Suriname
flag
Home DagBoek Foto's Kaart Route Klimaat

 
Nederland
Suriname
Datum / Tijd
Het Weer KNMI Het weer in Suriname
Oppervlakte 41.528 km² 163.820 km²
Aantal inwoners 17,0 miljoen 481.267
Aantal inwoners per km² 394 2.9
Hoofdstad Amsterdam Paramaribo
Aantal inwoners 790.000 224.000

IkKanon Nieuw AmsterdamHouse on the HillJodensavanne II


Reisverslag van een solo fietstocht door Suriname.

Geen idee hoeveel kilometers dit (ongeveer) gaan worden. Paramaribo is het centrale punt van waaruit ik meedere meerdaagse tochten wil gaan maken.

Ik wil weer proberen dit dagboek met behulp van PDA, Eee PC , (MSdos) FTP , GPRS , UMTS en internetcafés tijdens de reis bij te houden.


De spreuk

Moed hoeft niet altijd te brullen.
Soms is het een stemmetje dat aan het eind van de dag fluistert:
'Morgen probeer ik het weer'.

Mary Anne Radmacher




Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

1. Donderdag 26 januari 2012 Paramaribo



Amsterdam Paramaribo KL 0713 12:25 - 18:10 uur (7.521 km) 09:45 uur


Een hondenkaartje? Waar is de hond? Het begint al goed, in het donker, zonder bril denk ik een treinkaartje voor de fiets te kopen.
Ik denk, zegt de aardige conductrice, wijzend op mijn fiets, dat u die bedoeld. Een kaartje voor de hond kost drie en voor de fiets zes Euro. Waar gaat u naar toe? Schiphol. O, blijft u maar rustig zitten. Over het feit dat de fiets niet voor negen uur in de trein mag, wordt gelukkig niet gerept.

Om u beter van dienst te kunnen zijn !?, aldus de KLM, vertrekken alle vluchten naar Suriname en Amerika van vertrekhal 3, de rest van de KLMvluchten uit hal 2. De doos voor de fiets, 20 Euro, moet in vertrekhal 2 gekocht worden. Daar pak ik hem dan ook maar in. Daarna met het brede gevaarte naar hal 3, en inchecken. De fiets kan bij de afwijkende bagage van hal 3 afgegeven worden, echter betalen voor de fiets, 100 Euro enkele reis, 't wordt steeds duurder, moet weer in hal 2.
Anderhalf uur na aankomst op Schiphol zit ik aan een kopje thee met broodje. Druk is het niet eens.

Tip; een visum voor Suriname kan nu ook, goedkoper, op Schiphol gekocht worden.
Suriname dollars daarentegen zijn dan hier weer niet te koop.

Op elf kilometer hoogte is het buiten min 48 graden. De eerste helft van de vlucht verdwijnt rap in de roes van een slaappilletje. Film kijken wordt een beetje vreemd op zo'n verschrikkelijk klein schermpje, als je thuis een wat groter exemplaar hebt staan. Ik kijk uit verveling een paar afleveringen van Bernard, schavuit van Oranje.

We landen mooi op tijd. Het regent zachtjes. MAAR regen in een temperatuur van 30 graden is een stuk aangenamer dan regen in een graadje of drie.

Ook het van te voren besteld transport naar het hotel staat op mij te wachten, deze keer niet alleen op mij, er moeten meer gasten in het kleine busje. Mijn fiets midden in het smalle gangpad, de gasten er omheen gedrapeerd. Beetje dom, 'k had van te voren aangekondigd dat ik een fiets bij me heb, hadden ze maar een grotere bus moeten sturen.

Eindelijk, negen uur hier, bij jullie één uur in de nacht, ik heb een pilsje. Gezeik met de buschauffeur, hij wil geld, heb ik nog niet gewisseld, daarbij heb ik afspraak met het hotel, niet met hem. Ik stuur hem naar de receptie, daar mag hij zijn geld op mijn rekening laten schrijven, dat willen ze niet. Waarom? Geen idee. Uiteindelijk spreek ik af dat morgen zijn geld in een envelop bij de balie ligt.

Vreemd, ik ben geneigd steeds in het Engels te praten, ben ik zo gewend in bijna elk buitenland, maar hier hoeft dat niet.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions

2. Vrijdag 27 januari 2012 Paramaribo

Fort ZeelandiaHouten huizen IWaterkantDe houten kathedraal IDe houten kathedraal II

Mijn Engels kan ik direct aan de ontbijttafel weer oefenen; twee Amerikanen die hier de Surinamers opleiden hoe hun olie uit de grond te halen. De olie zit al op zo'n 300 meter, dus dat is niet de moeilijkheid, er schijnt veel gevaarlijk gas omheen te zitten. Ik knik alsof ik alles begrijp.

Negen uur; het blijft fors regenen. Zit er nu al aan te denken mijn eerste route op zondag, die deels over zandwegen gaat, maar niet te doen.

Van de zeer behulpzame VVV mevrouw, tot paraplu verkoopster, tot reisbureau-personeel, ze zijn het er allemaal over eens; de kleine regentijd houdt zich niet aan haar vaste kalenderweken. Het had al lang weer droog moeten zijn.
Ergens hoor ik dat het tot negen uur regent, dan wordt het droog, daarna begint het om drie uur weer. Ook dat klopt vandaag niet.
Op de reisbureaus vraag ik naar de conditie van de zandwegen. De delen met lateriet schijnen goed berijdbaar te zijn, daar tussen zijn delen zand, die nu dus modder zijn. Ik zal in Nickerie nog wel eens vragen.
De VVV mevrouw zegt dat de weg met de auto niet, maar met de fiets wel te doen is. Met de fiets kun je nog eens afstappen en een stukje lopen zegt ze. Ze bedoeld het aardig.....
Fort Zeelandia, bekend van de decembermoorden, is mijn eerste toeristische daad in Suriname. Een leuk klein als museum ingerichte versterking. Ik had daar eigenlijk een groots kasteel verwacht. Mooi is het wel, zeker een bezoekje waard.

Daarna het centrum in . Op zoek naar een poncho en een paraplu.
Ook een wandeling door het centrum is zeer aan te bevelen. Winkels; net als overal. De meeste huizen echter zijn van hout, prachtige met balkon(s) en verandas.

Als kroon op dit alles, voor mij, de houten St. Petrus en Paules-kathedraal (1833). In 1978 is getracht de kerk te restaureren, daarbij echter werd een vitale trekbalk doorgezaagd waardoor alles scheef ging hangen. En dus moest dit mooie gebouw een tijd worden afgesloten. Van 2002 tot 2009 heeft men, met EU-Euros, een tweede poging gedaan. Wat fantaschtisch is gelukt. Indrukwekkende ongeschilderde bogenrijen. Prachtige hoge opendraaiende hoge ramen. Niet vergeten!

Regen, regen, regen zelfs in Nederland heb ik niet zulke buien gezien.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 3 Read The Reactions

3. Zaterdag 28 januari 2012 Paramaribo

Past mooi in de omgevingZomaarZomaar IIBidvlaggen aan de CommewijneEcht graag op de foto wil ze niet

Zes uur ontbijt, het is nog donker en ja het regent weer, of nog steeds volgens een Nederlandse meneer die vannacht wakker was.
De vier uur tijdsverschil zijn niet lastig, echter mijn darmen werken nog gewoon op de Apeldoornse tijd. Dus zit ik 's nachts om drieën op de pot.

De VVV is het fietsen sterk aan het promoten, niet dat er fietspaden en paddestoelen staan, maar toch. Fietsen zijn op diverse plaatsen te huur.
En zowaar om acht uur wordt het droog. Spring direct op de fiets om de Commewijne route te gaan fietsen. Eerst langs de Suriname rivier. Voor 25 SRD (Suriname Dollar) in een korjaal over laten zetten naar Nieuw Amsterdam. Verder langs de Commewijne rivier. Niets meer van te zien, maar vanaf de 17de eeuw waren hier bloeiende koffie-, suiker- en cacaoplantages. Opgezet door de Engelsen en u raadt het al, tot grote bloei gebracht door ons Nederlandse volkje. Het grote rendement dat deze plantages opleverden was te danken aan de gratis arbeiders. Slaven werden gekocht, werkten tot ze stierven of het oerwoud invluchten. De zogenaamde VOC mentaliteit. ;)
Een prachtig gebied, rustige zeer goede wegen, heerlijk fietsen door de fantaschtische zeer groene natuur. Genoeg winkeltjes onderweg.
Bijna rond, weer op de hoofdweg aangekomen wordt het drukker en het asfalt echt beroerd slecht. Als de weg een haakse bocht naar links maakt, rechtdoor. Linksaf gaat naar de grote hoge Wijdenboschbrug, welke verboden is voor voetgangers en fietsers. Nu betaal ik 35 SRD, om dezelfde rivier weer terug over te steken. Denk dat ik ook betaal voor de twee lokalen. Ach wat, de ene sleept wel mijn fiets in en uit de wankele boot. Om elven ben ik weer terug. En dank u Heer voor de mooie droge rit, om twaalf breken de hemelse watersluizen weer open en ligt er voor lange tijd een gordijn van water over de velden.

Doordat die Engelsen hier even waren rijdt men nog steeds links.

Dat heb ik nog nooit gedaan. Ik sta een onderbroek en sokken te strijken. Het is zo vochtig in de kamer, dat na 24 uur 'drogen' het wasgoed nog steeds zeiknat is. De werkster verteld me dat er naast de ontbijtzaal een droger staat. Gelukkig.

Voor nog meer foto's zie hier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 6 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

4. Zondag 29 januari 2012Paramaribo - Groningen 82 km

Op weg naar SantigronSantigron met GidsOok koeien in de weiBij UitkijkUitkijk vanaf de brug

Zes uur in de namiddag, voor mij een ongewone late tijd om aan mijn verhaal van de dag te beginnen.

Om twaalf uur ben ik in Groningen, appartementen Bloemendaal, een aanrader. Henk en Carole, ook op de fiets, zitten aan de waterkant al aan een pilsje, ik schuif aan.
Dat smaakt. Nog een paar pilsjes, literflessen hier. Het wordt later. Vanavond wordt er voor ons gekookt. Als we om drieën in Groningen willen gaan lunchen, valt het water weer met bakken uit de lucht. De eigenaar brengt ons in zijn auto even naar het vier kilometer verderop gelegen 'centrum' van het dorp. Een goede Warung waar we een heerlijke Saoto (soep) opgediend krijgen. De ook bestelde nasi is even aan de aandacht van de kok ontschoten. We wandelen terug richting waterkant naar de volgende Warung (restaurant) voor nog een liter bier, loempia en sate. Dan hebben we genoeg bier en voedsel tot ons genomen en besluiten we niet te eigenaar te bellen ons op te halen, maar terug te wandelen.
Het grote 'geheim' van dit mooie complex is de prachtige partyboot die voor het huis van de eigenaren in de Saramacca rivier afgemeerd ligt. Door de (oud) Amsterdamse eigenaar, zelf gebouwd en te huur voor partijen van acht tot zestien personen (link volgt later). In vijf dagen en nachten kun je, binnendoor, geheel verzorgd, van hier naar Nickerie varen. Indien gewenst ook weer terug.

