelvuldig te koop aangeboden.
Drinken gaat niet meer, een blikje cola krijg ik niet meer weg. Zit vol. Barstensvol. Toch is mijn waterhuishouding goed op orde, het weinige beetje plas komt er nog steeds helder uit. Het is meer het stof en de hete droge lucht die me doen kokhalzen.

Ben best trots op mezelf. Een heleboel geklommen vanochtend. Twee lange berghellingen, die ik gelukkig in de ochtendkoelte kon 'nemen' ging best goed. Meer dan 1100 hoogtemeters. Het is niet de hoogte, maar de combinatie hoogte en hitte die deze tocht zo zwaar maakt.
Ik zit dus dan ook al om zes uur op de fiets, ondanks de koude, zweet dik op de kop. Wat tijdens de afdaling weer een hoop kou produceert.

Er wordt druk aan de wegen gewerkt, maar erg professioneel komt het niet over. En als ze klaar zijn, zijn de kuilen weg, maar een vlakke straat; vergeet het maar. De ondergrond, wordt steen voor steen door dames neergelegd. Naast de weg, op een houtvuur, wordt de teer vloeibaar gemaakt. Met een soort bloemengieter uitgegoten en daar weer over heen een nog fijner gruissteen. Per keer een meter of tien.

Kijk dat is nu waar voor je geld, Golden Cave Hotel. Toilet, douche, warm water, op de kamer, balkon voor, balkon achter, voor dertig dollar. Balkon achter heeft uitzicht op de tempelgrotten. Voor morgen te bezoeken.

Gisteravond;
Bediening en service in restaurants is fantastisch, heerlijk, niet onderdanig, gewoon goed. Netjes wordt gevraagd; mag ik uw order herhalen. En dat gebeurt dan. Dat is het moeilijkste deel, het verstaan van hun Engels. Maar samen komen we er wel uit. Smaakt ook goed veel Chinees, Thais en natuurlijk Birmees. Vaak merk ik het verschil niet, en smaakt het gewoon goed.
Ik vertelde van die prijsvraag onder de bierdoppen. Heb al een paar keer 1000 Kyat gewonnen. Geef het dan aan de ober of aan kinderen die er snoep voor kopen denk ik.
In de duurdere hotels krijg ik de dop niet in handen, wordt direct door de ober meegenomen. Laat het maar zo. De meeste toeristen weten het niet eens.

Het door Madeleine opgestuurde geld komt net met een bromfietscourier binnen. Gelukkig.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

19. Maandag 25 februari 2013 Pindaya

De honderden Bhudda'sEen paarDruipsteengrotEen boel hePagoda's in de ochtendnevel

Oneerbiedig gezegd is de Shwe Oo Min Natural Cave Pagoda niets meer dan een druipsteengrot, die niet meer druipt, barstensvol vol met Buddhabeelden. Bij de laatste telling, een paar jaar geleden, waren het er 8700.
De Lonely Planet noemt met name Singapore, Amerika en Nederland, vanwaar de beelden komen. Als ik aan iemand vraag wat Nederland hier nou zo bijzonder maakt, weet hij behalve het opnoemen van een serie voetballers, niets van Nederland en beelden.

Vanochtend slaap ik uit. Zeven uur ontbijt. Om half acht laat ik mij met een brommer taxi naar de Pagode brengen, wil je nog luier zijn, dan moet je wat later komen, de laatste 130 meter omhoog kunnen ook met de lift, maar die is nu nog niet open.

Het loont vroeg te zijn, in mijn uppie daal ik af de grotten in. Indrukwekkend sereen mooi, tja wat voor woorden kan ik nog meer gebruiken. Ik voel het, het hangt in de lucht (onhandig gezegd).
Een vader leert, in een hoekje, zijn twee kleine, nog heel jonge zoontjes, hoe eer te bewijzen. Speels maar met een zeer serieuze houding reciteert de oudste van de twee zijn gebeden. De jongste is nog in de fase van knielen en buigen. Maar ook hij doet duidelijk zijn uiterste best. Een zeer aangenaam vertederend gezicht.

