Kassel (D)
Kassel (D) |
|
| Home | DagBoek | Foto's | Foto's on Map | Kaart | Route | Klimaat |
|
De spreuk
Liefde is een eigenaardig mengsel van twee tegengestelde dingen, een mengsel van het ergste egoïsme en de meest volmaakte toewijding. Een paradox! Bovendien, liefde, de hele wereld praat voortdurend maar over liefde, liefde, maar liefde kies je niet, je raakt ermee besmet, als een ziekte. Liefde overvalt je, als een ramp. Amos Oz, Een verhaal van liefde en duisternis
Ze zijn er wel, ze staan ook regelmatig op rood, verkeerslichten. Maar zo vroeg in de ochtend, met een klein beetje opletten, fiets ik gewoon door. Om de voorspelde ergste warmte voor te blijven zit ik al om kwart over zes op de fiets. Heerlijk fris, aangenaam. Wey zult nog wel vaok over ou proate vandaag. (we zullen vandaag nog wel eens over jou vertellen). Bij de bakker in Markelo staan een meneer en mevrouw hun fietstassen met broden vol te laden. En waar gaat de reis naar toe? Kassel, meneer. Helemaol noar Kassel, ik bin doar u west, das best een einde, en dat helemoal alleine. Hij wil het eigenlijk niet geloven, zo aan zijn gezicht te zien. Maar gelooft het toch wel. En oe viennie dan de weg, vraagt de dame. Met de GPS mevrouw. Zo bepaalt iedereen voor zichzelf de grote van zijn eigen wereld. Denk ik. En stap vriendelijk groetend weer op de fiets. Fuck. Ik hou van grote tepels, maar niet als het mijn eigen is. Al voor de tweede keer deze zomer wijkt een wesp van zijn paadje, en steekt mij ongenadig, deze keer onder mijn shirt. Beestje en ik schrikken allebei evenveel denk ik. Wespje kan er ook niets aan doen, maar na de eerste prik verliest het zijn leven. Sorry, maar ik kan je daar onder mijn shirt niet je gang laten gaan. Toch mijn linker tepeltje is geraakt. Befehl ist Befehl. Natuurlijk lang (nooit eigenlijk) niet altijd, maar wel als ik van te voren een route op mijn GPS gemaakt heb. Ik volg deze dan bijna blindelings. Heb geen zin om onderweg na te denken over een kortere of misschien mooiere route. Ik heb gekozen, ik volg. Met de Nederlandse routeplanner van de Fietsersbond ben ik het helemaal eens. Af en toe een klein foutje. Kan. Wat veel fietsers niet weten, en misschien daarom ook niet zo goed waarderen, is dat wij in Nederland het allerbeste fietsnet wegen plan ter wereld hebben. MET de daarbij behorende routeplanners. Duitsland en België komen 'in de buurt' qua fietswegennet, maar 'onze' planners zijn voor de fietsers de beste. Nog maar vijftig kilometer in Duitsland en ik mis direct mijn Nederlandse planner. De "RoutePlanner Nordrhein-Westfalen" brengt je ook op het punt wat je gekozen hebt. Maar hoe? Is wel belangrijk voor een fietser. Vandaag veel over Duitse B straten (B = Bundes) gefietst. Dat kan. Af en toe. Maar vandaag wel erg veel. Terwijl ik ook alternatieven zie, als ik er al voorbij ben, of er naast fiets zonder er op te kunnen komen. Worden ze niet geadviseerd door de planner. Maar direct op de hauptstrasse. Zonder fietspad, alleen en enkel de witte streep rechts. Soms een soort vluchtstrook van een meter, anderhalf. Het gaat. Prima. Niet erg fietsvriendelijk. Moet wel bekennen dat ik veelal de kortste weg gekozen heb. Toch in Nederland nooit zolang langs zo'n drukke weg gereden. De Duitser reist niet graag alleen, veel te gevaarlijk, die grote boze buitenwereld. Eenmaal in de groep!? Het gevaar van de buitenwereld (schijnbaar) geweken. Dan. De groep. Je moet je wel aanpassen. Doen wat de groep verlangt. Geen probleem voor de Duitser. Maar waar is de vrijheid? Niet in de buiten- maar ook niet in de binnenwereld. Wat kun je toch heerlijk raaskallen op je eigen site.
Met een lekkere wind in de rug vertrek ik, na een heerlijk ontbijt, even na zevenen. De buienradar voorspelt regen, zo rond de klok van acht. Dat ben ik dus net vooruit. En dat blijf ik voor. Pas rond twaalven wordt de hemel donker en valt er ietwat regen. Valt mee. Wel wordt het ineens een graad of zes frisser. De laatste kilometers fiets ik over het militaire oefenterrein Senne. Als dienstplichtig militair in 1972 enkele malen moeten bezoeken. Niet echt slechte herinneringen er aan. De weg over het terrein is meestal afgesloten. Vandaag, en deze zomerweken, even niet. Hier kun je zien wanneer de weg open is.