Ik begin de dag in een lichte miezerregen. Paramaribo uit langs de Suriname rivier, rechtsaf neven het kanaal naar Lelydorp, na het dorp rechtsaf de Javaweg op. Verassend veel mooie asfaltwegen in dit gebied. Santigron is het eerste doel. Dit dorp is volgens de toeristische informatie een origineel Marron dorp. Vergeet het maar.
Marrons is de naam voor de nakomelingen van slaven die het oerwoud ingevlucht zijn, en daar eigen dorpen hebben gesticht.
Direct al bij binnenkomst in het dorp vraag ik of dit werkelijk Santigron is. Ja hoor, dat is hier. Al gauw dient zich een inwoner aan die mij wil gidsen. Toe maar. De originele huizen zo vertelt hij zijn allemaal verdwenen. Voor de palmbladeren zijn golfplaten in de plaats gekomen en veel huizen zijn afgebroken en in steen weer opgebouwd. Wat doe ik hier?
Niet voor het dorp wel voor een heel mooie fietstocht, over mooie vlakke wegen door een heerlijke natuur, veel felgekleurde vogels en vlinders, oerwoud afgewisseld met weiland en akkerbouw is het toch heel de moeite waard door dit gebied te fietsen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

5. Maandag 30 januari 2012Groningen - Totness 111 km

PCRustige wegTypisch Coronie huisjeTypisch Coronie huisje IIStaatsLogeerHuis

De verschrikkelijke (volgens de boeken)levensgevaarlijke drukke weg naar Nickerie is poeslief. Natuurlijk rijdt er wel eens een auto (te) hard, maar waar gebeurt dat niet?. Als ik zou kunnen dansen, zou ik regelmatig een dansje midden op de weg kunnen maken, heel rustig.
De natuur is weer fantastisch, al wordt ook dat na vijf uur soms ook wel een beetje saai. De vele mooie vogels blijven boeien.

De eerste twintig kilometer staan er nog genoeg huizen en winkels. Maar neem genoeg te eten en te drinken mee, daarna wordt het oerwoud dikker en de behuizing dunner. Bij de (nieuwe) brug van Boskamp meen ik een eet en drink pauze te nemen. Nee ik heb niets te eten, alleen cola en rum. In het dorp Boskamp kun je wel eten zo vertelt de meneer van het kleine kraampje.
Waar de nieuwe weg vlak voor de rivier scherp naar links gaat, is rechtdoor Boskamp, ik ben dan al weer een paar kilometer verder.

In Totness wordt het Staatslogeergebouw gerenoveerd. Zal nog wel even duren denk ik, want veel actie is er niet waar te nemen.
Terug naar het Palace hotel, boven EN achter de Chinese supermarkt. 85 SRD (ongeveer 20 euro), met airco maar zonder warm water. Heel sober, niet echt smerig, maar daar is dan ook wel alles mee gezegd.

Eerst even wat eten. Om één uur is een tweede portie bami al niet meer verkrijgbaar. Ik heb nog grote trek. Snert met rijst is er nog wel. Snert? Smaakt goed, maar de vergelijking met 'onze' snert houdt op bij het groene dat ik er in zie drijven.

Regelmatig krijg ik de vraag, bent u, de Surinamer is heel beleefd, aan het wandelen. Neen stom rund, ik zit op de fiets. Natuurlijk zeg ik het niet zo. Gisteravond hoorde ik dat je hier kunt wandelen zoals wij, te voet, maar ook met de fiets of zelfs wandelen met de auto, het betekent gewoon een tochtje maken.

Voor nog meer foto's zie hier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

6. Dinsdag 31 januari 2012Totness - Nieuw Nickerie 96 km

Nog eventjes droogDe polder?De gladde brugDe rijstveldenView from the room

Als ik rond half zeven vertrek is het droog. Dit weertype houdt echter niet lang aan. Afwisselend in lichte dan weer vette miezer, soms in stortbuien fiets ik mijn rit vandaag. In het begin vindt ik het wel lekker fris, zo'n 23 graden, wind in de rug, goed aangenaam fietsen.
Als na een uur of drie mijn schoenen vol water staan, mijn handen beginnen te rimpelen heb ik het wel gehad.

Ook het landschap werkt vandaag niet mee, een beetje oerwoud gaat over in moerasgebieden, daarna volgen oneindige vlakke weilanden en rijstakkers, vlak voor Nickerie beginnen de bananenplantages.

Beetje saaie tocht dus vandaag. Het enige vertier, als je het zo wilt noemen, zijn de soms grote groepen aasgieren, die zich te goed doen aan doodgereden leguanen, slangen, kikkers, ratten en nog meer niet meer herkenbare dieren van dit gebied.
Ze vliegen op als ik dichterbij kom. Eigenlijk ben ik best blij dat zij meer angst voor mij hebben dan ik voor hen. Als ze mij met z'n allen zouden aanvallen, ben ik niet degene die zou overwinnen.

Na zo dikke veertig kilometer rechtsaf. Borden staan nergens. Hier heeft A. Jiawan een winkeltje, meer een bar, eten is er niet. En zo verteld hij je kunt hier ook slapen, neen geen hotel, gewoon bij hem privé. Vorig jaar heeft hier nog een zekere Frank geslapen. Die een boek geschreven zou hebben. En neen zijn achternaam is niet van Rijn.
Als ik hem vertel dat ik het verkeer op deze hoofdweg zo rustig vind, is hij het niet met mij eens. Als idioten rijden ze hier, soms wel 160!?
Vandaag is de weg nat, DAN rijden ze langzaam omdat het asfalt glad is. Mijn ervaring gisteren met een droge en vandaag met een natte weg zijn dezelfde; zeer goed. Maar die discussie ga ik maar niet aan met hem.

Soms even, als ik een grote vrachtauto voor mij zie, en er eentje achter mij hoor, denk ik, snel de (zeik natte) berm in. Neen hoor, achter mij wordt er netjes geremd, even wachten, en dan luid toeterend zwaaiend voorbij.
Inderdaad de weg is niet breed, twee vrachtauto's gaat net. Maar mijn ervaring als fietser is een geheel andere dan die de meeste autorijders zelf hebben.
Grote, diepe plassen op mijn weghelft? De auto achter mij blijft heel rustig een tijdje achter mij rijden, zodat ik het hoge droge midden van de weg kan gebruiken. Even later gaat hij vriendelijk zwaaiend voorbij.

Let op bij de ijzeren rooster raster brug bij Groot Henar, die is spiegel glad. Gelukkig zie ik het op tijd, stap af en glibber de brug verder over.

Geheel doorweekt kom ik bij het Residence Inn hotel aan, check in is pas om één uur, maar ik zal even kijken welke kamer nu al schoon is.
Ik krijg een prachtige lichte hoekkamer. Mooi uitzicht op een deel van Nickerie.

De eerste informatie die ik krijg richting Apoera te reizen is ronduit slecht. Fanny's Group heeft wegens de slechte weersomstandigheden alle reizen voorlopig stilgelegd. Morgen maar eens verder kijken.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 5 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

7. Woensdag 1 februari 2012 Nieuw Nickerie

Het zoetwater kanaal, NickerieZomaarBacktrack, illegaal naar GuyanaBacktrack IITempel op de dijk

Nee, nee, nee, nee. Viermaal nadrukkelijk nee, als ik voor de zoveelste maal vraag, of de (zand)weg van Apoera naar Paramaribo te rijden is. Nee heel slecht, zeker niet begaanbaar nu in deze regentijd.
Vandaag informatie verzamelen voor het vervolg van de reis.
De lijndienst van Nickerie naar Paramaribo vertrek elke dag, ook zaterdag en zondag, van het marktplein zodra deze vol is. Tis een klein busje, maximaal 29 personen. Per persoon 20 SRD, de fiets mag ook mee en kost het aantal plaatsen wat hij in beslag neemt. Hij denkt 100 SRD.
Vroeger, zo vertelt de buschauffeur deden wij er 5 à 6 uur over. Nu met de verbeterde weg zo'n 3 à 4.

Dan is er ook nog meneer Suga, hij heeft een taxibusje. Dit kost gewoon 300 SRD, voor één of zes personen, met of zonder fiets. Rijdt elke dag, op elk tijdstip dat je zelf wilt. Dit lijkt me wel wat, telefoon 8855855.

De normale veerdienst naar Apoera, vertrek van hier op maandag en komt daar de volgende dag aan. Doet deze trip eens per week, heen en weer.

Ik schiet in de lach, neen ik lach meneer niet uit. Maar stel je voor, ik vraag de weg naar de Narpatstraat. En in die mooie Surinaamse taal krijg ik als antwoord; "meneer dat weet ik niet hoor, we hebben zoveel straten hier".
In de Narpatstraat wil ik een Surinaamse collega van mijn zuster bezoeken. Jammergenoeg is de familie vandaag niet thuis. De meegenomen taart geef ik bij de buren af.

Dan ga ik morgen, denk ik, naar Guyana. Er zijn hier twee mogelijkheden; een legale en een illegale. De illegale is ook min of meer legaal voor personen, die niet te veel aan het smokkelen zijn. Een vriendelijke meneer verteld dat hier regelmatig politie komt kijken en dit alles toestaan. Echt stiekem is het dan ook niet. Een groot parkeerterrein, taxi's, een speeltuintje en eetkraampjes geven de plaats op de zeedijk, zo'n acht kilometer buiten Nickerie duidelijk aan. Backtrack is de toepasselijke naam. Aan de andere kant van de dijk liggen twee redelijk kleine bootjes, geen aanlegsteiger, voor 40 SRD brengen ze u naar de twaalf kilometer verder gelegen overkant.
Hoewel er druk gebruik gemaakt wordt van deze dienst, heb ik er als 'rijke' blanke buitenlander geen behoefte aan hier 'betrapt' te worden.

De legale plaats is South Drain, 37 kilometer ten zuiden van Nickerie.
Om 9 en om één uur vertrekt de veerboot, als ze vol zijn vertelt de vriendelijke receptioniste van de Residence Inn. EN je moet er een uur van te voren voor douaneformaliteiten zijn. Kan me best voorstellen dat men hier de Backtrack neemt.

Twee uur later. Wat kan een mens toch veranderlijk zijn, ik ga niet naar Guyana. De Lonely Planet schrijft over de streek waar ik morgen naar toe zou willen gaan; "If you need to stay there" en "most travelers speed through Berbice". Tja, vraag ik me af, wat heb IK dan daar te zoeken. Misschien wordt het na Berbice wel mooier, maar dat is op de fiets te ver, en terug moet ik ook weer.

Enne .... t'is is een prachtige winderige zonnige dag. ;>)

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

8. Donderdag 2 februari 2012Paramaribo - White Beach 28 km

Met paarse bloesemRegenwoud in de regenWhite Beach IWhite Beach IIMijn Hutje

Dure dag vandaag, 300 voor de taxi en 300 voor een huisje.

De taximan staat al om kwart voor zes voor het hotel. Inpakken, even langs zijn huis, hij is zijn rijbewijs en geld vergeten, even tanken. Om half zeven zijn we op pad, terug van Nickerie naar Paramaribo.
Het is aangenaam het verkeer ook eens vanuit het zicht vanuit een auto te zien. Het is oppassen in het begin, veel kuilen, bromfietsers zonder licht. De hoge en vele verkeersdrempels worden stapvoets genomen.
Suga is een aardige man, praat, in het begin honderduit, heeft dertien kinderen bij zeven vrouwen, en woont nu een paar jaar alleen. Oeps, denk ik, DAT kan een lang verhaal worden. Maar, gelukkig, neen, na de gladde brug gaat de muziek luider en genieten we beide van omgeving en een diversiteit aan muziek. Erg hard wordt er overigens niet gereden, 110 op de lange rechte stukken en heel rustig op de rest van de 240 kilometer lange weg.
Suga is niet zijn echte naam, Danny, maar zo kent niemand hem in Nickerie. Waarom heet u dan Suga, vraag ik. Tja zegt hij besmuikt; ik sta bekend als een zoete (sugar, suiker) lover.
Onderweg bedenk ik mij, dat ik hem gistermorgen alleen maar gevraagd heb hoe veel het kost naar Paramaribo, later heb ik hem gebeld om een tijd af te spreken. Helemaal vergeten te onderhandelen. En nu zit ik al in de oto, gewoon betalen dus.

Om tien uur zit ik weer op de fiets aan de zuidkant van Paramaribo. Ik volg de Surinamerivier. Vandaag nog een klein stukje, dan is het morgen niet zo heel ver. Het eerste park, De Leguaan, aan de rivier is vol, heeft alleen nog een hangmat ergens onder een afdak, daar heb ik nu even geen zin in. Het tweede, Waterland, vlak er naast is nog niet open, ziet er mooi uit. De bewaker kan ik niet vermurven mij een sleutel te geven. Verder naar White Beach, ziet er ook zeer verlaten uit. Ergens achterin vind ik een paar bewakers. Ja hoor ze hebben nog wel een huisje. Volgens mij is ALLES leeg. Kost wel 375 SRD hoor. Eigenlijk is dat niet eens zo echt duur voor een vierpersoons hutje, veranda voor, veranda achter (op het oerwoud) met keuken, douche en toilet. Aan het witte strand aan de Surinamerivier. Maar voor mij alleen? Met moeite krijg ik de prijs terug naar 300. Tis te warm, heb geen zin meer nog verder te fietsen. Geen paspoort, geen inschrijving, die hebben waarschijnlijk een leuk zakcentje.