Verder dieper de grote in, alleen, hoop dat ik de weg terug kan vinden, van het hoofdpad voeren meerdere gangetjes naar nog meer beelden, omhoog en omlaag.
In het bovenste deel van de grot zitten de mensen hier uit de buurt. Ze zeggen hun gebeden op, brengen offeranden en plakken nog weer eens een goudkleurig plakkertje op de zoveel andere plakkers. Een paar meter verder zitten bewakers op TV voetbal te kijken.

Green Tea Restaurant, openlucht, aan het meer. Gisteravond zat ik hier alleen. Goede keuken, goede keuze. Nu, rond lunchtijd, bijna geen plaats te krijgen. Toeristengroepen stromen binnen. Maar het blijft een koele mooi plekje, met een prachtig uitzicht. EN je kunt er een glas, redelijk goede, wijn, zonder direct een gehele fles te moeten, bestellen.

Vreemd, best wel, zo'n meertje middenin een dorpje. Aan de overkant wassen mannen, vrouwen en kinderen zichzelf en hun kleding. Ze zullen wel schoner worden, maar erg helder ziet het water er niet uit.

Was er al een beetje bang voor, in verband met het krijgen van een onderkomen, dat valt dus mee, maar vandaag is het volle maan. Tijd voor het jaarlijkse Paya Pwe, pagode festival. Ik zie nu nog totaal geen bijzondere activiteiten. De Lonely Planet doet er een beetje laagdunkend over; verwacht al het normale dansen en zingen. Vanavond maar eens kijken.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

20. Dinsdag 26 februari 2013Pindaya - Ywa Ngan 76 km

Gisteravond, meertje in PindayaIetwat drukkerOlieverkoopsterStofhappenDorsen

Een mooie tocht. Ontzettend beroert slechte weg. Een aanslag op alle onderdelen zowel van mens als fiets. Beide doen het heel goed.
Ook weer 32 graden vandaag, maar op de een of andere manier kan ik er beter tegen. Langs de weg af en toe hoge bomen wat op sommige delen het vele klimmen in de schaduw een stuk eenvoudiger maakt.
Ik begin met een barstende pijn bovenin de buik, shit nee toch. Neem een Nurofen, tijdje later, steken weg. Pfffff. Gelukkig geen shit.

Een mooie rustige weg, wel wat brommers, ook die kunnen niet hard rijden. Het zijn nog net geen kinderkopjes, maar het lijkt er verdacht veel op. Veel van de route fiets ik naast de weg, in het zand, maar wel vlakker.
Op de droge velden af en toe een boer die in een grote stofwolk zijn akker met twee ossen aan het ploegen is. Zou hier best nog wel eens willen fietsen als de akkervruchten volop in groei en bloei zijn.

Ben nu in Ywa Ngan, volgens de boeken mogen hier nog geen toeristen overnachten. Direct als ik het dorp binnenrij komt me een brommer tegemoet, overhandigd mij een kaartje van het Shwe Gue Gu Hotel, en gebaart mij te volgen. Doen we dan maar. Brommer rijdt hard, ik kan hem niet volgen, de heuveltjes op. Tja, een klant verliezen wil hij niet, dus wacht hij regelmatig op mij. Best een leuk ding. Niet veel kamers maar ook niet veel bezoekers. Paspoort wordt sowieso overal netjes ingeboekt, vandaag moet de jongeman er ook mee naar het politiebureau. Toestemming vragen, maar dat zal hij wel krijgen. Twintigduizend kyat, zeventien Euro voor een heel mooie redelijke kamer. MET heet water. Telefoon 09-6502103.
Mya Family Restaurant, even verder omlaag en weer omhoog links, is lekker. Menukaart ook in het Engels. (dat omlaag gaat, maar met een paar pilsjes, omhoog, erg moeilijk). Eindje verder rechts nog een restaurant.
Ik geloof niet dat het Mya echt zo Family is. Lekker bier van de tap, meerdere mannen die het drinken. Een kast vol met whisky en rum. Posters; vrouwen met voor Birmese begrippen gigantische decolletes. Meer een zuipschuiten tent. Mijn Chicken Sweet and Sour smaakt weer goed.

