Wissant |
Home | DagBoek | Foto's | Foto's on Map | Kaart | Route | Klimaat |
De spreuk
Houd van me als ik het niet verdien, want dan heb ik dat het hardst nodig. Zweeds gezegde
Een weg of een streek waar je jaren, bijna wekelijks, heen en weer hebt gefietst, heeft niet veel meer te vertellen. Elk seizoen, toch, heeft haar charme. Nu, de Betuwe, appels en peren bijna rijp voor de pluk. Daar waar heide is, uitermate prachtig in de bloei dit jaar. Om acht uur zit ik op de fiets. Wordt voor vandaag extra warm weer voorspeld. Rond één uur wijst de thermometer op de GPS 28 graden. Toch voelt het niet zo warm. Lekker windje, dwars of in de rug, verkoelt aangenaam.
Maakt het wat uit of je links of rechts langs een kanaal fietst? Ja, nee. Wel als de route halverwege ergens naar links gaat en ik fiets rechts. Deze keer de route uitgestippeld met behulp van routeyou.nl. Bij verre niet zo nauwkeurig als de planner van de Fietsersbond. Maar ook wel logisch, Fietsersbond is alleen voor Nederland en Routeyou internationaal. Aangekomen bij een kanaal, zou ik moeten oversteken. Maar nee, geen brug. Ja wel eentje, een meter of 7 boven mijn hoofd. Met aan beide zijden geen op- of afritten. Dan maar aan de rechterkant verder, en bij de volgende brug oversteken. Verder gaat het prima met Routeyou. Vaak harde zandwegen, fietspaden dwars door de bossen. Veel via fietsknooppunten. Wist je dat het fietsknooppunten concept in België is uitgevonden? En daarna is 'overgewaaid' naar 'ons' Brabant en Limburg? Daarna verder. Zelfs in Wallonië hebben ze (nog) niet de fietsknooppunten. Wat ze ook hebben hier, opvallend fietsvriendelijk, knipperlichten. Voor een komende onoverzichtelijke bocht, rijdt de fietser over een sensor, die voor de achteropkomende auto's een tijdje een knipperend bord activeert, wat aangeeft dat er vooruit een fietser op de weg is. Top. In België is het mondmasker, zoals ze hier het mondkapje noemen, nog steeds verplicht in winkels en andere gebouwen, in Nederland al enige weken afgeschaft. Gezeten op een stoel is het toegestaan deze weer af te toen. Den Belg gehoorzaamd, zo te zien, nauwkeurig aan dit bevel. Op het terras, in Lier waar ik nu zit, werkelijk iedereen wast gedwee zijn of haar handen alvorens het terras te betreden. Ik, ik zie dergelijke zaken pas als ik al lang en breed zit. Een elektrisch hek tussen België en Nederland eiste in de Eerste Wereldoorlog ruim duizend slachtoffers. Onderweg kom ik een bordje tegen dat een fietsroute langs dit historische hek volgt. Ooit had ik er wel van gehoord, maar was niet blijven hangen. Zoals zoveel van de Eerste Wereldoorlog. By the way, de film "1917" gezien? Prachtig, vorige week heb ik deze film voor de tweede keer gezien. En zoiets doe ik bijna nooit. De Dodendraad: de elektrische versperring die de Duitse troepen in het tweede oorlogsjaar over liefst 350 kilometer uitrolden in het grensgebied om onder anderen smokkelaars, spionnen en deserteurs te stoppen
Maor mener, ik mot uw erlik zegge, dat doe bijna niemand. Ik vraag de veerman wat mij dit reisje over De Schelde gaat kosten. Dat is gratis mener, enige jaren geleden heft den regering het allemal gratis gemaakt. Ik vaor elk half uur heen en terug, behalve om half een, das min middagette. Uw mag un tip geven. Maor mener, ik moet uw erlik zegge, dat doet bijna niemand. En zeker meneer krijgt een fooi. Vandaag gaat de reis bijna de gehele dag langs De Schelde. Mooie fietspaden. Eigenlijk nog nooit zo lang zoveel op één tocht/dag alleen maar fietspaden gereden. En ja het is mooi, maar veel hetzelfde begint op den duur ook te vervelen. Valt mee vandaag. Mooie droge bewolkte dag lekkere temperatuur, heerlijk fietsweer. Beetje wind tegen, maar ach dat is bijna altijd (voor het gevoel).