Supermarkt is een minuutje op de fiets verder, paar blikken bier, wat yoghurt enzo voor het ontbijt. NOG een paar minuten verder is Warung Nancy, waar ik een heerlijk nasi met kip, ze heeft ook niet veel anders, meeneem. Bier en nasi worden in de schaduw op de hete veranda verorbert.

Wassen heeft weer geen zin, om 2 uur hangt er een groot grijs gordijn van regen over de beach. Nooit never droogt hier iets met een vochtigheidsgraad van 100%.

Gisteren: De familie van de Narpatstraat meldt zich in de namiddag telefonisch. En ik breng nog een paar aangename, en ook leerzame uurtjes met de dames door. Nogmaals met hartelijke dank.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

9. Vrijdag 3 februari 2012White Beach - Berg en Dal 60 km

De weg naar Brokopondo, nog even droogDorp aan de RivierThe River WideKorjaalOude politiepost

Soms, steeds vaker, vraag ik me af waarom ik zulk soort vakanties (nog) doe. Het is niet altijd leuk. Gistermiddag de gehele middag en avond moederziel alleen in een hutje op een verlaten beachresort.
Vanmorgen zo'n vijftig kilometer in de stromende regen (nog steeds 22 graden). Dan denk ik, hang de fiets in de wilgen.
Zo, dat was even mijn zelfmedelijden.

Naar het zuiden, begint de weg aardig te heuvelen, niet steil, toch af en toe even klimmen. Eigenlijk, dwars door het oerwoud maar toch een redelijk saaie weg, brede bermen, moet ook, wel anders woekert het oerwoud in notime over het asfalt. Aan de rechterkant de elektriciteitleiding afkomstig van de Brokopondo centrale, denk ik. Regen, veel regen, de voorbij komende groetende auto's en vrachtauto's geven de burger weer moed.

Berg en Dal is mijn doel vandaag. Linksaf. Shit, 17% steil omhoog, dat wordt even lopen.
Je merkt dat hier veel toeristen komen. ONvriendelijk zijn ze niet, maar Surinaamse hartelijkheid ben ik hier even kwijt. De poort mag ik pas door als via telefoon blijkt dat er nog een kamer is. Dan security, fiets links onder een afdak, bagage meeslepen naar de receptie, en nog een eind naar de mooie hut. Fuck Off. Doe het niet. Nog duurder dan gisteren hier, maar dan inclusief maaltijden.
Meneer voor u maken we een uitzondering, de fiets mag mee naar het appartement, mooi luxe ding trouwens. Van de prijs, ze blijven stoïcijns, willen ze niets afdoen.

Het is inmiddels weer droog, en ik laat me verleiden tot een boottochtje op de Surinamerivier, lekker in het zonnetje, prachtige natuur. Net terug, en het regent weer pijpenstelen.

Voor nog meer foto's zie hier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 5 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

10. Zaterdag 4 februari 2012Berg en Dal - Anaula 99 km

The Rainy RoadWeer zo'n gladde brugDorpje langs de wegAchterin de boottaxiMijn Taxi

Vannacht om twee uur wordt ik wakker, de regen klettert op het dak. Om drie uur ben ik weer wakker, de regen klettert op het dak. Ik slaap niet meer tot vijf uur, de regen .... u snapt het al.
Ik sta op, wil vroeg op pad. Het is hartstikke, hartstikke donker als ik om zes uur de bungalow verlaat. Zoek toch maar even mijn zaklantaarn, de eerste vier kilometer, naar de hoofdweg loop ik door een pikdonker oerwoud.
Op de hoofdweg aangekomen is het nog steeds zwart van de nacht. Ik gebruik mijn kleine lantaarn om me bij te schijnen (het asfalt overigens is prima) en om achterop komend verkeer te waarschuwen dat ik er ben.
Meestal, bijna altijd, vermijd ik het fietsen in het donker. Toch, dit heeft ook wel wat. Honderden vuurvliegjes in de bermen en rand van het woud begeleiden mij op mijn pad. Zo even voor zevenen zijn ze weg, het wordt licht. De hemel echter blijft donker en de regen klettert nog steeds op mijn kop.
De eerste helft van de weg langs het BrokopondoStuwMeer, ik heb het nog steeds niet gezien, maak ik 'vriendschap' met de heen en weer rijdende vrachtauto's. Herkennen doe ik ze niet, maar we steken beide bij het tegemoet komen de hand op. Sorry het is niet alleen aardig bedoeld, maar ook zakelijk, je weet maar nooit of ik ze nodig heb.
Ergens halverwege slaan ze af, en dan is de weg leeg, helemaal niemand te zien. Zo'n anderhalf uur fiets ik moederziel alleen in de regen. En bemerk ik, dat maakt me toch wel bang. In het oerwoud af en toe een dorpje. Dit zijn, met alle respect, nog de echte bosnegers, kinderen lopen naakt in de regen te spelen. De vrouwen met ontbloot bovenlichaam.
De mensen doen me niets, totaal geen dreiging, toch voel ik angst zo alleen op de wereld. Ben IK dat, of zou het hier nu echt gevaarlijk zijn?

En ja, de regen klettert nu al vier uur op mijn kop. Dan, het laatste uurtje voor Antjoni komt me weer verkeer tegemoet en achterop. Tis niet veel, maar ik voel me weer een stuk geruster.

In Atjoni, direct aan het eind van de asfaltweg, liggen een twintigtal korjalen. Één ervan is volbebepakt met mensen en goederen. Gaat u naar Anaula vraag ik. We komen er voorbij, stap maar in. Hoeveel kost dat? Altijd even vragen van te voren. Moet de fiets ook mee, vraagt de bootsman. Denk u dat de fiets hier nog staat als ik terugkom? Met fiets, zestig SRD. Wel erg veel hè, zeg ik, ik heb helemaal geen idee hoe ver het is, doe maar vijftig dan. In Suriname is afdingen niet ongewoon, maar zoals in Azië, soms drievierde minder betalen,zo gaat het hier niet. Mijn fietstassen en fiets wiebelend voorop. In het midden een hoge hoop goederen, via een naastliggende korjaal klim ik achterin, naast een zuur chagerijnig kijkende Surinaamse mevrouw.

Als we vertrekken denk ik zou mijn fiets er nog liggen? Nu niets meer aan te doen. We varen middenop de prachtige Surinamerivier, of heet tie hier anders?

Het is zowaar even droog geworden en ik geniet met volle teugen van de heerlijke natuur. Ik geef me maar over, geen idee hoe ver het is. De bootsman vaart bekwaam om de joekels van rotsblokken, de stroomversnellingen gaan prima, wel veel heen en weer geschommel. Zou mijn fiets nog voorop liggen? Op de wal kleine huttendorpjes, wassende vrouwen, spelende kinderen.

Via het hotel, gisteren, heb ik dit resort geboekt. Als je in Atjoni aankomt moet je een doel hebben. In Atjoni is behalve de vertrekplaats voor de boten naar de diverse resorts verder niets.
Na een dik een uur varen wijst de bootsman op een paar hutjes, Anaula roept hij. Fiets, tassen en ik worden op de wal gezet. Ik loop het complex op en stel me bij de receptie voor. U bent er al? Ik kijk vreemd. U zou in Atjoni bellen als u werkelijk komt. En eigenlijk is er geen boeking zonder betaling. Ik heb nog niets betaald. Suriname is niet echt ingesteld op mensen die op de bonnefooi rondreizen. Bijna een ieder heeft zijn reis netjes gepland en van te voren zijn al hotelboekingen geregeld. Gelukkig is er nog plaats, maar voor twee nachten. Maandag zitten we helemaal vol. Er is nog wel, achteraf, een personeelshutje, wat gereed gemaakt kan worden. Denk er maar eens over na.
Wil ik hier wel blijven als het gehele kampement vol zit?
Er wordt nog een lunch voor mij opgediend. En wie komen er allerhartelijkst op mij af? Henk en Carole, de fietsers, die ik in Groningen ontmoet ben. Ze hebben hun huurfietsen in Paramaribo weer ingeleverd en nu dus hier. Ze gaan maandag weer terug. Denk dat ik dan ook maar weer weg ga, heb geen zin in die vele drukke toeristen. Berg en Dal, gisteravond, was ook al zo'n kakkofonie.

En de regen? Tja 't wordt eentonig, die komt weer met bakken, dikke vette bakken, vanuit de hemel.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

11. Zondag 5 februari 2012 Anaula

Aapje IAapje IIWasdagDorpje bij de kerkAan de overkant

Nog een dagje in Anaula. Een mooi resort. De deals die je hier maakt zijn allinn. Het vervoer van Paramaribo naar het resort en weer terug, maaltijden EN, niet te vegeten de dagelijkse activiteiten. De rest van de gasten is er verzot op. Niet zo mijn ding. Echter vandaag, zondag, is er kerkdienst aan de overkant van de rivier. Dat vind ik wel interessant om mee te maken. Jammer, de kerk is leeg, buiten onder een afdak, staat een witte lijkkist (wat een naar Nederlands woord is dat toch). Het dorpshoofd is overleden, de dienst wordt buiten gehouden. Een begrafenis als toeristische attractie, neen dat gaat voor mij echt niet.

Geen kerkdienst, nu zit ik 'vast' aan de morgen-activiteit. Verder met de korjaal, stroomopwaarts, de natuur is allemachtig prachtig, en als aangename verrassing schijnt nu eens de zon. We gaan zwemmen bij een volgend resort. Verkijk je niet op de stroming. Ik zelf ga niet te water, maar een mevrouw maakt een paar angstige momenten door, omdat ze in de sterke stroom maar ternauwernood weer terug aan wal kan komen.

Ik overleg met een Nederlandse Surinamer, die hier goed bekend is. Behalve de plaatsen waar ik al geslapen heb, zijn er niet zoveel gelegenheden meer op de terugweg naar Paramaribo. Vaak soms een mogelijkheid met alleen een hangmat als slaapplaats. Geen restaurant, de Surinamer is gewend zijn eigen eten mee te nemen. Dus, denk ik, morgen maar terug naar Paramaribo. Nog wel een mooie tip geeft hij mee; als je echt niets kunt vinden ga dan naar een politiepost, zij zullen je wel doorverwijzen naar een veilig gezin, waar je slapen kunt.

Na de lunch in de hangmat..... en raad eens, bakken regent het. Wat tropische regenbuien betekenen, is me de laatste dagen helemaal duidelijk geworden.

De Surinamer is niet echt zuinig op zijn afval, het ligt werkelijk overal. Het lijkt wel of ze moeite doen het in de bermen netjes te verdelen. Van de familie in Nickerie hoor ik dat het afhalen van het vuil anderhalve SRD per klein vuilniszakje kost.

Voor nog meer foto's zie hier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

12. Maandag 6 februari 2012Anoula - Paramaribo

DE eerts kleine vogeslpinDaar gaat mijn fietsop de rivierDe boten van Atjoni

Toeval bestaat niet, of het moet toevallig zijn.
Tijdens het dinner gisteravond, tijdens weer een grote verschrikkelijke hoosbui, begeeft de generator het voor de zoveelste keer die avond. Deze keer is hij niet meer op te starten, kapot. Donker. En donker in het oerwoud is echt zwart donker. Gelukkig ben ik niet de enige met een zaklantaarn, en wordt het een aangename sfeerverlichting.