Volgens onze normen veel kinderarbeid hier. Als ik zie met wat voor lol zij hun taken uitvoeren, heb ik er niet zoveel problemen mee. Zo gaat dat soms in buitenlanden, daar kunnen en mogen wij niet altijd ONZE normen en waarden overheen leggen. In de restaurants vliegen ze, zijn zeer alert en spreken best goed een paar woorden Engels. Alleen de jonge meisjes die met manden zware stenen op hun hoofd, in de brandende zon, aan de wegen werken, daar heb ik soms wel wat medelijden mee.

Vanochtend al om zes uur staan de kamermeisjes voor de deur. Zodra ik okay zeg, vliegt er eentje de kamer in en checkt de minibar. Ik denk dat die aardige meisjes van hun eigen geld moeten dokken, als ik iets onbetaald zou meenemen. Het zijn ook de dames die beide dagen frisse bloemknopjes op mijn kussen achterlaten. Van mij krijgen ze een fooi.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

21. Woensdag 27 februari 2013Ywa Ngan - Kyaukse 88 km

De zon, net over de bergenZomaar ergens onderwegOma en opa voor de deurIn het zonnetje aan het werkDe weg vandaag

Wat een contrast, eigenlijk een heel lelijk contrast.
Vertrek weer om zes uur op, als ik al voor mijn eigen ontbijt gezorgd heb, en de fiets bepakt is, komt de jongeman ook nog met een dienblad aanlopen. Een groot stuk chocoladetaart, warm water voor de oploskoffie en twee gekookte eieren. Om hem niet te veel teleur te stellen eet ik de eieren op. Zegt hartelijke vaarwel. Een aanrader dit hotel.

Waar de track, het spoor van Gerard vandaag vertrekt is mij niet duidelijk, dus ik vraag maar naar richting Mandalay. In begin stevig klimmen. Vraag nog maar een paar keer of dit de goede weg is, ja hoor richting Mandalay. De plaatswijzer van de GPS doolt ergens in het niets rond, geen wegen bekent hier.

Dan begint mijn mooiste route tot nu, slechte weg weer, niemand te zien, bijna niemand. Af en toe ergens een hutje in de bossen. Beetje klimmen, wel erg steil, maar heel veel dalen door een heerlijk stil rustig landschap. Mooi zoals de weg zich in de verte door het dal kronkelt. Natuur iets minder dor af en een veldje waar wat verbouwd wordt, onder andere bananen. Geniet van het landschap het alleen zijn, het lekkere fietsen.
De weg wijst zich eigenlijk vanzelf, kies altijd voor de weg, waar, hoe weinig ook, asfalt ligt.

Dan na zo'n 50 kilometer, een dorpje, gedaan met de rust. Terug lawaai en stof, hoewel daarna een deel langs een rivier rechts, links is men druk bezig de rotsen te slopen om stenen voor de wegverbetering te winnen. Extra lawaai en stof.
Daarna rechtsaf de grote, erg grote vierbaansweg op, druk, erg druk. Richting Kyaukse. The Royal Orchid Garden Hotel, ergens achteraf, vind ik redelijk snel. Veel buitenlanders komen hier niet, Engels spreken is schier onmogelijk , wel heel vriendelijk hoor. En een heel redelijke kamer.
Wat de dames niet spreken doen ze wel met geschreven rekeningen. Niet dat het zo duur is, boter bij de vis. Kamer boeken, kamer betalen, 35 dollar. Lunch op de kamer schrijven, neen direct betalen, overal zijn wel die paar biertjes het grootste deel van de rekening.
Aan de hoofdweg staat een bord met de naam van het hotel in het Engels, rest van de verwijzingen in het Birmees.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 7 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

22. Donderdag 28 februari 2013Kyaukse - Mandalay 63 km

Rijstplantjes plukkenBetelnotenIjs zagenEen heel veld vol, weet ik niet.In the morning I

Weer terug in Mandalay. Mooie vlakke fietstocht vandaag, weer effe fijn om niet te hoeven klimmen. Mooi, qua fietsen dan, hoe dichter bij Mandalay hoe drukker.
Er is ook een route, deels door de achterlanden, maar daar heb ik geen GPStrack van, dus kies ik voor de makkelijke manier. Met af en toe een uitstapje naar links of rechts.