Op de kop een fikse wind. Onder de kont de kasseien. Oeps die was ik even vergeten. Op de fietspaden liggen ze niet. Nu ik de Schelde verlaat, het platteland, de dorpjes betreed, de kasseien. Die grote onmogelijke, voor de fiets dan, straatbedekking, gelukkig niet veel. De wind, blijft wakkeren met onverminderde krachten. Aardappelen en spruitjes vredig in de groei. Nu. Op velden waar in de Eerste Wereldoorlog honderdduizenden jonge mannen stierven. Witte kolen en maïs. Waar, ook in diezelfde tijd, duizenden stierven door gifgas. Den Belg heeft er zelfs een nieuwe fietsroute aan gewijd. De Gifgas fietsroute dus. 'De route komt ook voorbij de Hoeve Stampkot in Steenstrate en het Halfweghehuis tussen Langemark en Poelkapelle. Deze sites zijn de twee uitersten van de ‘gaslijn’, een lijn van 6 kilometer van waar gas uit ongeveer 6.000 gasflessen gelost werd tegen de Franse linies.' Geen idee hoe groot die flessen waren, maar de uitwerking was desastreus. En dan. Het Heilige der Heiligen. De Sint-Sixtus abdij. Waar, voor mij, het beste trappist van de wereld wordt gebrouwen. Westvleeteren Hun devies. Wij brouwen om te leven. Wij leven niet om te brouwen Volgens hun site: De bierverkoop van de Abdij richt zich enkel tot particuliere klanten. De webwinkel is enkel voor hen toegankelijk. De reden waarom wij enkel aan particulieren wensen te verkopen, is dat wij iedereen zo veel mogelijk een eerlijke kans willen geven onze bieren te kopen aan de correcte prijs. Heel nobel. Maar juist hier gaat het niet zo goed. Het bier is zo fantastisch lekker. Zo speciaal. Zo magisch. Niet 'normaal' verkrijgbaar, dat het alleen, buiten de abdij tegen exorbitante prijzen te koop is. Als je één flesje voor 10 euro kunt kopen, buiten de abdij dus, betaal je een 'normale' prijs. In een café vaak 15 tot 20 euro per fles. En dat, dat is nou juist niet de bedoeling van de abdij. Via hun website kun je bier bestellen. Max twee kratjes per persoon, per auto. Met opgaaf van je autonummer, kom je met een andere auto, GEEN levering. GEEN verkoop. Tegenover de abdij. Een café, winkel, restaurant "In de Vrede" waar je ook een paar flesjes kunt kopen. Vandaag, zaterdag, vol. Een voor mij een te grote rij wachtende mensen buiten op de stoep. En dan nog dit, best wel een interesse van mij ; De benaming ‘Trappistenbier’ is juridisch beschermd en mag alleen gebruikt worden wanneer de productie van het bier plaats vindt binnen de kloostermuren onder toezicht van de monniken. De opbrengsten zijn bestemd voor het levensonderhoud van de monniken en voor het onderhoud van het klooster. Het overige wordt besteed aan ontwikkelingsprojecten en sociale doelen. Van alle Belgische bieren zijn er maar zes die de naam Trappist mogen dragen: Achel, Chimay, Orval, Rochefort, Westmalle en Westvleteren. Bovenstaande 2 alinea's van de abdij site. In Nederland hebben we, La Trappe (Tilburg), de quadruppel voor mij de 2de beste en Zundert. Verder nog één in Oostenrijk, Italië, Amerika en een Engeland. Achel schijnt volgens de regels niet echt een officiële te zijn omdat het bier buiten het klooster gebrouwen wordt. De site van West-vleeteren dus niet helemaal correct. Er zijn er dus 11 die het logo van het "Authentic Trappist Product" (ATP) " mogen voeren.