Omdat vandaag alles vol is, kan ik geen derde nacht blijven, (het is voor mij ook wel genoeg hoor) maar moet ik vandaag met meerdere andere gasten vertrekken.
Eerst nog de morgen-activiteit; moestuin bezoeken. Nee, niet voor mij. Tis droog dus even in zon bij de pool. Daarna lunch. Krijg ik ineens de vraag; hoe heeft u het vervoer van u en uw fiets geregeld? Ik kijk vreemd. Dat heeft u geregeld zeg ik. Nu kijkt zij vreemd. Dat wordt druk bellen met de baas die op dit moment in Paramaribo is. Bij de boeking heb ik afgesproken dat ik zelf de heenreis regel, en de rest bij de deal in zit. Ergens is dit niet goed doorgekomen. Met Mijn fiets terug naar Paramaribo is echt een probleem. Nu blijf IK stoïcijns. Als de tijd daar is loop ik met fiets en bagage naar de aanlegsteiger. Twee grote korjalen. De ene voor de bagage, de andere vol met vertrekkende gasten. De fiets mag mee.
Na een klein uurtje varen zijn we weer terug in het zeer bedrijvige Atjoni. Over het vervoer van mijn fiets is geen woord meer gerept. Dus ik sta rustig met de andere gasten te wachten op vervoer verder. Komt er een vent op me af; bent u degene met de fiets. Beetje domme vraag, ik sta er in fietsbroek naast. Ja zeg ik dus maar.
Komt u even mee. De kapotte generator wordt net op een pickup truck geladen. Mijn fiets er naast, ik prinsheerlijk voorin. Met z'n tweetjes met een stevige vaart terug naar Paramaribo.
Wat als de generator NIET kapot gegaan was?

Lange rit terug, pas om vijf uur, Paramaribo is om deze tijd niet meer zonder file, laat ik me afzetten bij het Queens Hotel.

Ook deze chauffeur heeft weer een leuk verhaal. Een paar keer belt er iemand op zijn mobiel. Korte norse antwoorden. Tegen mij; dat wijf van mij zeikt me de oren van de kop. Tis een lieve vrouw maar ze moet niet zo zeuren. Ze wil steeds weten waar ik ben en wat ik doe. Ik ben een moodjo (schrijf het waarschijnlijk niet goed), dat betekent dat ik vijf buitenvrouwen heb. Poe, zeg ik hoe onderhoud je die dan? Ik onderhoud ze mentaal, financiëel onderhouden zij mij. Ik kan het niet geloven, en zo zie ik er waarschijnlijk ook uit. Het is echt, zo zegt tie, niet ongebruikelijk in Suriname. Ze zijn allemaal getrouwd, ik ben 36 en de jongste van mijn buitenvrouwen is 25. En hebben die mannen van die buitenvrouwen ook weer buitenvrouwen? Geen idee zegt tie, daar vraag ik ook niet naar.

Ja die GSM, die werkt bijna overal, tot diep in het oerwoud staan masten langs de rivier, zeer goed bereik. Nadat de masten gezet zijn, zo hoor ik, heeft de company mobieltjes met een (gering) beltegoed als spiegeltjes en kralen aan de inlandse bevolking gratis uitgedeeld. De rest laat zich raden.

Ergens in Nickerie hebben de muggen me goed te pakken gehad. In de hotelkamer heb ik er nooit een gezien. 's Avonds altijd volledig bedekt gekleed, alleen overdag in de (korte)fietsbroek. En dan nog ben ik, vele malen lekgestoken, op plaatsen die door de fietsbroek bedekt zijn. Geen idee waar en wanneer. Zijn ook geen nieuwe steekgaten bijgekomen de laatste dagen.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions

13. Dinsdag 7 februari 2012Paramaribo - Tamanredjo 55 km

Kanonnen Nieuw AmsterdamKanon Nieuw AmsterdamKreek naar de SurinameRivierDirecteursWoningPeperpotpad

Deze sokken zijn nat, deze sokken zijn natter. Dan maar de minst natte. Al dagen regent het, en als ik mijn was even in zon hang wordt tie overvallen door WEER een hoosbui. Aangekomen bij Peter en Pieter van Hotel De Plantage in Tamanredjo geef ik bijna alle kleding af om te wassen. Zij verwachten dat nu de regentijd voorbij is, dus we drogen het wel buiten, maar vanavond is het droog hoor.

Het is droog dus. Na het ontbijt in het Queenshotel fiets ik weer naar Leonsberg, waar ik me met het veer, een korjaal met motor, laat overzetten naar Nieuw Amsterdam. Als buitenlander hoef je niet te wachten tot de korjaal vol is. Ik mag direct instappen. Daar betaal je dus dan ook extra voor. Ik laat de bootsman de fiets en bagage maar in de boot brengen, hij is betere evenwichtskunstenaar dat ik. Steiger en boot raken elkaar nauwelijks en bewegen flink in de snel stromende rivier. Ik betaal hetzelfde als de vorige keer 20 SRD. De bootsman kijkt tevreden zal dus wel weer veel te veel zijn.

Deze keer rij ik even rond in de voormalige vesting Nieuw Amsterdam, vele oude en nieuwere kanonnen staan op de dijken opgesteld. Mooie oude huisjes. Het openluchtmuseum is nog gesloten. Leuk dorpje om even door te wandelen.

Dan langs de rivier, je ziet er niet veel van, terug naar Meerzorg. De hoofdweg recht oversteken. De Peperpotweg, deze voert, bijna geheel verhard, naar een oude koffieplantage. Vervallen weliswaar, maar weer in opbouw. Moeizaam, zo vertelt een Nederlandse meneer, zijn zuster woont in het nieuwe huis naast de bijna vervallen directeurswoning. Als fietser alleen wordt ik regelmatig spontaan aangesproken. Wie doet de renovatie vraag ik, uw zuster of de regering. Hij lacht, de regering doet niet veel. Mijn zwager en zuster proberen wel weer hier een hotel te maken van die oude loods daar. Dan hebben ze nog veel te doen, en met de arbeiders gaat het zeker niet zo als we in Nederland gewend zijn. Één van de arbeiders heeft vanochtend een grote vis gevangen, gaat die verkopen en komt dan waarschijnlijk vandaag niet meer terug.

De Perperpot is (ook) een natuurreservaat. Maandag gesloten. Geopend van half negen tot vijf. Intree 12,50 SRD. Eerst rechtdoor naar de (oude) plantagegebouwen. Ongeveer een kilometer weer terug, bij de kassa is een heel mooi 3,2 kilometer smal fietspaadje. Volgens de vele infoborden komen hier ook jaguars en luipaaarden voor. Dat wist ik niet. Ik denk ook niet dat je daar bang voor hoeft te zijn, wel voor de duzenden vliegen. Ik fiets daardoor eigenlijk sneller dan ik wil. Het fietspad eindigt weer aan de oostwest hoofdweg.

Ik heb geluk, het hotel is net drie dagen dicht geweest. Het dak van het restaurant moest vernieuwd worden. Mooi zoals Pieter dat vertelt, doen we samen met de buren. Natuurlijk werken die voor en in het hotel, maar de beide Nederlanders vinden samenwerken mooier, ik ook. De kaart is niet iets wat je hier verwacht, zoals bijvoorbeeld een uitsmijter, een beetje karig.
Om drie uur al wordt mijn was netjes droog teruggebracht. Dus toch maar in de wasdroger. Als ik de wasmevrouw een kleine fooi geef, het wassen komt gewoon op de hotelrekening, kijkt ze schichtig om zich heen. Eerst als ze ziet dat niemand kijkt neemt ze het geld aan. Is het niet gebruikelijk hier?

Een paar getallen over de Surinaamse bevolking
Er zijn ongeveer één miljoen Surinamers. De helft daarvan woont IN Suriname.
In Nederland wonen 350.000 Surinamers. De rest zo'n 150.000 woont in Frans Guyana en op de Antillen.
Van de 500.000 die in Suriname wonen, woont weer de helft in de hoofdstad Paramaribo.
Wie of wat is dan nu een Surinamer?

Een beetje eigenwijs zijn ze ook wel. Mijn pilsje heb ik niet zo graag ijskoud. Als ik dat aan de barman meedeel zegt tie " wij serveren zoals het hoort". Wat ik krijg, een steenkoud beslagen fles bier en een glas uit de vriezer. Is de klant koning?

De naam "Suriname". In de drie Guyana's; Guyana, Suriname en Frans Guyana leefde vroeger een inheemse stam, de Surinen.

De officiële taal is het Nederlands, maar Suriname kent daarnaast nog zo'n twintig andere talen. De algemene omgangstaal is het Sranan Tongo, met woorden van Afrikaanse, Engelse, Portugese en Nederlandse oorsprong. Ik versta er niets van.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

14. Woensdag 8 februari 2012Tamanredjo - St Laurent du Maroni 81 km

Drie gierenNog mooi asfaltVoor MoengoIkCamp de la transportation oa voor Papillon

De eerste veertig kilometer is fantastisch asfalt. Bij het krieken van de dag zit ik in een heerlijk koele lucht op mijn fiets. Toch al 23 graden, maar dat voelt nu heerlijk fris.
Dan beginnen de wegwerkzaamheden, de ruwe eerste laag ligt er. Dik vet grind erop, zwaar fietsen. Dan weer een aantal kilometers wat nog gerenoveerd moet worden. Op de fiets goed te doen, beetje om gaten laveren, prima.
Wegomleiding over stoffig rood zand, zwaar, veel kuilen, zweten, maar te doen. Ik heb er al 70 opzitten, de benen doen het prima.
Een kleine vrachtauto komt langzaam naast mij rijden. Heeft waarschijnlijk een beetje medelijden. Wil je meerijden? Hoe ver is het nog naar Moengo? Vraag ik. Ongeveer vijf kilometer zegt de chauffeur. Dank je wel, dat laatste stukje fiets ik dan nog wel. Even, veel, heel veel stofhappen en ik ben in Moengo.

Van de VVV in Paramaribo heb ik een adres gekregen. Mevrouw Wiesje op de Beursideweg nummer 4. Met een telefoonnummer 8150189 of 8911072. Pieter van De Plantage heeft gisteren al gebeld, maar mevrouw heeft al een reservering. Bel morgen om elf uur nog maar eens misschien gaat de reservering niet door. Tja, wat moet je dan? Ik ga er gewoon heen. Er is hier niets anders. Zo rond elven, na veel vragen vind ik het huisje van mevrouw Wiesje. Haar dochter laat me de kamers zien. Twee slaapkamers, zitkamer, keuken toilet en douche. Basic, beetje donker, maar ziet er netjes uit. Dochterlief weet niet wat de prijs is, belt moeder. Ze komt er zo aan. Even later arriveren moeder en zoon. Ik had u toch gezegd dat er een reservering is. Ja mevrouw, dat weet ik, maar ik kom toch even kijken.
Ik heb gewoon geen zin meer, bloedheet en stoffig. Niet meer fietsen vandaag. Mevrouw belt; sorry zegt ze de reservering gaat wel door. Maar ze is zo blij dat ik toch langsgekomen ben dat ze tegen haar zoon zegt mij in zijn kleine japanner naar Albina te brengen. Stoelen worden omgeklapt, fiets erin. Met zoon Steven onderweg. Blij dat ik in de auto zit. Dit stuk is tienmaal slechter. Steven is een heel aardige vent, werkt als geoloog bij Brokopondo. Wel ver weg van huis van moeder van de familie zo vind hij. Hij wil zijn GrootRijbewijs volgende maand halen. Verdien je dan niet veel minder vraag ik. Nee hoor, vrachtwagenchauffeurs verdienen heel goed. En dan kan ik in Moengo bij mijn familie en vriendin blijven.
Onderweg stoppen we nog even bij het monument Moiwana 86. Zeer indrukwekkend. Hier werd in 1986, door het leger van Desi Bouterse, op zoek naar het junglecommando van Ronnie Brunswijk, het dorp Moiwana platgebrand en daarbij 39 mensen doodgeschoten. Wist je dat Desi en Ronnie nu samen in het parlement zitten?