Verschrikkelijk. Koud. Warm. Steil. Pijnlijke knieën. Zweten. Ik wil niet meer. Maar, zit nog geen half uur op het zadel. De eerste heuvels vallen vies tegen. En, het is stervens koud (voor een zomerochtend). De heuvels blijven glooien. Ik ga mee in het ritme. Gelukkig. Het is niet zo steil meer, of, ik heb mijn ritme gevonden. Afwisselend heel druk, of heel verlaten en mooi. Fantastische vergezichten, bijna altijd vertroebeld door de vele windmolens. Kassel, het centrum in, een makkie. Mooie route, voor een stad. Hotel prima. Douchen en dan, De documenta. Heb voor vandaag een avondticket, geldig vanaf vijf uur, maar even na vieren laten ze me ook al binnen. Voor morgen een dagticket. Eerste indruk. Tegenwoordig wordt wel veel heel snel als kunst betiteld. Toch, mij laten verrassen, is het uitgangspunt, en dat lukt. Top. Het Fridericianun en de documenta halle bezocht. Genoeg voor vandaag... Te veel eigenlijk om in je eentje van te genieten.
Het is al weer de zesde keer dat ik de documenta bezoek. Eens in de vijf jaar dus, honderd dagen lang. 1992 was mijn eerste, 2007 niet geweest en nu dus 6de in 2022. Achtereenvolgens bezoek ik; WH22 Rainer-Dierichs-Platz KAZimKuBA Stadsmuseum Kassel Hotel Hessenland Hessisches Landesmuseum Museum für Sepulkralkkultur Grimmwelt Kassel Een hapje en een drankje in de heerlijke tuin achter het Grimmwelt Kassel. Prachtig uitzicht over de stad. Daarna nog een keer de Documenta Halle. Maakt het meeste indruk op mij. Het geheel maakt minder indruk op mij dan de andere versies. Veel video's en grote lappen tekst. Niet zo mijn ding, in ieder geval niet op tentoonstellingen.
Gelukkig, niet overal in Duitsland staan windmolens. Mis. Als je dit denkt, dan kijk maar eens goed. Ergens in de verte, bovenop een heuvelrug, je ziet ze overal. Veel klimmen en dus ook veel dalen vandaag. Maar 't gaat goed, heb het ritme te pakken. Alleen in Warburg een heel steile heuvel. Ik weiger af te stappen, maar heb het gevoel dat mijn longen naar buiten komen. Verder gaat het klimmen prima. Waar in Nederland mogen auto's 100 kilometer per uur rijden, terwijl er op het zelfde vlak ook fietsers zijn toegestaan? Zonder fietspad dus, en zelfs zonder vluchtstrook. De witte streep aan de rechterkant is, twintig centimeter, is 'mijn' plaats. Moet zeggen dat het verkeer zich heel netjes gedraagt. Als het druk is blijven ze even achter mij rijden, en als het kan met een grote boog om me heen. Het voordeel van over zulke wegen rijden? Korter. Beter asfalt. Fietspaden worden in Duitsland niet zo heel goed onderhouden. En, tankstations, nee benzine heb ik niet nodig, In Duitsland zijn de meesten nog bemenst, hebben dus een winkeltje om mijn eet- en drinkvoorraad aan te vullen. Dit terwijl ik de fiets buiten met een scheef oog in de gaten kan houden. In Nederland is een bemenst tankstation, behalve op de snelwegen, bijna een rariteit. Een Landhotel. Op de deur een briefje; bel dit nummer als u wilt inchecken. Als mevrouw dan ook nog, zonder dat ik mij voorstel, mijn naam noemt, weet je wel hoe laat het is. Niets te doen hier. Enige gast. Grote boerderij, met hotel dus, midden op het platteland. In the middle of nowhere, heel toepasselijk voor hier. Eten? Neen een kaart hebben we niet. De kok heeft om zeven uur een maaltijd voor u klaar. Ik laat me maar verrassen. Kamer (heel) prima in orde. Inclusief ontbijt voor een redelijke prijs. Schreef ik gisteren dat deze documenta minder indruk op mij gemaakt heeft. Laat het aub geen belemmering zijn deze mooie tentoonstelling te bezoeken. Kunst heeft geen kwaliteit. Je kunt er geen kwaliteitslabel aan hangen. Kunst mag / moet telkens anders zijn, zonder kwaliteit als doel te hebben. Het mag / moet uitdagen, verrassen, motiveren, irriteren. Voor mij heeft kunst de taak, de 'andere kant' te laten zien, wat is er nog meer mogelijk, ten opzichte van onze eigen, toch wel behoudende, blik op de wereld. Laat het binnenkomen. Het wordt toegevoegd aan je schat van belevenissen, herinneren. Waarop je later, waarschijnlijk ongemerkt, weer nieuwe beslissingen, of wendingen aan je leven zult of kan geven..
Zware dag. Mooie lange afdaling, direct in het begin, maar vreemd genoeg voelen de korte stukjes klimmen tussendoor dubbel zo zwaar. Ontspannen naar beneden glijden, en dan je spieren weer sterk aanspannen, eigenlijk eventjes maar, is killing. Het was warm....
Asphalt, gravel, zandweg, boerenweg, boerenpad, en dan opeens houd het op. De weg is weg. Daar waar de route van de Duitse fietsplanner vrolijk verder wil gaan. Voor ik dertig op de teller heb, heb ik me al tweemaal vast gereden op een niet bestaand pad. In vergelijking met onze Nederlandse planners is de Duitse nog zeker niet volwassen.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.JPG "Weinbergstraße Kassel Germany
(Klik om te vergroten)")