Het landschap veranderd niet, de kentekens van de auto's wel, ik ben al in Frankrijk. Best saai vandaag. Aardappelen, uien, maïs en dergelijke. Af en toe een boerderij. Landweg, zandweg. Dan, kilometers lang het Canal de Calais. Wat meer huizen, maar ook hier saaiheid troef. Wel een mooie gemakkelijke manier om als fietser een grote stad in/door te rijden. Ik sta, voor dat ik er echt erg in heb, in het centrum. Shit, en nu, rechtsaf, maar daar loopt een spoorlijn, afgesloten met aan beide zijden een hek. Pffft. Gelukkig zie ik een jongeman een hekje openen en het spoor oversteken. Tja als je het weet. Pas op. Geen signaal als er een trein passeert. Als ik door de hekjes ben, komt er een vrachttrein voorbij. Verder, nu over mooie, afgescheiden, fietspaden, de stad uit. Linksaf, zandweg, de duinen in. Mooi. Af en toe een vluchteling, wachtend op een kans naar Engeland over te steken, doet zijn wasje in een sloot. Yes, ook dat was ik ff kwijt, de vluchtelingen die zich wanhopig verzamelen in kampen. Ooit op TV gezien. Nu dus ook in de duinen. Als ik in verte op mijn fietspad een verzameling vluchtelingen onderken, en daar achter nog meer, verkies ik toch even een andere route te kiezen. Gut feeling, onderbuikgevoel, zegt, pas op, per definitie zijn deze mensen niet slecht, maar ze hebben (bijna) niets te verliezen. Ik ben een te makkelijke 'prooi' op een eenzame zandweg in de duinen ver van de bewoonde wereld. Dan de laatste tien. Best zwaar die heuvels, als je al negentig kilometers 'in de benen' hebt. Gaat goed. Zonnetje en windje erbij. In Wissant rij ik op goed geluk direct tot voor de deur van mijn hotel. Op mijn telefoon een SMSje; rechts de trap op, eerste etage, kamer 20, de sleutel ligt op het bed. Klopt. Soms heb je al alleenreizende geluk. Mooie kamer('s), twee tweepersoonsbedden en een stapelbed. Fuck das lekker. Aan de zee, in de zon. Op een terras. The White Clifs of Dover, aan de overkant, dan wel, dan niet zichtbaar. Een heerlijk 2 Caps, lokaal biertje. Streng zijn ze wel. Zonder je Corona-check-app kom je het terras niet op. ID daarbij controleren doen ze dan weer niet. Maar ook toch nog de mondkapjes op als je niet op je komt op de stoel zit. De Fransman volgt de regels gedwee. En dan, in de avond, het 'doel' van deze fietstocht; Fruits de Mer. Een plateau zeedieren, oesters, kokkels, gamba's, garnalen en nog veel meer. Heerlijk.... En, als 2 glazen bijna duurder zijn dan een fles, neem ik toch een gehele fles wijn, straks de rest mee naar de kamer. Best wel een beetje veel alcohol vandaag.
Het weekend, het toeristenseizoen, voorbij. Daarmee ook de helft van de eet-en drinkgelegenheden gesloten. Genoeg open, alhoewel ze hier sowieso weinig gezellige terrasjes hebben. Mijn kamer / appartement is fantastisch voor zo'n extra rustdag in Wissant. Nu op mijn balkon over het dorpje uitkijkend. In de vertrek het Nauw van Calais.
Om twaalf uur begint het te druppelen. Om één uur gestadig te regenen. Genoeg om nat te worden. Om twee uur in Veurne, het is weer droog. Wat een mooie stad is dit. Gek, maar ik had er nog nooit van gehoord. Prachtige Grote Markt,omlijst door oude gevels, terrassen en daar achter een paar kolossale kerken. De regen, en het totale gebrek aan bankjes laat mij wat minder rusten / gewoon ff zitten dan anders. Dat er geen bankjes zijn is eigenlijk best wel logisch. RouteYou heeft een route gekozen, die ik gedwee volg, weg van alle drukke doorgaande wegen, geen fietspaden, afgelegen akker-weggetjes. Niet echt interessant vandaag. Maar wel heel rustig.