In dit gebied wordt veel rijst geteeld, tot wel drie oogsten per jaar. Nu net tussen twee oogsten in, veel kale akkers. Een paar stukken land met fris groene rijstplantjes. Enkele mannen, hun sarong hoog in hun bilnaad opgeknoopt maken zich gereed de jonge kleine rijstkwekelingenn te oogsten. Dat zal ik maar niet fotograferen denk ik, die mannen zo bloot. Nee, hoor vinden ze helemaal niet erg, ze nodigen me zelfs uit een foto te maken.

Ook, of juist, langs een drukke weg is veel te zien.
Nog nooit zoveel benzinepompstations in aanbouw gezien als hier. Teken van welvaart? Hoewel de prijzen erg hoog liggen voor de gemiddelde burger; meer dan een dollar voor een liter diesel.

Ben al vroeg in Mandalay, maak nog een extra rondje om het paleis, het kan me ook deze keer niet bekoren het van binnen te gaan bekijken. Tis trouwens een gigantisch complex.

Even douchen en dan maar direct wat zaken regelen voor het transport terug naar Yangon. Transport van hotel naar busstation in Mandalay. Busticket van Mandalay naar Yangon. Transport busstation Yangon naar hotel in Yangon. En dan de volgende dag weer transport in Yangon naar het vliegveld. Allemaal geregeld. Alleen, Mandalay City Hotel zit op de dag van vertrek vol.

Shit was even vergeten hoe aangenaam koel het boven in de bergen is. Hier weer bloedheet.

Overal zie je het hier; mannen met rode lippen en rode tanden. Regelmatig spugende, maakt niet uit waar. Je ziet ze werkelijk overal, die rode spetters. Vanmorgen nog op de zijkant van een witte auto. Betelnoten kauwen ze, een soort drug? In ieder geval een opwekkend middel. De beide dames op de foto maken ze gereed voor gebruik. En bij zulke kraampjes is het meestal erg druk. Hieronder een stukje uit de Wikipedia:

De noot wordt in kleine brokjes gehakt en ingepakt in een stuk betelblad (niet van de Betelpalm maar van de betelpeperstruik) en vermengd met wat ongebluste kalk, kruidnagel en pruimtabak. Het gecombineerd gebruik met kalk versterkt het effect van de betelnoot doordat de stof areciline omgezet wordt in de werkzame stofarecaidine. De kalk is, afhankelijk van wat de omgeving te bieden heeft, afkomstig van kalkrotsen, koraal, zeeschelpen of slakkenhuisjes. Er ontstaat bij menging een rode pasta die bij het kauwen het speeksel vuurrood kleurt. Bij chronisch gebruik verkleuren de tanden rood. Na het kauwen worden de dan smakeloos geworden resten uitgespuugd. Dit zorgt voor kleine rode spuugplekken op de grond.

By the way, telefoonnummer van Royal Orchid Garden Hotel in Kyaukse; 066-50887 of 066-50889.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

23. Vrijdag 1 maart 2013Mandalay - Pyin-Oo-Lwin 44 km

Bamboemeubels makenThe road upDVDtje kijken op accuEven naar die witte kijkenDe dokter

Je bent een fietser of je bent het niet. Je bent slim of niet zo slim. Fiets ik verder of zoek ik zo snel mogelijk een dokter?

Fietsen gaat goed, weer lekker vroeg op pad, de eerste kilometers vlak, ontzettend stoffig en verrekte druk. Ik koop weer zo'n mooie geluks-bloemen-string aan het stuur. Maar oft werkt?

De weg wordt steiler, ik zweet als een otter, kom goed de berg op. Of dit nu echt gezond is? Tientallen vrachtauto's spuiten hun dieseldampen direct in mijn snuit. En je weet hoe zo'n diesel dampt als hij met moeite de berg op komt.