Na bijna twee uur, Albina. De laatste stad aan de grens met Frans Guyana. Voor de Brunswijk periode een bloeiende toeristische stad. Nu vervallen en vermeden, zeker door toeristen. Weer tientallen boten die je hier graag illegaal overzetten. Steven rijdt me naar de officiële grenspost waar bijna niemand is. (Steven betaal ik een goede onkostenvergoeding). U hoeft niet op de veerboot te wachten, zegt de hulp van de douane, haal eerst maar een stempel (gaat heel snel) dan bel ik een veilige boot voor u. Er zijn veel toeristen midden op het water overvallen zo vertelt hij. Weet niet of het waar is, maar voor vier Euro, met fiets, doe ik niet moeilijk. Het is best een eind naar de andere kant, het kleine bootje stampt over de golven. Voor de deining ben ik niet bang, wel dat mijn fiets voorin overboord zal gaan. 't Gaat goed, ook de Franse douane is zo gepiept, stempel en weg naar het centrum van St Laurent du Maroni. Nu weer aan de rechterkant van de weg fietsen.
Shit het eerste, mooiste hotel is vol. Het tweede, het moet maar, heeft nog één kamer, een erg deprimerende. Ben moe, dan morgen maar weer verder naar de kust.

Jammer, heb zin om even een paar dagen op een mooi rustig plaatsje te blijven. Voel me hier niet zo thuis. Ligt het aan al die pikzwarte mensen of zit het in mij. Maar euh, sorry Surinamers de (jonge) dames zien er hier fantaschtisch uit. Frans Guyana zou veel netter dan Suriname zijn; stapels lege bierblikken, flessen, dronken zwerver slapend op de stoep. Heb ik aan de overkant nog niet gezien.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

15. Donderdag 9 februari 2012St Laurent du Maroni - Mana 49 km

KreekOnderweg naar ManaRiverside ManaWhite HouseThis is Mana

Shit, nu heb ik een redelijk uitziende kamer aan het water, is het twee kilometer van het dorp Mana. En in het hotel is niets verkrijgbaar. Nee, die twee kilometer is niet ver, maar 's avonds ga niet in het donker over straat, zeker niet hier. Dat is een principe dat ik op alle vakanties in vreemde oorden huldig. Bij de VVV in St Laurent heb ik heel duidelijk gevraagd of er een restaurant is. Ja meneer heel vlakbij. Kom ik vaak tegen bij VVV's, ze kennen hun eigen dorp, maar behalve misschien een folder, niets daarbuiten.
Kamer is klein, als er nu een koelkast gestaan had, was het misschien een mooi plaatsje voor een paar dagen geweest.
Mijn eerst reactie nu; morgen terug naar Suriname! Zal het vanmiddag maar even laten bezinken. Kan ook verder langs de kust, naar grotere steden gaan, maar of ik daar nu zin in heb. Ook hier is het volop carnaval hoorde ik gisteren toevallig.

Heb mijn bagage in het hotel achtergelaten en direct maar door naar het dorp gefietst, wat ook binnen vijf minuten bekeken is. Even iets eten, ontbijt was er niet vanmorgen. De bakker stervens druk. Onderweg weinig tot niets te krijgen. Leuk overal hangen tasjes met stokbroden, kan het NOG Franser?
Het is hier inderdaad schoner, geen, weinig vuil in de bermen. Op de wegen netjes de richtingsborden naar de volgende dorpen, met aantal kilometers. Mensen lijken wel wat minder vriendelijk. Vele groeten niet of kijken weg.

En ja, het gebeurt (mij) niet vaak. Toch een lekke, of liever gezegd, half volle band. Fietst in ieder geval niet meer aangenaam. In de volle zon langs de kant van een smalle weg plakken, neen daar heb ik geen zin in. Ga nog even verder naar een autosloper waar ik allervriendelijkst wordt ontvangen. Vervang de binnenband. In de buitenband zit een klein scheurtje, ook de velgen zijn behoorlijk gebutst. Goed spul of niet, ook het goede heeft haar grenzen, en die worden in Suriname wel bereikt.

Ook hier hebben de chinezen veel handel in vaste handen. Naast mij maakt een chinese meneer in het raam van een chinees restaurant een tralievenster.
In Suriname is bijna, zeg maar, elke supermarkt in Chinese handen. Over sluitingstijden hoef je je in Suriname geen zorgen te maken. Zelfs op hun eigen nieuw jaar waren ze maar een halve dag gesloten.

Na een heerlijke chinese maaltijd fiets ik nog even door het dorpje. Ik loop een bazar anex souvenierwinkel binnen. You speak Englisch? Where are you from? Repliceert hij. Nederland. Dan gaat het gesprek verder in het Nederlands. Hij is Surinamer. Vijf jaar economie gestudeerd in Nederland. Teruggekomen naar Suriname, in een leeg vliegtuig. De vele surinamers gingen richting Nederland omdat ze de ontwikkelingen na de onafhankelijkheid niet vertrouwden.
Heb je je fiets op slot? Ook dan nog kan hij zo weg zijn hier. De geboren Surinamer spreekt altijd met u, de in Nederland gestudeerde begint direct met je.
Toen Bouterse de avondklok en dergelijke ging instellen is hij met zijn vijf broers uit Suriname vertrokken. Hij dus naar Frans Guyana. Niet dat hij negatief over Bouterse is, het is zijn kliek daar omheen zo verteld hij.
Het is één uur, ben geen Chinees zegt hij ik ga dicht, het personeel staat te trappelen om weg te komen. De chinesen in Suriname nemen langzaam veel over, weinig mensen zien het, niets gaat via de bank. Alle handel is cash, ook de grote handelsgebouwen. Of het waar is weet ik natuurlijk niet, maar het sluit perfect aan bij alles wat ik van DE Chinees hoor.

Gebrek aan goede informatie is nu even het probleem. Awala even verderop is ook maar een kaal Indianendorp aldus de winkelier. Was voor mij nog een optie, maar nu dus ook niet meer.
Beter voorbereiden dus, een volgende keer, Als ik zomaar een grens oversteek.

Voor nog meer foto's zie hier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

16. Vrijdag 10 februari 2012Mana - Tamanredjo 42 km

OnderwegHouse on the HillDe illegale vaartDe Surinaamse douaneNu eens van de andere kant I

Normaal, zegt de taxichauffeur heb ik zeven mensen à 15 Euro voor een rit van Albina naar Paramaribo. Dat is wel erg veel voor mij en de fiets. Nou, zegt hij, voor u doe ik het voor 90. Komt er, naar later blijkt, een boslandcreool aanlopen; ik breng u voor 70. Ik kijk 'mijn' chauffeur vragend aan, okay zegt hij, ik doe het ook voor zeventig.
Pffffff, dat gaat allemaal veel soepeler dan ik verwacht had.

Gisteren zitten dubben, nog verder Frans Guyana in, of terug. Verder Guyana in, naar een redelijke grote plaats, is nog best een eind. EN, ik zoek nog steeds een comfortabel oort om een paar dagen te blijven. Dan die terugreis naar Paramaribo, zie ook wel tegenop. Terug dan maar.

Om half zeven op de fiets. Zo'n veertig kilometer van hotel naar douane. Franse kant is zo weer klaar. Stempel erin, praatje over het fietsen, gereed. Dezelfde bootsman van de heenreis ligt met zijn korjaal al te wachten. Ook hier dus vlot naar de overkant. Het is nog vroeg, geen wind dus. De twee kilometer lange overtocht verloopt deze keer een stuk rustiger.
Er varen tientallen bootjes heen en weer. Rijkelijk gevuld met grensoverschrijders. Bij de douane is bijna niemand, 99% van de mensen gaat dus illegaal de grens over. Wat aan beide zijden wordt toegestaan. Want stiekem gebeurt het zeker niet. Er is wel eens controle, zegt de taxichauffeur, maar dat stelt niet zoveel voor.

Bij de Surinaamse douane even weer een entry-formulier invullen, stempel en klaar.
Nu dus nog een taxi zoeken voor de 120 kilometer, meestal beroerd slechte weg. Het wordt dus meneer Del, voor 70 Euro.

Die boslandcreolen worden steeds brutaler zo vertelt hij. Tegen ons, Javanen, maar ook onderling hebben de verschillende creolen stammen vaak ruzie. Wat soms voor onrust zorgt in Albina. Toeristen die de kant van Albina opkomen, blijven hier niet. Gaan terug, of ze slapen aan de Franse kant.

Ben nu weer bij Peter en Pieter op De Plantage in Tamanredjo.

Zo even een paar dagen rust. Twee nachten hier in Hotel de Plantage en daarna twee nachten in Frederiksdorp, een paar kilometer hier vandaan.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

17. Zaterdag 11 februari 2012 Tamanredjo

Jungle bij De PlantageNog een keer JunglePaddestoel op boomPommerakMijn Hutje

Voor mensen die eens een beginnetje willen maken met fietsen in een (ver) buitenland kan ik u Suriname aanbevelen.
Ik heb nu al meerdere stelletjes gezien die een fiets, met fietstassen (niet waterdicht), huren en zo in en rond Paramaribo rondtouren. Afstanden niet te groot. Meestal op rustige wegen. Onderkomens van heel redelijk tot goed. En zeker als je de eerste keer in de tropen bent; een overweldigende natuur. Je bent nooit echt ver van Paramaribo, dus als het niet bevalt ben je ook zo weer terug in de 'grote' stad.
Een klein weekje fietsen in combinatie met enkele georganiseerde excursies, en bijvoorbeeld een bezoekje aan Anaula diep in het oerwoud en ziedaar u heeft een zeer avontuurlijke vakantie. Of het mooi is? Dat bepaald een ieder voor zichzelf.

Met Pieter van De Plantage maken we in de ochtend een boswandeling. Pieter is een begaafd en enthousiast verteller. De kennis van De flora en fauna heeft hij zichzelf in de loop der jaren aangeleerd. Niet alleen de namen maar ook de toepassing van planten, vruchten en boom(sappen) worden kundig toegelicht. Dit alles wordt omlijst met een paar stevige regenbuien en honderden steekmuggen. Het rookstaafje waarmee we allen lopen biedt maar geringe afweer.

De rest van de middag in de hangmat voor het hutje.
Voor een vervolg van de reis blader ik nog even door "Buitenkansjes, Surinaamse reisgids". Een handig boekje met vele accommodaties, ook buiten Paramaribo.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

18. Zondag 12 februari 2012Tamanredjo - Fredriksdorp 50 km

De WijdenboschbrugAanlegsteiger to FrederiksdorpFrederiksdorp Rechts mijn deelIbis?Leguaan

Je doet de was als het kan, niet als het moet. Vandaag bewolkt met een lekker windje. Af en een kort miezertje. Dus alle fietskleding even onder de (koude) douche spoelen en over de veranda.

Na een rustig ontbijt verlaat ik pas om negen uur Peter en Pieter van De Plantage. Peter doet het restaurant, Pieter zorgt voor het bos en tuin. By the way, je kunt hier gewoon pinnen.
Op weg naar Frederiksdorp, de directe weg zo'n vijftien kilometer. Ik maak nog een ommetje. (Weer) Over het fietspad van De Perperpot. Veel info borden dat er veel wild te zien zou moeten zijn. Als ik het zelf al niet opschrik, doet de brommer het wel die me halverwege knetterent tegemoet komt. Maar 't blijft een mooi fietspaadje.
Terug naar Meerzorg langs de Wijdenboschbrug. Tsjonge wat is dat een kolossaal ding zeg. Stijgingspercentage zes procent. Volgens de boeken verboden voor voetgangers EN fietsers. Volgens de borden alleen niet toegankelijk voor voetgangers. Wat ik hoorde, is dat er direct na bouw van de brug veel mensen te voet zelfmoord hebben gepleegd door van de joekel hoge brug te springen.
Zou een eenvoudig parkeerverbod autobestuurders voor springen behoeden?
Vandaag hoef ik niet naar de andere kant, maar het is wel een uitdaging er over te fietsen.
Door naar Nieuw Amsterdam, rechtsaf naar Mariënburg. Al veel eerder dan ik het verwacht een bord "Café Restaurant Hotel Frederiksdorp". Bootje naar de overkant en ik ben op een prachtig gerenoveerde cacaoplantage. Eigenenaar Ton Hagemeijer en zijn Surinaamse vrouw runnen het geheel. Een van de best onderhouden plantages van Suriname en het eerste project buiten Paramaribo dat op de monumentenlijst is geplaatst. Overigens heeft de restauratie wel plaatsgevonden met Nederlandse gelden.