Fietsrouteplanner RouteYou kun je beter KanalenYou noemen. Dwars door België (bijna) één groot lang kanaal. Zeventig kilometer langs rechte waterwegen. Steek de laatste keer een kanaal over en ben weer in Sluis Nederland. Shit wat saai. Gelukkig wel, tot mijn verrassing, de wind aangenaam lekker in mijn rug. In Breskens de ferry naar Vlissingen. Heb gisteren e-ticket gekocht. Telefoon onder de scanner; binnen. De boot komt aan als ik op de steiger aankom. Vertrekt punctueel op tijd enige minuten nadien. Overdag in de zomer, elk half uur. Al sinds 2006 is de ferry er niet meer voor auto's lees ik. Is het al al meer dan 15 jaar geleden dat ik voor de laatste keer deze oversteek maakte? Moet wel. Autoverkeer gaat nu via de Westerscheldetunnel. Het hotel. Midden in het centrum. Aan de Grote Markt. Heeft geen plaats voor mijn fiets. Shit. Buiten ergens 'gewoon' op de markt, no way. Bewaakte fietsenstalling aan de overkant, wijst de hotel meneer. Nee nee meneer, we zitten hier alleen voor de toiletten. De stalling is niet afgesloten vannacht. Shit. Maar, ik heb wel een afsluitbare box voor u. Vijf euro per dag. Doen we. Middelburg is een mooie stad. Wil eigenlijk nog even rondwandelen. Maar ben moe. Zitten. Tripel Karmeliet en ik zit goed.
Op de sluizen van Hansweert heb ik niet gelijk door dat, wanneer de ene sluisdeur geopend is, het fietspad dus gesloten, over de andere sluisdeur gewoon gefietst kan worden. Niet erg, maar als je geen zin in wachten hebt, of haast hebt toch makkelijk om te weten. Mooi fietsdag. Weer een rustig windje in de rug. En, van het begin afaan de zon aan de hemel te zien en te voelen. Heerlijk. Dwars door Zeeland. Polders, akkers. Veel uien, nog meer aardappelen. Niet bijster interessant. Langs de Westerschelde. Mooi. Hier gaat RouteYou jammergenoeg weer een paar keer in de fout door mij binnendijks over een landweggetje te sturen. Terwijl er buitendijks een mooi fietspad, met mooi uitzicht ligt. Kies wel mijn eigen weg, maar toch. En waar ze me dan buitendijks sturen, is het weggetje afgesloten.
Zeker drie kwartier is hij bezig. De zeer bevlogen fietsenmaker. De standaard van mijn fiets zit een beetje los. Ergens onderweg draai ik de boutjes weer wat aan. De ene TE stevig. Ik draai de kop eraf. Met één schroef toch stevig genoeg voor even, denk ik zo. Niet doen. Een paar uurtjes verder knapt de tweede ook af. En, wat erger is de helft van het boutje zit (onbereikbaar) in het schroefgat. Shit. Met al dat geplas onderweg is zonder standaard best lastig. In Vianen zoek ik een reperateur. Jansens Tweewielers. Vraag of ze tijd hebben voor een klein klusje. Doen ze wel even. De baas is nauwgezet, hij wil de binnendraad sparen. Voorzichtig dus meer dan een half uur boort hij de rest van het schroefje uit. Gelukkig. Gelukt. Nog een tip van de fietsenmaker, vervang deze schroefjes af en toe, de kop van deze boutjes heeft best veel te verduren. Dus afbreken op den duur is bijna evident. De Biesbosch is mooi heel mooi. Nog niet gefietst hier. Fiets- paard- en wandelwegen. Tientallen bankjes om mooie plekjes. Dat van die bankjes kan ik niet voor de rest van de route zeggen, bijna niet dus. Nederland is vol. Is een niet zo populaire kreet. Toch, hier, naast de Biesbosch. Veel drukte.. Veel bebouwing. De routeplanner heeft er 'moeite mee' rustige weggetjes te vinden,in deze hoek van mijn reis.
Mooie route vandaag. Heel mooi. Veel in de omgeving van de route van vandaag gefietst, maar RouteYou laat mij vandaag prachtige, voor mij, nieuwe weggetjes zien.
|