Bij een stalletje zie ik cola. Ho. Dat is benzine voor mij. Vraag netjes of ik op de stoel naast de mevrouw mag zitten, ja hoor ga je gang. Ik buk me om onder een golfplaten dakje door te lopen, schijnbaar niet diep genoeg gebukt, stoot mijn kop, au, dat doet pijn.
Grijp met mijn hand naar mijn hoofd, die direct onder het bloed zit. De dames in paniek. Zie zelf pas later dan het bloed via mijn hals mijn shirt binnenstroomt. Oeps toch erger dan ik dacht, drie dames staan om me heen met watten, iets wat op jodium lijkt, en pleisters. Ze maken de wond schoon, watten en pleisters er op. Het bloed wordt overal netjes schoongeveegd.
Dan toch maar eens mijn colaatje drinken. Ik voel me goed. De dames blijven me vreemd aankijken, zie ik er zo slecht uit?
De cola hoef ik niet te betalen, en krijg een zakje met watten, jodium en pleisters mee. Stap weer op de fiets.

Verder klimmen, ik ben op de helft, voel me niet slecht, wond steekt een beetje.
Dan pas begin ik na te denken, hoe diep is de wond, ik voelde net een stukje vel, realiseer ik me nu. Moet de wond niet gehecht worden? Ik ben er niet meer gerust op. Wat is slim?
Stap af en wenk een klein vrachtautootje, met achter in de bak een stuk of vijf vrouwen. Mag ik mee? Ja natuurlijk, hoeveel? Tienduizend. Niet goedkoop, maar toe maar. Fiets op het dak, de vrouwen maken plaats voor mij en mijn fietstassen. Op weg naar Pyin Oo Lwin. Ik wordt middenin het dorp afgezet. Voor de winkel van een Indiër, die gelukkig goed Engels spreekt. Ik vraag waar ik een dokter kan vinden. Die is vlakbij.

In een achteraf straatje fiets ik eerst zijn praktijk voorbij, vraag nog maar eens. Twee huizen terug, een man brengt mij er heen, roept iets naar binnen. Een netjes geklede man schuift een plastic gordijn terzijde, kom maar binnen. Ik ben de dokter, gaat u op dat krukje zitten. Gelukkig spreekt ook hij goed Engels.
Mag ik uw haar scheren vraagt hij netjes, ja hoor. Gelukkig komen de scheermesjes nieuw uit de verpakking en doopt hij ze nog even in, naar wat ik hoop een ontsmetting vloeistof is. Het hoeft niet gehecht te worden. Gelukkig. Mijn tetanusinjectie is nog steeds geldig. Dus dat hoeft dan niet, maar als het nodig is doe maar zeg ik. Nee, nee, maar geef u wel pillen mee. Drie soorten, drie maal daags van elk een. Eentje is een antibiotica de andere ben ik vergeten. Zal ze innemen. Morgen terugkomen. Zondag is hij dicht, en maandag ga ik weer terug naar Mandalay.
Geef maar 5000 duizend, vier euro, voor de medicijnen, de rest is gratis. Een rekening vraag ik maar niet.

Fiets een stukje terug naar mijn hotel. Nu eerst maar eens douchen, mag niet met mijn kop onder het water. En daar heb ik nou net het meest gezweet.

Het IS er, pinnen in Myanmar. Met je Master Card is het mogelijk geld uit de muur te halen, alleen nog in de grote steden, maar het is een begin. Ben om drie uur bij de bank, om half drie sluiten wij meneer, we moeten ons rapport maken, ambtenaren. Shit. Maar u kunt pinnen. Laat de meneer van de bank even meelopen naar de pinmachine. Niet dat het zo moeilijk is, alles in het Engels, maar ben veel te bang mijn kaart kwijt te raken. Gaat in een keer goed, je kunt per dag iets van 100.000 Kyats ophalen. Vergeet de procenten van de creditmaatschappij niet.

De manager van het Mandalay City Hotel verteld mij gisteren dat vele hotels geen telefonische reserveringen doen. Veel mensen komen niet opdagen. Bijna alle boekingen gaan via bekende reisbureaus. Als ik op vier maart hier een kamer wil, moet ik niet bellen; dan zeggen we bijna altijd dat we vol zijn. Kom maar gewoon langs.
Moet toch hier mijn fiets inpakken dus langskomen doe ik sowieso.
Gisteren heb ik WEL telefonisch geboekt in Mandalay, maar dit door het hotel laten doen. Zou men hotel - hotel wel vertrouwen?