De spierpijnen die me de laatste jaren tijdens de fietstochten kwelden, zijn, denk ik niet te wijten aan leeftijd, maar aan een gebrek aan magnesium. Deze vakantie neem ik Dextro Energy Magnesium. Ook tijdens het fietsen. Bij (overdadig) zweten, wat bij mij het geval is, verlies je een te veel aan Magnesium. Deze tabletten vullen dit gebrek snel weer aan. Geen spierpijn, meer energie.



Place a ReactionNumber Of Reactions: 4 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

19. Maandag 13 februari 2012 Fredriksdorp

Het DijkjeA ViewDe KaaimanWolkenVogeltje

Met twee dames, ook op de fiets, die ik gisteren op weg naar Frederiksdorp onderweg ontmoet, deel ik de prijs voor een tochtje door het zwamp. Volgens mij is zwamp niet echt een Nederlands woord, maar een Surinaamse verbastering van het Engelse woord swamp. Wat dan weer moeras betekent. En moeras is het. Voor mij minder spectaculair daar het veel op mijn geboortestreek, rond Giethoorn, lijkt. Natuurlijk heel veel mooie kleurijke vogels en veel andere bomen en struiken. Toch komen de herinneringen en gevoelens van vroeger, alleen in alle vroegte vissen op het water, weer terug.

Wat wel heel spectaculair is, is een James Bond achtige poging met de boot een dijkje over te steken. In volle vaart vliegen we naar de dijk waar een brede plank tegenop ligt. De plank is al nat en glibberig gemaakt, erover vliegen doen we niet, maar halverwege halen we mooi. Uitstappen en met z'n allen de boot verder over het dijkje slepen.
Hier beginnen de moerassen. Eigenlijk ondergelopen rijstvelden, het geheel ziet er soms nog erg rechtlijnig uit. Waarom men deze landen heeft laten onderlopen wordt me niet duidelijk.
Het is prachtig tochtje, de namen van de vele vogels onthou ik niet, maar de veelheid en kleurenpracht maken des te meer indruk.
Onderweg nog even een macho toeristiche stuntactie van de bootsman; hij vist met zijn blote handen een (kleine) kaaiman uit het water. Ene hand direct achter de bek, zodat het beestje zijn scherpe tanden niet gebruiken kan. Trots poseert hij voor de foto.

De huizen waarin in Frederiksdorp overnacht kan worden zijn eigenlijk politiewoningen. Na de afschaffing van de slavernij, het begin van wat met hier noemt de contractperiode, omdat er nu contacten met arbeiders afgesloten moesten worden, is hier politiepost naast de plantage gebouwd. De genummerde deuren achter het openluchtrestaunt zijn de oude gevangeniscellen. In één ervan heeft meneer Hagemeijer een klein museum van hier opgegraven zaken samengesteld. Een museum(pje) zoals hij zelf op de deur heeft geschreven. Op verzoek kun je een kleine rondleiding krijgen.

Behalve rond lunchtijd, veel luidruchtige toeristen, is het hier heerlijk toeven. De zandpaden aan deze kant van de rivier zien er goed uit. Mooi om langs te fietsen. Ik blijf nog een dag.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions

20. Dinsdag 14 februari 2012 Fredriksdorp

Onder gelopen bosjeVogeltje IIZomaarSluis

De zachte lichte miezer gaat over in een dikke vette bui. Vannacht heeft het ook de gehele nacht geregend. Vandaag wil ik aan deze kant langs de Commewijne fietsen. Vanuit Frederiksdorp eerst de ene kant op. Daar ligt hard aangestampt geel schelpenzand op het pad. Eigenlijk, ook in de regen, goed te doen. Mooi om te fietsen, kakatoe's en andere prachtige vogels te zien. Vervallen, schamele, nette en mooie huizen, alle bewoond, langs de weg.
De andere kant vanuit het hotel, een glibberig modderpad, als het slijk zich onder de spatborden vastklemt keer ik om. Ik ben twee uur weggeweest en heb achttien kilometer gefietst. Bij het hotel vraag ik een emmer en spoel mijn fiets in de rivier een beetje schoon.

Dat heb je er dan van als je 's middags 'klaagt' over luidruchtige toeristen, ben je 's avonds de enige gast. Oma Marianne kookt een heerlijke maaltijd voor mij. Haar kleinzoon wordt gelooft omdat hij netjes bladeren aan het harken is; We voeden onze kinderen op, de natuur netjes en schoon te houden.
Ik maak het niet te laat. Neem de fles wijn mee naar mijn veranda. Oma kan vroeg afsluiten en ik zit lekker in mijn eentje te mijmeren; oerwoudgeluiden overheersend aanwezig.

Aan het ontbijt is mevrouw Marianne weer present. Van vroeg tot laat is ze bezig. Ze heeft één hulp. U werkt wel erg veel hè? Ik zou wel extra hulp willen zegt ze, maar die luiaards uit het dorp willen niet werken. Of ze willen alleen afwassen, of ze willen niet bedienen, of ze willen niet poetsen. Na een paar dagen zijn ze weer weg. Enne ik betaal goed, er is geen enkele hulp die 35 SRD per dag met kost en inwoning verdient. En op zondag, als ze moeten werken wanneer er veel gasten zijn, geef ik ze 70 SRD.
Ook de mannen hier zijn erg lui vertelt ze. 's Morgens vangen ze een paar vissen verkopen ze, kopen drank voor het geld en de rest van de dag maken ze zich geen zorgen meer.
Dan is er ook nog een groep mannen in het dorp in dienst van de regering. Ze werken één uur per dag, wat ze doen, het pad in het dorp wat deels, een vijftig meter, bestraat is, grasvrij houden. Pure werkverschaffing.

Je ziet het in vele arme- en/of ontwikkelingslanden; heel sterke familiebanden. Dat gaat dan niet alleen op voor de directe familie, maar ook voor de achter- achter- achterneven en nichten.
Ik heb altijd gedacht dat dit de kurk was waarmee deze landen zich drijvende houden.
Dat is waarschijnlijk ook zo, maar naast kracht is het tegelijkertijd ook, denk ik, zwakte.
In arme, cq ontwikkelingslanden kan men niet op hun regering vertrouwen, omdat die vaak corrupt is, en meestal niet het algemene, maar het eigen belang voor ogen heeft.
Je hoort het veel; smalende geluiden over de politieke macht, totaal geen vertrouwen. Niet in de politie, niet in centrale- of lokale politiek. Alleen op de familie kun je vertrouwen.
Dus niet de politieke- , maar familiebelangen voeren de boventoon.
Als dan een bepaalde familie aan de macht is krijgen alleen de leden van die familie de goede baantjes, het algemeen belang telt weer niet.
Mijn theorie; zolang familiebelangen belangrijker zijn dan de algemene, kan een land nooit tot een goede ontwikkeling komen.


Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

21. Woensdag 15 februari 2012Fredriksdorp - Colakreek 61 km

Een van de weinige bordenColakreek IColakreek IIIMy cabinJe zult maar zwanger zijn

Colakreek, een heel Surinaams vakantiepark, bijna, voor mij alleen. Middenin de bossen op het witte zand, een kilometer of vier achter het vliegveld Zanderij, langs een kreek, in de schaduw van grote bomen, zwem- en badvertier voor jong en oud. In het weekend schijnt het afgeladen vol te zijn. Nu, een mens of tien, vannacht ben ik vast de enige. En als het water op de foto wat donker lijkt, is dat zo. Het ziet er echt uit als cola zo donker.
Wie komt er logeren? Ik heb weer een volledig uitgerust onderkomen voor vier personen. Keuken, douche, toilet, twee tweepersoons slaapkamers en een koelkast. De surinamer neemt bijna altijd zijn eigen voedsel en drank mee. Ik niet. Een winkel die er volgens de omschrijving zou moeten zijn, is er niet. Gelukkig wel een restaurant, keuze, heel beperkt, een paar uur van te voren bestellen. En het is in afhaalvorm.
Behalve voor de toiletten en de kleedhokjes moet voor alles extra betaald worden. Zitbanken reserveren bij de receptie. Zelfs de hangmat waarin ik nu lig te schrijven moet per dagdeel betaald worden.
Inchecken is eigenlijk pas om zes uur 's middags, de volgende dag dan weer om vier uur uitchecken. Omdat ik in de morgen weer vroeg vertrek EN omdat er toch niemand is, wordt er voor mij een uitzondering gemaakt, ik mag er om elf al in.
De meneer bij de receptie brengt het wel mooi. "Meneer laat ik u eerst vertellen hoe het gewoonlijk hier gaat, daarna kunnen we verder praten."

Normaal doe ik geen vlieg kwaad. Hier, als ik ze te pakken krijg, sla ik ze verrot. Op andere vakanties bijna nooit last van steken door dat ongedierte, hier wordt ik van alle kanten aangevallen. Smeer me in met DEET 50%, maar waar steken ze; onder mijn sokken en door mijn (fiets)broek. En neen, waar mijn lijf met kleding bedekt is, smeer ik niet. In de winkels hier is ook een vliegenafweermiddel, wat in Nederland al lang verboden is, te koop. Iets met DEET 95% geloof ik. Misschien moet ik dat eens proberen.
Gelukkig helpt Stingoze redelijk goed tegen jeuk, als je eenmaal gestoken bent.

Nog in het donker komt de zoon van de eigenenaar van Frederiksdorp me ophalen. Hij is (ook) bootsman, hij zal me overzetten.
Maar mij niet alleen, we varen eerst naar Margaretha, pikken daar een paar mensen op die naar de andere kant naar Mariënburg varen. Hier zou ik kunnen gaan fietsen richting Nieuw Amsterdam, waar ik dan weer een veer naar Leonsberg moet nemen. Ik ga straks ook naar Leonsberg, je kunt wel helemaal meevaren. Ook goed, dank u wel, zeg ik. Of het sneller is betwijfel ik, met een boot vol arbeiders weer naar de andere kant naar de plantage Rust & Werk.
Sneller niet, maar leuk wel. Nieuw Amsterdam vanaf het water is ook heel mooi. Zelfs een dolfijn maakt een mooie boogduik vlak voor de boot. Ik had er 's avonds vanaf de aanlegsteiger van Frederiksdorp al tientallen gezien, maar die waren veel verder weg.

Weer door Paramaribo, ik vind het een drukke vieze smerige stad. Veel verkeer en heel veel vuil langs de kant van de weg.
Tot Lelydorp is er aan beide zijden van de weg een goed fietspad. Daarna wordt het rustiger. Het is wel DE drukste weg in Suriname waarlangs ik gefietst heb.
En wat zie ik zo'n tien kilometer na Lelydorp? Mijn mond open van verbazing; drie mevrouwen in gele hesjes die het vuil uit de bermen oprapen. Ja, zegt mevrouw, we houden ons dorp netjes en schoon. Dat is dan de eerste keer dat ik zo iets in Suriname zie.
Ik stop bij een supermarkt, koop drie flesjes vruchtensap en biedt dat de dames ter verfrissing aan. Mijn (flauwe) grapje, niet de lege flesjes in de berm te gooien, vatten ze denk ik niet, want ze schudden alle drie heel serieus dat ze dat niet zullen doen.

Enne Jacqueline even voor jou, meer dan de helft van de gasten van Frederiksdorp kwam vorig jaar per fiets aan. Dus recreatief fietsen, volgens jouw normen val ik daar niet onder ;>) , is sterk in opkomst in Suriname.

Voor nog meer foto's zie hier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

22. Donderdag 16 februari 2012 Colakreek

Laterietweg naar ApoeraHet SLA monumentLaterietweg IIMattaInheems?

Apoera Zanderij, meer dan 300 kilometer zandweg. Waarschijnlijk een niet al mooie tocht, maar wel een heerlijk verschrikkelijk afmattende uitdaging.
Als zwak aftreksel fiets ik vandaag een kilometer of tien die weg op. Neen dat is toch wat anders.
Deze zijde van weg, tot Witagron dacht ik, is lateriet, nu stoffig en soms een paar kuilen, het fietsen gaat prima. De wat nattere delen zwaarder omdat ze meer zuigen.
De tweede helft van deze weg schijnt wit zand te zijn. Bij regen onmogelijk op de fiets, je zakt er zo in weg. En bij droogte? Ook niet alles. De harde delen natuurlijk geen probleem, maar vaak onverwacht lange diepe rulle stukken, waar op de fiets geen doorkomen aan is. Toch blijft het een beetje knagen dat ik de Apoera weg niet gefietst heb.

Ik stop even bij het monument ter herinnering aan de SLM vliegtuigramp van 1989. 176 mensen vonden hier de dood, waaronder 14 spelers en coach van het Kleurrijk Nederlandse Elftal. Op het monument een prachtige tekst:

Niet Wat Ons Scheidt
Maar Wat Ons Bindt.

Rechtsaf nog even naar "Het Inheemse dorp Matta Kurupa" zoals het bord aangeeft. In de verte zie ik al de rood-witte GSMmast. Goede lateriet weg er naar toe. Zo oorspronkelijk inheems zal het dorp wel niet meer zijn. En inderdaad de meeste huizen van steen, met auto er naast. Mmmm. Misschien vergis ik me, en heet zoiets tegenwoordig inheems.

Aan de weg onderlangs het vliegveld, naar Kraka, die ik morgen wil fietsen wordt druk gewerkt. Die weg wil ik morgen fietsen .Dus ik vraag een Chinees, die daar aan het werk is, hoe de staat van de weg verderop is. In Keulen hoort hij het niet donderen, want dat kent hij vast ook niet. Een volgende Chineman trekt zijn schouders op. Dan vraag ik maar een zwarte meneer; neen hoor geen probleem u kunt goed over deze weg fietsen. Binnenkort ligt ook hier asfalt.

Dan even Zanderij, het vliegveld is niet groot, het dorp nog minder. Paar huizen paar winkels, paar Warungs. Beetje een luguber sfeertje. De supermarktmeneer doet zijn afrekeningen achter tralies. Een slapende zwerver op de stoep. Opzichtig café naast een andere supermarkt. Dat is Zanderij wel zo'n beetje.

Het eten in Colakreek is niet echt lekker. Op massa gericht. Patat en kip. Nasi en kip. Bami en kip. Deze drie ken ik al, niet aan te bevelen dus, veel anders is er niet.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

23. Vrijdag 17 februari 2012Colakreek - Overbridge 47 km

Zanderij naar KrakaStrand OverbridgeBest stoer zo'n piratenschip aan de andere kantView from my roomMy cabin

De weg van Zanderij naar Kraka is in zijn geheel Under Construction. Binnenkort ligt ook hier een mooie vlakke asfaltlaag. Maar nu nog even niet, het grootste deel is lateriet. Zodra dit spul is vastgereden, gewalst is het bijna net zo goed als asfalt. Hier dus nog niet en omdat het vannacht weer stevig geregend heeft verandert het lateriet in een kleiachtig spul dat zich bij de remmen en onder de spatborden stevig vastzet. Af en toe met een stokkie de boel weer los peuteren en verder.

Omdat het weekend is wil ik in het Overbridge River Resort twee nachten reserveren. Over de telefoon; nee meneer dat gaat niet, zaterdag zitten we vol. Één nacht kan ik voor u boeken. Jammer, dan maar één nacht.
Bij de receptie probeer ik het toch nog even. Twee nachten? Geen probleem hoor. Tja.

Mijn mooie huisje staat aan een kreekje dat rechts, zo'n vijftig meter verder, in de Suriname rivier uitmond. Shit weer een hoop vliegen. Direct na het douchen, eindelijk eens weer warm water, smeer ik me met DEET in. Al die vliegen beginnen aardig mijn irritatie te verhogen. 's Nachts, als de Stingoze is uitgewerkt, houdt de jeuk mij uit de slaap. Afgelopen nacht heb ik er genoeg van, t'is misschien vreemd, maar op een pijnstiller en een slaappilletje maak ik de nacht af.

Ik heb het nog niet gezien en misschien krijg ik er spijt van, maar ben toch nieuwsgierig hoe zo'n vakantiepark in volle glorie er uit ziet. De potentie van veel bad- en strandplezier is ook hier weer volop aanwezig. Maar gebruik, bijna niet. Tientallen afdakjes, bankjes eronder. BBQ' s, kano's, waterfietsen, noem maar op. Een groot net langs het strand om de piranah's tegen te houden.

In het restaurant, voor de lunch, ben ik weer de enige gast. Zoals gezegd de gemiddelde Surinamer kookt thuis, uit grote koeltassen wordt het nu onder twee afdakjes genuttigd.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

24. Zaterdag 18 februari 2012 Overbridge

Sunrise SurinameRiverPas nog net op het veerJoodse gravenJodensavanne IIJodensavanne III

Een heerlijk uitstapje; Jodensavanne. Met weer een mooi stukje (ook) vaderlandse geschiedenis. Echt veel is er niet te zien in deze oude joodse nederzetting. Toch er heerst daar voor mij een ingetogen, vredige, serene rust.
Op de vlucht voor de katholieke kerk in eigen land vestigden zich hier in in 1664, op een heuvel aan de Surinamerivier, Engelse en Portugese joden. Op de top van de heuvel, de resten van de eerste stenen synagoge van architectonisch belang in de Nieuwe Wereld. Beracha ve Shalom (Zegen en Vrede). Aan het eind van de zeventiende eeuw woonden hier ongeveer 600 joden op veertig plantages, waarop 9000 slaven werkten. Waarom ook niet, maar op de een of andere manier had ik in gedachten dat joden geen slaven zouden bezitten.

Dan de Nederlanders; in Tweede Wereldoorlog werd hier een heus concentratiekamp gebouwd voor vermeende Indische NSB'ers (alleen een Duitse achternaam was al voldoende), uit Java en Sumatra. 146 Nederlandse mannen zaten hier vier jaar gevangen. Een soort Hollands Guantánamo Bay (niet van me zelf, maar ik vind die vergelijking wel erg leuk). Volgens de geschiedenis waren de Nederlandse bewakers geen lieverdjes, ja zelfs wreed aldus een Surinaamse bewaker.
Vrijkappen en schoonmaken van ruïne van de synagoge en de bijbehorende joodse graven, was één van hun taken.

De weg er naar toe, van Overbridge; een prachtig glad stuk asfalt. Één klein minpuntje, de brug over de Surinameriver, gereed in 2007, en ook in dat zelfde jaar kapot gevaren, ligt nog steeds in twee stukken. Het grootse deel staat mooi recht overeind. Dus herstel lijkt niet moeilijk. Maar ja, zoals veel in Suriname; beginnen is moeilijk.
Dus vlak naast de brug gaat een heus pontveer heen en weer. Zes auto's en net één fiets, op de laadklep, passen er op. Dan nog een paar kilometer lateriet, rechtsaf, staat netjes aangegeven, het bos in. Entree tien SRD, maar er is niemand, dus in een heerlijke, mij in vroege tijden verbeeldend, rust breng ik daar een uurtje door.

Voor nog meer foto's zie hier.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

25. Zondag 19 februari 2012Overbridge - Lelydorp 47 km

SuralcoZomaar een plaatjeHuisje, ik vind ze heel mooiZwart, leeg, natDe lelysteeg

Vandaag fiets ik met ziel onder mijn arm. Niet echt een doel. Richting Paramaribo, maar er nog niet in. Heb nog even gedacht terug, richting Brokopondo te gaan. Langs het meer heb ik wel gefietst, het meer zelf helemaal niet gezien. Nog verder langs die lange saaie Afobakaweg weerhoudt me ervan. Richting Lelydorp, een plattelands dorpje met een hotel. Ook een mogelijkheid.
Zondag, maar geen zonnige dag. Gisteren eigenlijk de eerste dag zonder een spatje regen. Vandaag weer de hele dag hoosbuien. Ik schuil af en toe onder afdakjes en bushokjes.
In Lelydorp aangekomen, weer een tropisch regengordijn. Ik heb genoeg. Fiets naar Casino & Hotel Lely Hills. Niet heel slecht, daar is dan ook alles meegezegd, past wel goed bij mijn stemming. Maar wel met warm water EN ik krijg een nieuw heel groot stuk zeep. Wat tot nu toe bijna altijd afwezig is op de hotelkamer. In Suriname is men verplicht naast een casino ook een hotel neer te zetten. Geen hotel geen casino.

Gisteren.
Heb ik het al gezegd? Bijna overal waar ik overnacht kom ik mensen tegen die ik al eens eerder voor kort of iets langer heb ontmoet. Vaak, sorry mensen, weet ik niet eens precies meer WAAR ik ze ontmoet heb. Suriname is niet zo groot.
Een praatje, en onze wegen scheiden zich weer. De meesten, zeg maar alle, reizen volgens geplande wegen, met of zonder gids. En kunnen zich moeilijk voorstellen dat ik niet weet waar ik morgen ben.
In het restaurant, in Overbridge, alleen buitenlanders, buiten, op het strand en bij de huisjes, grote families, met nog grotere koeltassen en smeulende, lekker geurende BBQ's. Dan is alleen toch wel erg alleen.
Het is waarschijnlijk ook best weird, zeker voor Surinaamse begrippen, zo'n (oude) vent in z'n uppie. Maar zo voel IK me niet.

Internet
Bijna overal gratis, weliswaar rete traag, wifi. Buiten Paramaribo geen internetcafés gezien.

Pinnen
In Paramaribo volop. Verder gezien in Nickerie, Tamanredjo, Lelydorp en zelfs in Onverdacht. Sterk in opkomst dus.

Openingstijden
De Chinese supermarkten zijn bijna altijd open. Maandag tot en met zondag tot vroeg in de avond. Zelfs op hun eigen nieuwjaarsdag waren ze maar een halve dag gesloten.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

26. Maandag 20 februari 2012Lelydorp - Domburg 28 km

Een plaatjeHet is ebHet pleintje van DomburgDomburg het pleintjeHet pad naar Surinat is nat.

Wat een KUT begin vandaag. Om vier uur hoosbuien, het is nog nacht, dus laat maar. Vijf uur het blijft doorgaan met gieten. Het is saai, maar regen, regen, zoveel regen heb ik nog nooit bijeen gezien.
Om half acht miezert het nog, maar heb geen zin meer om op die troosteloze kamer te blijven. Ik pak mijn fiets, hij staat naast het bed, bij de eerste beweging loopt de achterband spontaan leeg. Shit. Band eraf. Net langs de draad zit een scheur van ongeveer vijf centimeter. Wat nu. Ik wissel voor en achterband. De slechte band op het voorwiel heeft niet zoveel gewicht, dikke kont en bagage, te dragen. Maar hopen dat het goed gaat.
Fuck zit je je de hele zondagmiddag te vervelen in dat saaie Lelydorp, kun je maandagochtend direct aan het werk.
Ongeveer vijf kilometer gaat het goed, dan, met een luid gesis, loopt de voorband leeg. Fuck. Fuck. Bij een garage vraag ik of ze mij, tegen vergoeding, naar Domburg kunnen brengen. IK heb er de balen van.
Meneer zegt ie, de supermarkt een eindje verder verkoopt ook banden. Als een autorijder zegt, een klein eindje, reken dan maar op een paar kilometer. Een half uur later en vijf supermarkten verder. Nog steeds geen buitenband, wel verkopen ze binnenbanden. Uw moet terug naar het dorp. Ik steek mijn hand op en bijna direct stopt er een bus . Voor een paar cent naar het centrum van Lelydorp. En ja hoor een Chinees heeft buiten en binnenbanden. Ook nog de goede maat, ik heb mijn voorwiel meegenomen en de fiets bij de garage achtergelaten. Bij de winkel wissel ik de banden. Bij de gratie gods mag ik een fietspomp lenen. Ik mag alleen verkopen fluistert de surinaamse jongen achter te toonbank, helpen niet.
Het lukt me om die vreemde stugge chinese band om de velg te krijgen. Is dat een chinese? Vraagt een voorbijkomende mevrouw. Niks waard, ik koop ze altijd in de stad. Oeps.
Met een busje en harde voorband weer terug naar de garage. Ik verbaas mezelf dat ik op precies het juiste moment de chauffeur vraag te stoppen.
Voorwiel er weer in. De garagebaas bedanken. Op naar Domburg. De kortste weg. Het ommetje dat ik van plan was te maken, daar heb ik nu geen zin meer in. Droog kom ik op de plaats van bestemming. Even later zeikt het al weer met bakken uit de lucht.
KUT. Vreemd eigenlijk dat we de naam van zo'n mooi ding gebruiken voor nare zaken.
En alles bijelkaar opgeteld heb ik nog geluk gehad; de band ging niet lek in de middle of nowhere in de regen, maar in het droge hotel. Ook de tweede keer ben ik nog dichtbij de beschaafde wereld om te gaan shoppen voor een band. Die ze dan ook nog in de juiste maat hebben. Nee van echte pech mag je niet spreken. ;>)

Ik ben nu in Surinat, luxury resort. Moet eerlijk zeggen dat ik een beetje sceptisch was over dat luxury, maar met recht is het het mooiste onderkomen van deze vakantie. Echt heel luxe. Mooie bungalow, mooi complex, van alle gemakken voorzien. Neen een bar en restaurant hebben ze niet, maar op verzoek wordt alles bij de hangmat afgeleverd.
Hoe laat wilt u eten vanavond? Wat wilt drinken bij het eten? Een flesje witte wijn alstublieft. Zal ik het nu al brengen dan? Fantastische service.