Place a ReactionNumber Of Reactions: 3 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

24. Zaterdag 2 maart 2013 Pyin-Oo-Lwin

In the MorningPagode in de botanische tuinbotanische tuinEn ze doen het ook werkelijkKoloniale anglikaanse kerk

Op, een bijna dwingend, advies, dat moet je gezien hebben, van een Belgische dame, die ik in Pindaya ontmoette, bezoek ik, na het ontbijt, de botanische tuinen.
Lekker vroeg, nog lekker rustig, wandel ik op mijn gemak door het mooie park. Grappig, in een botanische tuin verwacht je exotische bomen en planten. De bomen zijn van hier. Het bloeiende spul bestaat uit viooltjes, afrikaantjes, leeuwenbekjes en dergelijke. Mooi aangelegd hoor, niets mis mee, maar viooltjes had ik niet verwacht hier te zien.
Zo na tienen begint het drukker te worden, nog steeds weinig toeristen. Veel lokale bevolking, hele gezinnen, bepakt met eten en drinken, die in de schaduw van de grote bomen gaan picknicken. Leuk zo te zien, zouden we in Nederland ook meer moeten doen. Neen, wij plaatsen er een joekel groot, ongezellig, ontzettend duur restaurant, met, meestal, junkfood en verbieden meegenomen eten.
Tja ieder zijn meug.
Ook qua muziek, als de picknickers beginnen, schalt er van uit een muziektent live de klanken van een, niet onverdienstelijk spelende, groep over het gehele terrein. Je kunt ze niet missen.
Tja, en dat vind ik dan jammer in de natuur. Ieder zijn meug.

Internet blijft een vreemd iets hier. Zit ik even in een Internetcafé mijn site bij te werken. Wordt ik, tijdelijk, gebanned, afgesloten dus. In het hotel waar ik nu zit hebben ze alles zo goed beveiligd dat je alleen kunt Facebooken.

Leuk restaurant aan het meer. Lake Front Feel. Erg populair, vooral bij de lokale bevolking. Ook Japans, Aziatisch en Europese keuken. De verse vis zwemt in een groot net vlak voor het terras. IK heb lekker gegeten hier.

Volgens de dokter ziet de wond op mijn hoofd er goed uit. Nog twee dagen dan weer douchen, en, zegt hij, als er een dokter in de buurt is laat je er nog even naar kijken, anders niet. Vreemd advies. Zie wel in Mandalay.
Weer wil hij geen geld hebben.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

25. Zondag 3 maart 2013 Pyin-Oo-Lwin

De novicesMeer vliegen dan visCentraal stationHeilige koe?Met het eten weer terug naar het klooster

Een bedrukte dag vandaag. Kreeg gisteravond bericht dat een indrukwekkende vrouw besloten heeft dat haar leven lang genoeg geduurd heeft.
Aan de ene kant heb ik, ook in deze, diep respect voor de beslissingen die een mens in zijn eigen leven neemt. Aan de andere kant; waarom heeft dit zo moeten zijn.

Na het ontbijt verteld de vriendelijke dame van de receptie dat ook voor vannacht er een kamer vrij is. Gelukkig.
Gisteren spreek ik een Nederlandse meneer die tien jaar in Thailand gewerkt heeft en nu zes maanden in Myanmar. De Thai zegt hij zijn ondoorgrondelijk, glimlach aan de buitenkant, aan de binnenkant, je weet het nooit. Hij geeft les, de Birmees is leergierig, wil graag leren, stelt ook vragen. In Thailand is de leraar van heer en meester, alle leerstof wordt klakkeloos aangenomen.
De vriendelijkheid van de Birmees is oprecht, eerlijk, geen verplichte glimlachen.

Verder beetje fietsen door het dorp, lunchen in het Feel Resturant. Volgens de Nederlander, die hier nu vaak komt, het beste van de stad.

Aan het meer, vlakbij het restaurant, is een ziekenhuis, omdat de dokter vandaag geen spreekuur heeft loop ik hier maar even naar binnen. Ben direct aan de beurt, verband wordt vernieuwd, opnieuw ontsmet, het ziet er goed uit. Hebt u pillen van de dokter gekregen? Ja. Hier vergis ik me, ik zeg dat ik voor tien dagen heb. Die moet u blijven nemen. Het zijn er echter van elk maar tien stuks. Morgen in Mandalay nog maar even langs een arts.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

26. Maandag 4 maart 2013Pyin-Oo-Lwin - Mandalay 68 km

Ontbijt verzamelenVery pleasedHet dakje in kwestieBloemen naar de marktDe bloemenmarkt

Als ik in Mandalay het ziekenhuis, the clinic, binnenstap ben ik heel blij dat er bij mij alleen maar een stukje vel los op mijn kop ligt. Niet echt smerig, maar zo vervallen. De dokter is aardig stelt de juiste vragen. Maakt de wond weer schoon, heb me vandaag voor het eerst weer gedoucht op mijn hoofd. Smeert er antibacteriële zalf op. En weer een pleister. Ziet er goed uit.
Krijg een papiertje, daar mee moet ik naar de apotheek. Dwars door het ziekenhuis en weer terug. Onderweg zie ik dingen die me heel gelukkig maken, straks weer op straat te staan. Krijg, koop in de apotheek een zalfje en twee pleisters. De dokter neemt van mij het nieuwe tubetje zalf en een pleister. Ik krijg de door hem gebruikte zalf en mag ook nog een pleister houden.

Fietsen kun je het niet echt noemen vandaag. Grootste deel bergaf. En vlak. Toch een mooi tochtje. Veel brommers vol geladen met frisse bloemen, halen mij in. Vlak voor Mandalay worden ze weer op de markt verkocht.

Onderweg stop ik nog even bij de plaats waar ik mijn hoofd gestoten heb. Wil de dames bedanken voor hun goede zorgen. Of het overkomt weet ik niet, doe het toch. Ze bieden me weer een cola aan. Die ik maar weiger, mag ik dan waarschijnlijk weer niet betalen en dat wil ik hun niet aandoen. De rand van het golfplaten dakje is inmiddels netjes omgebogen, geen scherpe randen meer.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

27. Dinsdag 5 maart 2013Mandalay - Yangon (bus)



De bus vertrekt niet om acht uur, niet om negen uur, maar ergens tussen acht en negen.
Netjes om half zeven, zoals afgesproken, haalt de chauffeur me bij het hotel af. Om zeven bij het busstation. Wat weer een totale chaos is. Tientallen joekels van bussen, vrachtauto's, brommers, honden en mensen alles krioelt dooreen.
Althans zo lijkt het voor mij. Niemand die er problemen mee schijnt te. Iedereen wacht gemoedelijk als er een bus moet inparkeren of uitgeladen wordt.
Deze bus is nog moderner. Koud. Dekens liggen al klaar op de stoelen. Airco niet meer zelf te regelen. Grote bakken koude lucht komen uit het plafond.

Eigenlijk best een goede truc. Bij aankomst op het busstation van Yangon wacht ik op de afgesproken taxi, maar die komt niet. Intussen staan er een vijftal andere taxichauffeurs om me heen. Zij willen me ook wel wegbrengen. Ik wacht, afspraak is afspraak, en ik heb al betaald bij Tour Mandalay. Hoe langer ik wacht des te lager wordt de prijs van de andere taximannen. Met een stuk touw hebben ze allang opgemeten of de fiets in de auto past.

Na tien uur in de bus ben ik gammel. Een half uur wachten vind ik voldoende. Neem een andere taxi.
En dan zie je pas wat voor uitbuiters of liever gezegd uitzuigers die gevestigde reisbureaus zijn. Ze hebben contacten in Nederland en je denkt ze te kunnen vertrouwen, in de zin van dat ze je niet het vel over de oren halen.
Tour Mandalay vraagt 35 dollar voor transport met fiets van busstation naar hotel. Het is een rit van zo'n twintig kilometer in een stervensdrukke stad. Ik betaal iets meer dan 10 dollar. Geef hem nog een fooi omdat ik zijn zeer assertieve rijstijl wel aangenaam vind.
Nu mijn betaalde 35 dollar nog zien terug te krijgen. In zulke zaken ben ik erg principieel.