Telefoneren
Via je eigen GSM (tot diep in het oerwoud bereik) natuurlijk erg duur. Vraag in je hotel of ze een bepaald nummer willen bellen; voor mij zijn ze steeds vriendelijk bereid dit te doen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

27. Dinsdag 21 februari 2012Domburg - Paramaribo 26 km

Vloed, de kreken vol.Nog net droge voetenBridge over troubled waterMooi heMooi he II

Regen. tja... Daar zullen we het maar niet meer over hebben.
De afstanden van de afgelopen dagen ... Normaliter haal ik mijn fiets daarvoor niet uit de schuur.
Weer veilig in Paramaribo aangekomen. Na een heerlijk uitgebreid ontbijt, op het terras van de bungalow geserveerd, vertrek ik, afrekenen in Surinat; een rib uit mijn lijf, in een lichte miezer. Paramaribo naderend wordt dit weer een, voor hier, normale bui.

Zo, das geregeld. Fiets zit weer netjes in de originele KLM fietsdoos. Beetje gerepareerd met een stuk karton uit de keuken. Veel, heel veel plakband er omheen. Dat moet het geheel bijeenhouden.
De gratis taxi, van het hotel, naar het vliegveld, waar ik 50 SRD extra moet betalen voor de fiets. Die dan de andere gasten ontiegelijk in de weg staat. Neem ik niet meer. Ik ga naar een taxibedrijf en vraag wat het kost, persoon EN fiets naar het vliegveld. Verbazing, ook 50 SRD, en dan een busje of stationwagen voor mij alleen.
Wat de aanleiding is weet ik eigenlijk niet, maar de manager van het taxibedrijf, zijnde een moslima, vertelt me een mooi verhaal; vraag een Nederlander aan een moslim. Waarom zijn jullie vrouwen toch helemaal gesluierd? De moslim neemt twee snoepjes, verwijdert van het ene het papiertje en gooit ze beide op de grond. Welk snoepje wilt u nu vraagt de moslim aan de Nederlander. Antwoord, die met het papiertje natuurlijk.
En, vraag ik Vanessa de manager, hoe denkt u zelf daarover? Ik ben moslima, zegt ze, maar drink wel wijn en geef mannen tijdens mijn werk ook de hand. Moet wel, zakelijk gezien, wil ik me aanpassen. Maar thuis, in de familie, gelden wel die strenge regels.

Het is bijna een traditie aan het worden; aan het eind van de vakantie even naar de kapper en de pedicure.

Honden
De schrik van vele fietsers. Als ze alleen zijn, zijn het lafaards, ze doen niets. Met z'n tweeën of meer, laten ze je eerst passeren en komen dan luid blaffend achter je aan. Hard terugblaffen schrikt ze meestal wel af. Als echt gevaarlijk heb ik ze niet ervaren.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions
Google EarthTemperatuur vandaag.Google Maps
HoogteLijnen

28. Woensdag 22 februari 2012 Paramaribo

Een MoskeeEen SynagogeBeide buren in ParamariboHouten huizenPalmentuin

De lunch in Paramaribo; altijd in De Torarica, het grotere en wat duurdere zusje van 'mijn' hotel Eco Resort Inn. Aan het Pool Terrace is het goed toeven. De gasten van Eco mogen gebruikmaken van de faciliteiten van het Torarica.
Vanmiddag even aan de pool, als de zon niet meer zo strerk is. Ja, na vanmorgen weer een stevige bui is het nu stikkend warm.
Wandel nog een keer door de oude houten binnenstad. Mooi maar ook erg druk verkeer. Voor souveniers hoef je hier echt niet te zijn, al zullen vele toeristen er anders over denken. DEKUS, Design En Kunst Uit Suriname is een bezoekje meer dan waard.
Bij de grote open ramen van de houten kathedraal een tijdje bijkomen en Paramaribo heb ik dan wel gezien.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

29. Donderdag 23 februari 2012

Zo word ik vanochtend wakkerEco Resort Inn, daarachter is nog veel meerNu nog even inpakken.

Paramaribo Amsterdam KL 0714 20:20 - 00:00 uur (7.521 km) 09:00 uur


Vreemd, ik zou toch eigenlijk andersom verwachten, maar in de diepe jungle heb ik weinig tot geen last van vervelende muggen gehad. In het noordelijke Commewijne en Nickerie des te meer. Hier in Paramaribo met al die uitlaatgassen zijn ze waarschijnlijk al allemaal op hun rug gaan liggen.

(Gisteren)
Je zou toch denken dat een goed middenklasse hotel wel met dit vochtige weer zou kunnen omgaan. Eco Resort toch niet. Toen ik hier in het begin van de vakantie kwam, heb ik mijn kleding staan strijken, dacht dat IK zo dom was; te wassen bij zo'n vochtig weer.
Gisteren bij aankomst, de kamer was net schoongemaakt, de vloeren dus nog nat. Droogt wel op denk ik. Neen dus, een paar uur later, na de lunch, spiegel beslagen van het vocht, vloer nog steeds nat, laagje vocht op de meubels. Doe maar snel de brullende airco uit. Zet raam en deur open, even doorwaaien. Met een handdoek droog ik de vloer. Tegen de avond is de kamer redelijk droog.
Vandaag zeg ik de schoonmaakster dat ze niet hoeft te komen, 'k wil geen zijknatte vloer weer. Mijn kleding en spullen hebben al meer dan genoeg moeraslucht.
Kom ik vanmiddag op de kamer, staat er een centimeter water in de badkamer. U krijgt een andere kamer meneer. Weliswaar een upgrade, blij ben ik er niet mee, de hele kamer rond hangt kleding te luchten. Iemand zal u helpen meneer. Shit. Ook de nieuwe kamer is zijknat. Ruk meteen de stekker van de airco uit de muur, als ik zie dat de knop niet op de plaats zit waar hij hoort. De ontvochter die op elke kamer staat maakt veel lawaai, das alles, althans dat is mijn ervaring.
Als u wat irritatie of frustratie detecteert ..... dat klopt. Jammer eigenlijk, het personeel is best heel vriendelijk, maar de jongeman die mij helpt overhuizen krijgt geen fooi.



Wat vind ik nou het leukste.
Ergens las ik; Suriname is mooi maar niet spectaculair. Daar kan ik mij goed in vinden.
Maar het leukst; het fietsen in de vroege ochtendkoelte. Fris groen oerwoud. Bijna overal vriendelijk groetende mensen. Lekker de kracht in je benen, de energie in je lijf ervaren. Heerlijk.

En natuurlijk de vele kleine contactjes met die heel vriendelijk, behulpzame en graag pratende surinamer.
Pilsje drinken in de vallende avond. Heerlijk koele wind, dus ook geen muggen. Jammer, duurt meestal naar een kwartiertje, valt de wind stil en hebben onze zoemende stekende 'vrienden' weer vrij spel.

Het minst leuk; al die bijtende en daarna ontiegelijk jeukende vliegen. Malaria en Dengue kun je er van krijgen. De medicijnen ter voorkoming van malaria neem ik al lang niet meer, onpasselijk wordt ik er van. Ter voorkoming van Dengue zijn nog geen medicijnen bekend.

Eten; Saoto, javaanse maaltijdsoep met ei, mijn favoriet op nummer één voor de lunch. Bonen met garnalen. Eigenlijk smaakt het eten buiten de toeristen gebieden overal goed.

En de regen, nee hoor, veel was het wel, maar dat heeft mijn vakantie niet bedorven....

Place a ReactionNumber Of Reactions: 2 Read The Reactions

30. Vrijdag 24 februari 2012



Paramaribo Amsterdam KL 0714 00:00 - 09:20 uur (7.521 km) 09:00 uur


Heb ik het nu zo verkeerd verstaan of bedonderd die taxichauffeur mij? Het is nu 150 SRD in plaats van 50 SRD voor een ritje naar het vliegveld. Hij helpt mij met de fiets op een kar tot vlak voor de incheckbalie. Ik ben direct aan de beurt, das fijn, maar tegelijkertijd moet ik ook de taxi afrekenen. Maakt hij hier gebruik van? Hij vraagt wel netjes, kan ik nu gaan?
Tja, wat doe ik dan? Ik betaal de 150 SRD en geef hem ook nog een vette fooi. Inchecken gaat zo snel dat ik pas bij de paspoortcontrole bemerk dat de 100 Euro voor de fiets niet in rekening is gebracht. Geen slechte deal 100 SRD meer en 100 Euro minder.
Om half vier heb ik de taxi besteld. Iets eerder staat hij er al. Maar, met een gewone auto. Ook de taxichauffeur heeft snel door dat daar de fiets niet in past. Hij gaat terug, tien minuten later staat er een stationwagen, banken plat, fiets past er NET in.
Vier uur, op weg naar het vliegveld, 50 kilometer verder. We doen er zo'n vijf kwartier over. Paramaribo is één grote file. Gelukkig heb ik ruim gerekend, en inchecken gaat dus lekker snel. Wel even aarzelt de dame, gaat die grote fietsdoos wel door scanner? Manager erbij; ja hoor, dat is een officiële KLMdoos, geen probleem. Inpakken in een doos vind ik nog steeds overbodig, maar ik bemerk ook de voordelen.
De controle is hier uitermate streng. Eerst handbagage door de scanner, daarna op de persoon iedereen grondig afgetast. Dan elk item, bij iedereen, in de handbagage gechekt, blij dat ik zo vroeg ben. Kan grote rijen veroorzaken als straks de hotelbussen komen.

Negers zijn dom. Negers zijn lui. Ik zou geen zaken met negers willen doen. Ik moet hardop lachen. De neger-taxichauffeur vertelt het heel overtuigend. Nee, zegt hij ik maak geen grap. Het is echt zo. Al de grond langs de Surinamerivier en langs deze weg naar Zanderij was allemaal eigendom van negers. Hebben ze alles, voor een snelle winst, dachten ze, verkocht aan de Hindoestanen. Nu staan er grote villa's of bedrijven. En als zegt hij, ALS een neger iets zou willen beginnen moeten ze veel, heel veel geld betalen.
Hindoestanen helpen elkaar. Chinesen helpen elkaar. Negers werken, als ze werken, werken voor zichzelf.
Ik zou het niet opgeschreven (kunnen) hebben als het niet door een neger zelf is vertelt.

Weer veilig thuis aangekomen.

Place a ReactionNumber Of Reactions: 0 Read The Reactions