Fietsen in de binnenstad van Yangon is verboden. Zoals reeds vermeld. Degene die aanraadt toch maar op de fiets te stappen (wat ik gelezen heb) is volgens mij zeer onverantwoord bezig. Straatverlichting is er op grote delen niet. En al heb je nog zo'n goede lampen op je fiets; het autoverkeer verwacht gewoonweg geen langzaam verkeer. Brommers mogen OOK niet in downtown Yangon.
Mijn advies niet doen. Niet alleen omdat het verboden is, maar zeer zeker omdat het niet ongevaarlijk is. Betaal liever dat tientje.

Fietsers zijn meestal ook budgetreizigers, zoals je misschien al gemerkt hebt behoor ik niet tot de budget groep.
Mocht ik ooit een volgende keer hier weer komen, dan geen busreis van Yangon naar Mandalay meer. Tien uur in een steenkoude bus vind ik zeer onaangenaam. En John als je de runs hebt moet het helemaal verschrikkelijk zijn. Hoewel in deze bus (geen JJexpress) een toilet aanwezig is . Het wordt steeds beter. Maar vliegen schijnt niet eens echt veel duurder te zijn. En volgens getuigen is een treinreis helemaal een uitputting.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

28. Woensdag 6 maart 2013 Singapore



Yangon Singapore SQ 5017 16:40 - 21:15 uur (1.923 km) 03:05 uur


De laatste dag. Ben er eigenlijk niet rouwig om. Het is altijd weer fijn om naar huis te gaan. En de temperaturen bereiken al heel snel in de ochtend de 30 graden, om smiddags tegen de 40 aan te drukken. De hete droge tijd is begonnen.

Beetje rondkijken in de buurt van het hotel. Souvenirs heb ik niet en zijn tot mijn verbazing ook niet, hier in de buurt, te koop. Bij de tempels, tientallen stalletjes, maar das heel veel prullaria. Dan maar niet.

Tour Mandalay bellen om mijn geld terug te vragen heb ik nog niet gedaan. Als het goed is komen ze me straks ophalen om naar het vliegveld te brengen. Ik ben bang dat als ik bel het allemaal niet duidelijker, voor hen dan, op zal worden. Ook bij zulke internationaal georienteerde bureaus is het Engels in het algemeen niet al te best. Misverstanden zijn er zo, en dan halen ze me misschien weer niet op.

En ja, het vrachtautootje staat er al, maar hij wil niet weg. Waarom? Office, office blijft hij roepen. Dan toch worden fiets en tassen in de vrachtauto geladen. Ik moet in een aparte taxi stappen. Service van Tour Mandalay zegt mevrouw die ook nog naast de chauffeur zit. Ik wordt dus met drie personen en twee auto's naar het vliegveld gebracht. Tja, noem je dit nou service of maak je het vervoer onnodig duur.

Ik krijg wel direct mijn 35 dollar van gisteren terug. De ophaaldienst had bij een andere busmaatschappij staan wachten. Degene waarmee ik naar Mandalay gegaan ben. Terug hebben ze mij in een andere bus gestopt, zonder dit aan Yangon door te geven. Tja, kan gebeuren.

Inchecken gaat snel, fiets in doos, geen problemen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

29. Donderdag 7 maart 2013 Amsterdam



Singapore Amsterdam SQ 324 23:55 - 06:45 uur (10.517 km) 13:50 uur


Reis verloopt prima, alles netjes op tijd. Zelfs iets eerder op Schiphol dan gepland.

Fiets uitpakken. Trappers eraan. Stuur recht. Krak. De bout die het stuur vastzet, heeft vast een naam, maar ben ik even vergeten, is kapot. En ja dan kun je niet sturen. Zelfs lopen gaat erg lastig, ik moet het stuur EN het voorwiel vasthouden. Krijg met moeite de trein in.

En tja dan weer de conducteur, eigenlijk mag het niet meneer, voor negen uur met de fiets in de trein. Gelukkig is hij coulant.

De reis is heel goed verlopen. Fiets heeft een beetje olie op zijn ketting gehad. Verder geen problemen. Tja, klein wondje op mijn kop, maar dat heeft de pret niet gedrukt.
Wil je hier fietsen kies dan voor een ander jaargetijde. November en december schijnen niet zo warm te zijn. En misschien is de regentijd nog wel te verkiezen boven de hitte van februari, maart en april.
Zoveel zandweg zit niet in deze route en natuurlijk de natuur is veel mooier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions